Details

De teringzooi voorbij

Ik kreeg deze flashmob opgestuurd van een kennis.  Niet zozeer vanwege de inhoud, maar meer om de plaats waar het zich afspeelt. Die plaats is een warenhuis in Cluj, een stad in de Roemeense regio Transsylvanië. 
      We zien een man, die de roltrap afdaalt en een aria uit de opera Il Trovatore (De Troubadour) van Verdi gaat zingen. Er verschijnt een dirigent met een vlinderdasje en een mannenkoor, dat hem ondersteunt. In een tweede deel zingt een gemengd koor een aria uit diezelfde opera. Het publiek vindt het prachtig. Sommige mensen gaan meezingen; anderen gaan dansen.

HIER

Waarom keek ik nou met extra belangstelling -nee met toenemende verbazing- naar dat filmpje. 
      Wel: Ik ben in een wat verder verleden twee maal in Cluj geweest. In de zomer van 1987 en in de winter van 1992. En ik verzeker u: het was er beide keren meer dan verschrikkelijk.
       Ik zal direct uitleggen waarom, maar eerst die beelden. We zien modern geklede mensen. Ze zien er goed uit, doen vriendelijk, kijken met sympathie naar de tenor en de koren, maken foto’s en video’s  met moderne mobieltjes in een decor waar van alles te koop is.

LATEN WE DE EUROPESE UNIE ZEGENEN DIE DIT MOGELIJK HEEFT GEMAAKT, WANT:

In 1987 was Ceausescu nog aan het bewind. Wij waren voor de VPRO met een select gezelschap radioluisteraars in Cluj Roemenië. We sliepen in tenten op de plaatselijke camping. Er waren nog twee andere tentjes bezet door eenzame mannen. Ze waren van de geheime dienst; de Securitate.
      Overal waar wij gingen werden we achtervolgd. Met de plaatselijke bevolking mocht niet gesproken worden. Daar stonden voor die mensen hoge boetes of zelfs gevangenisstraffen op. Mensen keken somber en nors. Ze wantrouwden elkaar, want het was bekend dat één op de drie mensen actief voor de geheime dienst was.
       In de winkels was vrijwel niets te koop. Verrot fruit, beschimmeld brood, groen uitgeslagen blikken met vet spek en vleesrestanten. Het openbaar vervoer lag vrijwel stil. ’s Avonds brandden er op straat geen lichten. De sfeer was kil. Op straat lag afval. Huizen en gebouwen stonden slecht in de verf.
      Het was kortom een teringzooi.

Dan was er nog de kwestie van de Hongaarse minderheid in Cluj. Transsylvanië behoorde ooit tot de Oostenrijk-Hongaarse dubbelmonarchie, maar werd na de Eerste Wereld Oorlog bij Roemenië gevoegd. In Cluj was ongeveer de helft van de bevolking Hongaars. Zij werden gediscrimineerd.
      Het Hongaars was geen officiële taal en alle Hongaarse uitingen in het openbare leven waren verboden.

Vijf jaar later

Vijf jaar later ging ik er weer naar toe. Met vriend en collega Klaas Vos, die op het Hongaarstalige Theologisch Instituut in Cluj gestudeerd had.
      In Timisoara Transylvanië was de bevolking onder leiding van Hongaren in opstand gekomen tegen het bewind van Ceausescu. De revolutie sloeg over naar andere  delen van het land.
      De leider en zijn echtgenote werden na een schijnproces door een vuurpeloton geëxecuteerd.
Het was winter en enorm koud. De temperaturen liepen op tot meer dan twintig graden onder nul.

Er was nog steeds een tekort aan alles. De elektriciteit viel af en toe uit en de stadsverwarming werd ’s nachts gewoon uitgezet. Wij lagen in bed met dikke jassen aan. Er lag meer dan een meter sneeuw in de straten. Die sneeuw werd niet opgeruimd.
      En de tegenstellingen tussen Hongaren en Roemenen waren natuurlijk niet inens verdwenen.

Zesentwintig jaar later kijk ik naar dat filmpje. In de aftiteling wordt Cluj Kolozsvár genoemd. De Hongaarse naam. Op een bord verschijnt de Hongaarse vertaling van Il Trovatore (A Trubadúr).
      Het kan dus wel, dat we keurig geklede mensen zien in een modern warenhuis; de etnische en politieke tegenstellingen zijn nog volop aanwezig.

 

 

Details
Hoofdcategorie: Beelden

Burgerwoningen; midden- en kleinbedrijven


Voorstraten vind je vooral in dorpen en stadjes op de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Maar ze zijn er ook in andere provincies. Veel in Friesland bijvoorbeeld. In België zijn er ook een paar net als in Zuid-Afrika. En er is er één op Sint Maarten in de Caraïben.   
      De Voorstraat, die vaak van de haven -of de dijk- naar het centrum gaat, is vrijwel altijd de belangrijkste straat. De mooiste panden, de beste winkels, het -voormalige- raadhuis en ook een kerk.
      Aan de hand van oude ansichtkaarten en recente foto’s portretteer ik een aantal van die Voorstraten.

Hoe was het en hoe ziet het er nu uit.

