Details

 

Samen


(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)

Ik houd van geschiedenis, van dingen waar een verhaal aan kleeft, mensen die iets te vertellen hebben. Van oude meubeltjes in de kringloopwinkel, erfstukjes uit mijn familie, het bootsmansfluitje van mijn opa. Bibliotheekleden met een gouden randje, mensen die je niet vergeet.
      Er was eens… een echtpaar van 70 jaar jong. Wibo & Annie.

Hij was in zijn arbeidzame leven docent Aardrijkskunde en Nederlands aan het Dollard College in Bellingwolde. Zij zorgde voor haar man en hun twee kinderen, een jongen en een meisje. Ze waren zeer gelukkig met elkaar, hun ogen lichtten nog steeds op als ze naar elkaar keken. Bij toeval kwamen ze eens kijken wat er eigenlijk in hun dorpsbibliotheek te beleven was; ‘we zijn hier nog nooit geweest, gek hé, eigenlijk.’ Met deze opmerking kwamen ze 4 jaar geleden bij ons binnenlopen. Ze hadden mijn hart onmiddellijk gestolen, dat heb ik soms.
      Na een rondleiding en een kopje thee waren ze blij verrast over onze informatieve naslagwerken, de Groningana collectie, thrillers, romans, Top Tien boeken en onze activiteiten. Een blik op de uitgebreide tijdschriftencollectie ontlokte ‘oh, wat hebben jullie veel keuze en hier staan ook literaire romans!’
    
 

(Wibo & Annie in de ''oude'' bibliotheek aan de thee.)
     
Een condoleancekaart     

Geen twijfel meer te bespeuren; ze wilden graag lid worden en of dat vandaag nog kon. En zo werd dit bijzondere echtpaar trouwe bezoekers van onze bieb. Wibo wist eigenlijk niet zo goed wat hij nou leuk vond om te lezen, er was zo veel om uit te kiezen - of ik hem wilde helpen zijn geliefde genre te ontdekken. Natuurlijk!
      Zodoende liepen we iedere week met z’n tweetjes tussen de boeken te struinen en te praten, op zoek naar aangenaam leesvoer. Dit schiep een bijzondere band, ik werd langzamerhand een beetje deelgenoot gemaakt van hun wel en wee. Annie wist al snel dat ze zich ging storten op de historische romans, ze hield ook van geschiedenis. Voor de korte leesmomentjes leende ze de tijdschriften Libelle, Landleven, Happinez en Groei & Bloei.

      Ze gingen samen deelnemen aan ons Digitaal Café, samen - alles samen.
Hun wereld werd groter, rijker en ze genoten ervan. Totdat…. Wibo ongeneeslijk ziek werd. Eerst was er de ontluistering, schrik, onzekerheid, verwarring en toch ook hoop. Plots verscheen een bed in de woonkamer. Wat waren we allemaal aangeslagen. Toch bleef Annie iedere week naar de bieb komen voor wat afleiding, een praatje én met het verzoek van haar man of ik toch een boek voor hem wilde uitzoeken. Graag! Een paar weken later zat ik met haar verdrietig te zijn achter een kop koffie aan de leestafel. Hun samenzijn zou niet lang meer duren …ach….

      Na het overlijden van Wibo stuurde ik een condoleancekaart namens ons hele bibliotheekteam; dat doe ik soms. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. Het sociale gezicht van de dorpsbieb, ook daarom hou ik zo van mijn werk. We missen ze, zó samen.

      Blij verrast zag ik Annie na een tijdje weer onze bibliotheek binnen wandelen. Zo broos, maar sterk! Zelf voelde ik me onzeker, hoe treed je iemand met zo’n groot verdriet tegemoet, wat zeg je. Zij maakte het me gemakkelijk, liep op me toe om te vertellen hoe goed het haar gedaan had een kaart van ons te ontvangen. En ja hoor, daar zag ik een kleine twinkeling in haar ogen, ze kon het nog.
      We hebben gehuild om het gemis en gepraat over het oppakken van het leven  zonder ‘samen.’ Ze is dapper en zit nu iedere week achter een laptop bij onze cursus Klik & Tik. Hoe mooi! Mevrouw doet weer kleine stapjes naar buiten en wij mogen daar een beetje bij helpen. Ook samen, maar dan anders.

