Details

 

We zijn er weer!

(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)

   Mijn gebeden zijn door iemand opgepakt…De provinciale reserveringsmodule op onze website is weer geactiveerd. Die was geblokkeerd door de sluiting van de bibliotheken.     
   Maar nu weer vacant. Yes!
   Laten we wel zijn; als je een veellezer bent die het liefst wegduikt in Chicklits en TopTien boeken, is de collectie van onze gezellige bibliotheek amper toereikend genoeg om 6 weken lezend op een Mediterraan strand te liggen.
    Oh nee, een buitenlandvakantie mag niet van onze premier, of wel… wat mag er nu eigenlijk… ik ben totaal de kluts kwijt en denk ineens even aan Mark. 
Dus terzijde:
      Ik ben geen fan van hem. Hij geeft te veel ruimte aan de economische kant van het opstarten. Had gehoopt dat de wereld nu echt kleiner gemaakt zou worden, maar vrees dat we langzamerhand weer teruggaan naar winstmaximalisatie.  


Collectie

Maar terzake:
      Wij trekken ons eigen brede plan, wat de collectie betreft.
Onze klanten kunnen vanaf nu ook weer boeken reserveren uit de boekenkasten van collega-bibliotheken. En vice-versa. Een super-service als je het mij vraagt. Zo hebben we met onze 38 provinciale Groninger bibliotheken miljoenen boeken waar onze klanten uit kunnen kiezen.
      Dan heb ik het nog niet eens over onze tijdschriften. Een bibliotheekabonnement kost trouwens minder dan een gemiddeld tijdschriftenabonnement. Ik wist het wel… voor 54 euro per jaar …maar ja, een beetje partijdig ben ik natuurlijk.

https://biblionetgroningen.nl/lidworden


Lid worden

Boetes? Daar doen we niet aan. Dat is zo jaren 90.


Landelijk lenen

Oh ja, en landelijk boeken lenen kan ook weer, kost je 4 euro per boek extra. Koopie als je een studieboek zoekt of één of ander historisch exemplaar voor bijvoorbeeld je genealogische speurtocht.


Muziekweb

Zoekt u een cd, dvd, lp? Dan kunt u die via ons reserveren bij Muziekweb Rotterdam.

https://www.bibliotheek.nl/collectie/muziekweb.html

 
Digitaal

Ach, we bieden zoveel toegangen om de mens te verblijden. Wie wil dat nou niet…..U merkt; soms laat ik de digitale mogelijkheden een beetje buiten beeld – ik ben van 1958- maar op dat gebied verstrekken we eigenlijk óók heel veel moois. Hoe compleet wil je het hebben? Wat is de Bibliotheek eigenlijk een prachtig bezit. Bovendien toegankelijk voor iedereen. .


Jeugd

Voor de jeugd en allerkleinsten is er veel leuks te vinden op onderstaande links:

https://15-18.jeugdbibliotheek.nl/home.html

https://12-15.jeugdbibliotheek.nl/home.html

https://9-12.jeugdbibliotheek.nl/home.html

https://6-9.jeugdbibliotheek.nl/home.html

https://0-6.jeugdbibliotheek.nl/home.html


Boekenlegger

Het is weer ouderwets levendig in onze bibliotheek. Al op de eerste dag waren we door de 50 bloemenboekenleggers heen. Volgens meneer Potgraven worden dit collectorsitems die gaan herinneren aan een verwarrende, onrustige en onzekere tijd in het jaar 2020 én aan een warm welkom terug in de bibliotheek van Bellingwolde.

Kortom: wij zijn er weer!


Klik HIER voor alle biebverhalen


Details

 

Reve wordt Aafjes

 Ik lees het boekje ‘’Omdat ik zoveel van je hou’’ van Jacques Klöters over Nederlandse cabaretliedjes tussen 1895 en 1985. Een bonte verzameling liederen over liefde, angst, dood, geluk en al die andere zaken die het leven kleuren.
       Ik stuit op het vers De Hoeksema’s van Annie M/G.Schmidt waarin de hoofdpersoon een dame is die zich ver verheven voelt boven de zeer oppervlakkige en burgerlijke familie Hoeksema.

Uw aandacht voor de volgende frase:

Maar zonder schoonheid kan ik toch niet leven
Muziek en letteren, Er is bij mij
Een hunkering naar Simon van het Reve

Een aardig lied met een gevatte tekst. Ik zoek op Internet of ik een uitvoering kan vinden en jawel: Verzorgd door het cabaret Wim Sonneveld en gezongen door Emmy Arbous.
       En dan gebeurt er iets bijzonders.
Simon van het Reve blijkt vervangen door Bertus Aafjes.

Maar zonder schoonheid zijn wij toch maar slaafjes
Van deze dor'e prozaïsche maatschappij
Wat zou ik zijn zonder Bertus Aafjes

Merkwaardig. Waarom zou dat gebeurd zijn?
      Ik benader Jacques Klöters, maar die weet het niet. Bij nader inzien denk ik toch zelf een verklaring te hebben gevonden. Daar kom ik zo mee, maar lees eerst het vers en luister er dan HIER naar.