 

Zwaagwesteinde Friesland

Dit is de Voorstraat in Zwaagwesteinde, een dorp in het noordoosten van Friesland.
      Op zijn Fries: de Foarstrjitte in De Westereen.
Een lange brede enigszins voorname straat met een grote diversiteit aan bebouwing en activiteiten.
      Naast het huis midden links is de spits te zien van het Doopsgezinde kerkje (Vermaning)



Er zijn nogal wat huizen verdwenen of drastisch verbouwd. De sloot is gedempt.
      De spits is ook hier te zien, maar moet niet verward worden met de vlaggenmast ernaast.


Doopsgezinde Vermaning


De Westereen
Sinds 2009 worden in de gemeente Dantumadeel, waartoe Zwaagwesteinde behoort alleen nog de Friese namen gehanteerd.
      Een mevrouw, die hier sinds 1975 woont vindt dat maar onzin. ‘’Waarom niet tweetalig. Ik heb familie aan de andere kant van de Afsluitdijk. Die moeten hier toch ook de weg kunnen vinden’’
      Zij woont hier overigens wel naar haar zin.  


Textielindustrie

Texo Baarsma was een textielatelier met een voorhuis.


Afwisseling


Ooit stonden er spitketen en woudhuisjes (plaggenhutten) in de Voorstraat.
      Nu is het een mengeling van burgerwoningen, een paar boerderijen en midden- en kleinbedrijf.  



Sake Store is een Friese keten van 15 winkels in kleding en schoenen

Supermarkt



Klik HIER voor alle Voorstraten; incl. de mooiste, kortste en langste

 

Details

 

 

 

 (Ontvangen van Theo Uittenbogaard)

 

Details
Hoofdcategorie: Beelden

 

CARMIGGELT ZEI HET AL

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

      

Simon Carmiggelt. Dat was dus een schrijver uit de vorige eeuw. Ook onder de naam Kronkel. In het Parool. Ik las hem graag en vooral die ene keer. Hoe houd je een huwelijk in orde was het onderwerp. Heel eenvoudig, maar wel secuur toegepast. Je bent zeg maar een half jaar bij elkaar en de afwas moet worden gedaan. Je doet het, maar je laat wel een heel servies vallen. In duizenden stukjes. Hierna hoef je je hele leven NOOIT meer af te wassen, nooit meer. Die klus is geklaard.
      Dan nog één volgende stap. Zij deed de administratie. Grijp in en maak haar geschreven betaalopdrachten in de war. Dan wordt er niets betaald en volgen de aanmaningen. Vanaf dat moment doe jij de admi. Zij komt er niet meer aan te pas. Heel haar leven niet. Met deze twee toch vrij eenvoudige tips neem je een hoop onrust weg.

Ik kan niet koken, dit imago heb ik zelf in werking gesteld door iets goed te laten aanbranden. Ik kan iets dat stuk gaat NIET repareren. Of de kwaal wordt steeds erger, of je kan het apparaat net zo goed meteen weggooien. Iemand met vakkennis lost het dan wel op.
      Tot zover de inzichten van Carmiggelt.

Kom je door je zo te profileren jezelf wel eens tegen? Het antwoord is JA. En daarvan geef ik nu een treffend voorbeeld. Ik ben nu ongeveer tien dagen alleen. Zij is naar Nederland voor familieaangelegenheden. Dit keer geen crematie, begrafenis, ziektes. Verjaardagen, daar gaat het nu om.
      Dus ik kook voor mijzelf, en nog redelijk ook. Soms haal ik echt een zeven of acht. Maar, en nu komt het: mijn imago kom ik nu zelf tegen. Er werken hier twee mensen uit het dorp. Schoonmaken, tuinonderhoud, reparaties, katteninjecties, van die dingen. Ik begin het koken rond het middaguur en om half zeven zit ik aan een smakelijke maaltijd. En tijdens die maaltijd komen zij ALLEBEI binnen en zetten twee maaltijden neer…

Ik bedoel maar.

 


Klik HIER voor alle Photosophieën

 

 

 

 

Details
Hoofdcategorie: Familie (150)

De Amsterdamse Kattenlaan

De zender AT5 heeft een populair programma: Straten van Amsterdam. Bewoners van zo’n straat wordt gevraagd naar hun straatervaringen en straatmomenten.
       “’Hoe is het om hier te wonen?’’.
Daar begint het mee en daarna kan het over alles gaan.

Laatst was de Kattenlaan aan de beurt. Een straatje, dat de Overtoom verbindt met het Vondelpark. Het is er altijd druk met fietsers en brommers, met wandelaars, joggers, bakfietsouders, pizzabezorgers, muzikanten, toeristen en spelende kinderen. Geen auto's.
      Maar er is ook een doodlopende zijtak, waar het heel rustig is. Daar woont mijn schoondochter Daniëlle met man en vijf kinderen.
Vrij logisch dat AT5 ervoor gekozen had om bij hun op bezoek te komen.

Vanaf een minuut of tien hoort u Daniëlle en in volgorde van opkomst Jip (10), Daan (13) en Sam (17). Vader Rutger, Tijn (15) en Keet (5) ontbreken.
      Interviewer is de enthousiaste Sil van der Wees. Hij doet dat vlot en goed en neemt het kloeke besluit om een ongelukkig foutje (hij verwart  mediation met meditatie) niet uit het programma te knippen.  

      U kunt het allemaal HIER in de herhaling zien.

 

 Sil in gesprek met Daniëlle. En van voor naar achter: Jip, Daan en Sam.