Annie bij de cursus Klik & Tik, Powervrouw!
      (De bovenste foto staat nu thuis op haar theekastje. ‘Hij kwam zo graag bij jullie’, zegt ze.)

 

Klik HIER voor alle biebverhalen

Details

Tajotoren Trafalgar

Kaap Trafalgar ligt in het uiterste zuidwesten van Spanje niet ver van Gibraltar.
      Bij het grote publiek meer bekend door het Trafalgar-square in Londen. Iets minder bij ons bekend is, dat zich hier in 1805 een zeeslag afspeelde tussen de Britse en de Franse vloot. De slag werd gewonnen door de Engelsen, die daarmee voorkwamen dat Napoleon Engeland binnenviel.
      Hoewel admiraal Nelson om het leven kwam, is deze slag een markeringspunt in de geschiedenis, omdat Engeland hierna nog zo’n eeuw lang ‘’de wereld regeerde’’.
(Dat veel Brexiteers nog steeds menen dat dit zo is, zal na volgend jaar maart een ernstig misverstand blijken).

De Nederlandse diplomaat Reinier Flaes (1902-1981) diende onder meer in Spanje en schreef onder het pseudoniem F.C. Terborgh een mooi gedicht met een dubbele titel: Tajotoren Trafalgar.
        Ik denk dan: die Tajotoren zal wel een vuurtoren zijn. Dat lijkt ook geheel in overeenstemming met het gedicht: Maar dat blijkt toch een misverstand.
       Lees eerst het gedicht.


Tajotoren

Trafalgar

Door bressen, gaten, veegt de wind
en werv’lend zand,
zoemt langs de steen, rukt aan een luik,
en zengend vreet de brand
der zon in ’t murw gebint
Een mijl in ’t rond geen boom, geen struik.

Verlatenheid
aan ’t einde van een wereld
vergeten wacht
….ginds Afrika.

Maar ziet, na elken nacht
klaart uit de woestenij
in ’t Oosten
koel,
lichtroze als verdunde wijn
de dageraad
en overgiet en baadt
den loggen romp,
steeds weer verjongd, nieuw opgericht
stralend in ’t eerste zonnelicht.
    

Torre del Tajo

De Tajotoren is in het Spaans de Torre del Tajo. Een dertien meter hoge toren, die in de zestiende eeuw werd gebouwd.
      De toren ligt tussen Kaap Trafalgar en Barbate en diende als uitkijkpost.
De mensen werden gewaarschuwd als op zee piraten of vijandelijke troepen uit Afrika werden gesignaleerd.


Vuurtoren

Er staat daar bij Kaap Trafalgar overigens wel een vuurtoren. Die ziet er zo uit.

 
Klik HIER voor alle ZoekPoëzie

 

Details

De mislukte Return met Kofi Ayivor

Het was in de herfst van 1995. Bij mij in de buurt in Numansdorp werd een intercultureel festijn gehouden. Mijn vrouw zat mede in het organisatiecomité en liet mij het programma zien.
      Eén van de onderdelen was percussieles. In twee sessies zou de leraar jongeren en volwassenen instrueren op onder meer bongo’s, drums en conga’s.  De lessen zouden verzorgd worden door de Afrikaanse meneer Kofi Ayivor uit Ghana.

Toen ik dat gelezen had wist ik dat er iets met deze Kofi aan de hand was. Ik kende die naam.
      Maar ja, Waarvan?
Internet was nog vrijwel onbekend; Wikipedia bestond nog niet.

