DE MILLENIALS

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Millenials! Nooit van gehoord? Nou dat gaat nu veranderen. Dat is dus de generatie geboren rondom het jaar tweeduizend. Kenmerken: snelle way of life, merkkleding, niet meer goed normaal kunnen praten maar veel in hun smartphones, gauw verveeld, mechanische muziek, alles voor het uiterlijk, boeken ho maar. Koken is opwarmen.

Zijn ze allemaal zo, nee.

Maar er zijn er wel heel veel van.

Millenials van de TU Delft ontwierpen een capsule die via een vacuüm getrokken buis snelheden van rond de twaalfhonderd kilometer per uur kan bereiken. Zou je zo’n ding als een soort spoorverbinding aanleggen tussen Amsterdam en Parijs, dan is de passagier in een half uur in de Franse hoofdstad.

Pfft.

Wat de studenten ontbreekt is het inzicht dat alles dat technisch mogelijk is, niet hoeft te worden uitgevoerd. Men kan ook iets niet doen. Tegen de principes van het nagestreefde snelle bestaan, tegen het gevoel van vooruitgang, tegen het succesvolle, tegen de waardeloosheid.

Kijk lieve jongens en meisjes, je kan dan wel heel snel in Parijs zijn, maar ga dan ook verder. Een dag Parijs is toch echt aan de lange kant, beperk het tot vijf minuten, lang zat.

We wonen hier in dit prachtige Oost Europese land op het platteland. En dat heeft zo zijn gevolgen. Laat ik er één noemen. We houden van films. Canal Digital is de oplossing. Wel een Nederlands adres opgeven, anders gaat het niet.

Alle Nederlandse tv-zenders en honderden pulpkanalen. Die zet je gewoon niet op. MAAR de laatste jaren, misschien al meer dan vijf, worden films of docu’s die we willen zien op de late avond of in de nacht uitgezonden. Opnemen is de way out. MAAR de laatste maanden, misschien al meer dan vijf, worden ook die dingen die we willen zien niet meer uitgezonden. Berusting is de way out. MAAR er is mijn karakter, heb geen berusting.

Het is afgelopen maandag en mijn vrouw keek naar TIJD VOOR MAX. MAX is een omroep opgericht voor de oudere kijker. In dat programma kwam de actrice Hanna Verboom in de kwebbelvijver aan de beurt, tegen het einde. Zij meldde dat ze een website was begonnen waar iedere maand tien films worden aangeboden, films die je gezien moet hebben. Aanbevolen door een aantal beoordeelaars. Kosten vijf euro per maand. NOU DAT LEEK WEL WAT VOOR DEZE OUDE KNAKKERS.

Ik vroeg haar hoe die website heette. Zij zei dat ze het niet had kunnen verstaan. Of de telefoon was gegaan of de hond had er doorheen geblaft, het was niet doorgekomen.

Ik dacht: HIER GA IK EEN HELE DAG AAN BESTEDEN.

De volgende dag zette ik de telefoon af, het tuinhek op slot en de koffie klaar.

Uitzending Gemist op de laptop. Zoeken naar Tijd voor Max. Gevonden. Doorspoelen naar het einde is er niet bij, dus weer veertig minuten uitzitten, en ja hoor, daar is Hanna Verboom. OP het moment dat ze de naam van de website noemt, gooien de presentatoren er een dik gebbetje over heen, zodat je die naam niet kan verstaan.

Toch maar eens met MAX bellen.

-Met Jojanneke….

-Ik dacht dat ik met omroep max sprak…

-Ja dat doe je ook

Ik leg de MILLENIAL uit wat mijn probleem is, dat de presentatoren van Tijd voor Max door belangrijke informatie heen kwebbelen en daar op zegt zij:

-Sorry, maar dit doen zij opzettelijk. Wij mogen geen namen noemen van commerciële ondernemingen. Dan krijgen we een boete. Dat gebeurt ook bij schrijvers die een boek komen aanbevelen. Zodra de naam van de uitgever valt wordt er doorheen gepraat.

-Hoe nu verder?

-IK geef je de naam van de website. CINETREE.

We zijn dus verder. Niet opgeven, kop erbij houden.

De website is duidelijk, de filmbeoordelaars worden curatoren(!) genoemd, maar vooruit niet zeuren. Abonneren. EN DAT GAAT NIET.

Maar weer bellen,

-Met Carlette…

-Spreek ik met Cinetree…

-Ja daar spreek je mee.

 (…..)

-Sorry, maar je kan niet naar onze films kijken, want je woont niet in Nederland.

 De dag is ten einde. Opgeven? Ja wat anders.

 Klik HIER voor alle Photosophieën