HOUTJE-TOUWTJESJAS EN DE FIETS MET HET EITJE

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije

De woorden uit de jaren vijftig van de vorige eeuw tuimelen over elkaar. De tweede wereldoorlog was net voorbij en het land was in wederopbouw.
      Ik pak er een paar woorden uit.
Noodwoning. Door woningschaarste (die nog heel lang zou aanhouden) werden gezinnen gedwongen samen in een huis te wonen; één voordeur dus. Maar ook wel eens in noodwoningen , die waren van hout.
Brommer. Fiets met een hulpmotor; eeuwen hebben Nederlanders tegen de wind geworsteld en nu kwam dus de oplossing.
Duster. Een soort jas maar dan voor binnen.
Nozem. Een jongere die zich volgens velen asociaal gedroeg . Hip. Vrolijk modern.
Juut. Alternatief woord voor veldwachter en agent van politie.
Mieters. Aangenaam.

In die jaren woonde ik bij mijn ouders in 's Hertogenbosch. De vader had een bijkantoor aan huis van een financieringsmaatschappij. Kopen op afbetaling kwam in de mode en hij wierf klanten. Thuis typte hij de contracten op zijn piepkleine kantoortje op die machtige UNDERWOOD schrijfmachine. Diep ontzag had ik voor dat ding.
      Zelfs nu nog na zoveel jaren gaat er iets door me heen als ik er een foto van zie. De lettertjes in een halve cirkel. Soms als je per ongeluk twee toetsen tegelijk indrukte kwamen die lettertjes op hun hefbomen met elkaar in aanraking en moest je ze uit elkaar halen . Het vloeken van mijn vader als hij een fout had getypt. Correctiepapiertjes waren er in het begin nog niet en het hele document moest opnieuw worden getypt... De foto dus maar even.

Afbetaling

Maar dat kantoor en het werk van mijn vader had ook nog een bijzondere kant. Hij moest de spullen die mensen op afbetaling hadden gekocht in beslag nemen als ze hun betalingsverplichtingen niet nakwamen. En dat waren meestal bromfietsen. Ik beschikte altijd over een bromfiets.
      Kort gezegd: ik ben brommend door de puberteit gekomen. De merken? Berini, Avaros, Kapteyn Mobilette, Solex, Zündapp.

      Pas veel later kwam ik tot het inzicht dat het bezit van een brommer ook te doen had met status. Een Puch berijden was de absolute top, ik heb er nooit één gehad. Van de andere merken was de Berini wel de lulligste. Voor het stuur een soort ei als benzinetank. Het werd me helemaal duidelijk toen ik gekleed in een houtje-touwtjesjas op een berini het schoolplein op reed. Meisjes begonnen meteen te giechelen en de jongens keken meewarig.

Berini

Avaros

Kapteyn Mobilette

Solex

Zündapp

Klik HIER voor alle Photosophieën