Hoe waren ze in Numansdorp aan die man gekomen?
      Tja.
Hij stond op een lijst van mensen, die voor dit soort gelegenheden gearrangeerd konden worden.
       En jawel! Bij de aanbeveling stond dat hij drummer en congaspeler was geweest bij de Afrikaanse band OSIBISA.   
      Mijn god.
Dat was niet zomaar een band; dat was een wereldberoemde band. Daar hadden we platen van in huis.
      Een plaat uit 1971, waar Kofi niet opstaat maar ook de plaat Happy Children met Kofi Ayivor op Conga’s.

LUISTER HIER

Kofi woonde in Amsterdam, maar had geen auto. Mijn vrouw haalde hem op bij het Centraal station in Rotterdam. Toen zij door het dorpje Klaaswaal reden, maakte meneer Ayvior de onvergetelijke opmerking”: ‘’Het lijkt hier wel Stadskanaal’’.
       ‘’Hoezo Stadskanaal?’’, zei mijn vrouw.
       ‘’Ach, daar heb ik gewoond’’

Ik besloot om aan het eind van het festijn naar Numansdorp te gaan, met hem kennis te maken en hem daarna weer in Rotterdam af te zetten. Kofi was verguld dat ik OSIBISA kende. Hij praatte honderduit in een mengeling van Goudkust Engels en Nederlands. Hij woonde hier al sinds 1980 omdat hij een Surinaamse vrouw had. Of hij nog wel eens terug in Ghana geweest was?
      ‘’Nee. Dat kan helemaal niet’’, was zijn antwoord. En op mijn verbaasde Hoezo?: ‘’Die mensen daar denken dat ik niet alleen heel beroemd, maar ook heel rijk ben. Als ik terug zou gaan, moet ik ze overladen met cadeaus. Ze verwachten niet anders. Maar ja. Het probleem is, dat ik misschien wel beroemd ben -of ben geweest- maar dat ik er weinig geld aan heb overgehouden’’.

Dat was jammer, want ik werkte toen nog volop bij de VPRO en zag in de hele geschiedenis een mooi radioprogramma. Wij zouden samen teruggaan onder het motto: ’’De return van Kofi Ayvior’’.  
      We zouden door het land reizen en de plekken uit zijn jeugd bezoeken. En er zou in dat programma natuurlijk veel muziek gemaakt worden. Hij veerde op; zag het voor zich, maar zei toch:  ’’Het kan echt niet.  Ik zou heel veel mensen teleurstellen’’.
      Op het Centraal Station in Rotterdam stelde ik voor nog even iets te drinken.
En toen besloot ik een laatste poging te wagen. ‘’Je hebt dan wel geen cadeautjes bij je, maar je komt wel met een journalist uit Nederland. Dat geeft toch ook status’’.
       ‘’Misschien wel ja’’, zei hij. ‘’Misschien wil ik het toch wel. We gaan dan niet alleen naar de hoofdstad Accra, maar ook naar het oosten van het land. En naar Togo. Ja. Misschien moeten we het wel doen’’.

Het is er helaas toch niet van gekomen.


Akpeteshie

Wat zouden we daar in Ghana gedronken hebben. De nationale drank is Akpeteshie.
       Een distillaat uit palmwijn met een alcoholpercentage van 40 tot 50 %

 

En Kofi Ayivor, the professor of rhytmology woont nog steeds in Amsterdam en loopt inmiddels tegen de tachtig.

 

Klik HIER voor alle muziekborrels



Details

 

Sentencing Memos

(Door Hugo Kijne te Hoboken USA)

In Argentina world leaders witnessed the embarrassment of a compromised president, who had to cancel a meeting with Putin and forfeit the opportunity to address Russia’s aggression against Ukraine, but the embarrassment didn’t stop there.  At one event Trump left a flabbergasted Argentine president alone on a podium, and before leaving the G20 he announced a ‘great deal’ with China that turned out to be just a freeze, and that immediately was undermined by Trump’s calling himself a ‘Tariff Man.’ Wall Street took notice and the stock market has been in a tailspin ever since.  Back in DC the funeral of Poppy Bush got all the attention, and because it was common knowledge that the 41st president used to throw his shoes at the TV whenever Trump was on it #45 had to stay out of the limelight.  In his place Mike Pence spoke when the coffin arrived at the Capitol, and used the opportunity to shamelessly compare himself to Bush Sr. and Trump to Ronald Reagan, all but announcing his candidacy for 2024, if not earlier.  There are rumors that Trump is considering to replace Pence on the ticket for 2020, and this might help him make up his mind.

Unlike the McCains the Bushes didn’t keep Trump away from the funeral service, but he was not given a speaking role and every reference to ‘dignity’ and ‘respect’ could be heard as a criticism of the president, who sat in silence next to three predecessors and their wives who hate his guts.  After the service the Mueller probe was front and center in DC, because a sentencing memo in the case of Michael Flynn had to be filed that same day.  Before the filing Trump, identified as ‘Individual One’ in Michael Cohen’s confession about his involvement with the Trump Tower in Moscow, praised his old pal Roger Stone for refusing to testify and spill the beans about him, giving us the spectacle of a US President urging a potential witness not to talk to the legal authorities – arguably a case of witness tampering – while simultaneously demanding a maximum sentence for Cohen.  The sentencing memo, filed late that night, was a disappointment because large parts were redacted.  Flynn was praised for his ‘substantial’ and early cooperation with the probe and providing ‘first hand’ information about contacts with the Russians.  The recommendation was for him to serve no jail time.

Because of the redactions the memo generated plenty of expert speculation, primarily because it referred to three investigations Flynn had provided valuable information for.  It was not hard to identify the Russian collusion investigation as the first one, and Flynn’s interactions with Turkey and the plot to abduct the cleric Fethullah Gülen as the second, but nobody has so far been able to identify the third investigation.  Legal analysts agree that the many redactions indicate the high level of targets in that investigation, but are completely in the dark what it pertains to.

The uncertainty about the third criminal investigation is even more tantalizing because of the way Trump has always pampered Flynn.  Not only did he ask James Comey ‘to let Flynn go,’ and after Comey’s firing urge Director of National Intelligence Dan Coats to ask the FBI to go easy on Flynn, but the president has never talked or tweeted smack about Flynn,  not even now.  The Flynn memo inspired Rudy Giuliani to freshen up his Yiddish and declare that Mueller doesn’t have ‘bupkes,’ but that can be of little comfort to Trump.

Today sentencing memos will be made public for Paul Manafort and Michael Cohen.  The former will detail Manafort’s lies and crimes after he pretended to be cooperating with the Mueller probe, and the latter will contain information about Cohen’s collaboration with the Southern District’s investigation.  Many redactions are expected, and that is bad news for Don Jr., Jared Kushner and Trump, because Mueller is far from finished.


Ga HIER naar toe voor alle afleveringen

 

Details
Hoofdcategorie: Familie (151)


Selfies & penalties

 

    

We zien hier mijn kleinzoon Jip. Vandaag wordt hij elf jaar. Een kind van zijn tijd, want hij heeft een  selfie gemaakt en op zijn Instagram-account geplaatst.  Jipboogie, want ook hij heet Van den Boogaard.

Hier is er nog één.

Rekstok



Tegenwoordig bevinden zich een rekstok en ringen in de corridor tussen keuken en woonkamer. En aangezien Jip nog drie broers en een zusje heeft, wordt daar druk gebruik van gemaakt.


Afhouden

Hij voetbalt bij ASV Arsenal in Amsterdam. Staat tegenwoordig in de verdediging en weet inmiddels behoorlijk goed hoe je een aanvallende spits niet alleen voetballend maar ook met duwen en trekken van scoren kunt afhouden.
      Na afloop worden bij de aspiranten nog steeds strafschoppen genomen. Deze ging er onberispelijk in.  


Strafschop


Het team


Met broer Daan (13)


Het hele gezin

V.l.n.r. Sam (17), Vader Rutger, Keet (5), Daan, Tijn (15), Jip en moeder Daniëlle.