Van Annie M.G.Schmidt

De Hoeksema's.

Die Hoeksema's…… het zijn mijn beste vrinden.
Ik zeg niks van ze, hoor, begrijp me goed.
Ik kan het altijd heel goed met ze vinden.
Zij is geen dame hèè, mijn God, die hoed.
Hij gaat wel, hij is iets bij de Justitie,
Maar oppervlakkig, hèè, geen verre blik,
Geen diepte en, hoe heet dat, eruditie.
Ze staan er niet bij stil, hèè, zoals ik.
Neem mij nu eens. Ik zit in vier besturen,
behalve dan m'n damesclub in Kras.
'k Heb m'n gevallen vrouwen, pedicure,
en dan m'n man nog en m'n ischias.
Maar zonder schoonheid kan ik toch niet leven.
Muziek en letteren. Er is bij mij
een hunkering naar Simon van het Reve.
Ik hou m'n Sartre en m'n Gide altijd bij.

Kijk, dat is nou zo jammer van die Hoeksema's.
Ze zijn me toch te weinig erudiet.
Ze zijn ontzettend aardig, hoor, die Hoeksema's.
Maar dáát, hèè, dat hebben ze niet.

Die Hoeksema's…… 't is niet om 't een of 't ander.
Ik mag ze graag, maar dat maakt me wild:
ze spreken altijd kwaad over een ander,
ze zijn, hoe zal 'k zeggen, weinig mild.
Ze hadden het vanavond over Annie.
'k Geef toe, die Annie, nou daar is iets mee.
Zo'n jurk van dat salaris, nou dat kan niet.
En dan die hele 'hem-hem' van 'r, nee!
Ze is ook fout geweest, hèè, tussen haakjes.
Maar 't is toch eigenlijk ook wel weer sneu.
Zo'n moeder…… En die vader, met z'n zaakjes……
Het ligt toch helemaal aan het milieu.
Het zijn verschrik'lijk ordinaire types,
maar laat ze onbetrouwbaar zijn misschien,
ik zeg en dat is één van mijn principes,
je moet het goede in de mensen zien.

Kijk, dat is nou zo jammer van die Hoeksema's.
Ze zijn toch wel een tikje hypocriet.
Ze zijn ontzettend aardig, hoor, die Hoeksema's.
Maar dáát, hèè, dat hebben ze niet.

Die Hoeksema's…… Ik was heel even bij ze.
We hadden het zo over al het leed.
En toen opeens, het was om te ijzen,
Toen voelde ik, hoe weinig het ze deed.
De negers en de joden, al die rassen,
en al die displaced persons in hun hemd.
O, als ik bij de naaister sta te passen,
dan voel ik me van binnen zo beklemd.
Ik zeg nog in de keuken tegen Mina:
'Jij klaagt nou over al jou ongerief,
maar denk eens eventjes aan Palestina
en aan die arme Ghandi, asjeblief.'
En Indië en al die kleine wrokken.
En hier de woningnood. Ontzettend cru,
dat vier gezinnen in éééén kamer hokken.
Ik heb er niemand bijgekregen. U?

Kijk, dat is nou zo jammer van die Hoeksema's.
Ze zien alleen hun eigen klein verdriet.
Ze zijn bijzonder goeiig hoor, die Hoeksema's.
Maar dáát, hèè, dat hebben ze niet.


Een poging

Gerard Reve debuteerde in 1947 met De Avonden. Dat gebeurde onder het pseudoniem Simon van het Reve. Annie M.G. Schmidt schreef haar lied In 1949. Later dat jaar verscheen de roman Werther Nieland onder de naam Gerard Cornelis van het Reve. Herdrukken van beide boeken verschenen later onder de naam Gerard Reve.

      De uitvoering van Emmy Arbous is uit 1952. De naam Simon van het Reve was toen al in de vergetelheid aan het geraken. Het kan zijn dat iemand bij het cabaret Wim Sonneveld -misschien de meester zelf wel- had bedacht, dat de mensen zouden denken dat er een fout gemaakt was. Dan maar kiezen voor Bertus Aafjes, een -laten we wel wezen- heel wat mindere grootheid, hoewel men daar in 1952 heel anders over dacht. De Voetreis naar Rome van Aafjes was toen een groot succes, De Avonden van Simon nogal omstreden.

      Ik kan me overigens niet voorstellen dat Annie M.G. Schmidt zelf die verandering heeft aangebracht.

En het antwoord van Jacques Klöters….

Beste Ronald van den Boogaard,

Volgens mij bent u de eerste die dit opmerkt. Mij is het in ieder geval ontgaan.

Een mooie vondst dus, maar verder kom ik niet. De betrokkenen zijn niet meer

in leven. Zowel Aafjes als Reve waren bekende schrijvers, Reve misschien

iets meer omstreden, maar toch niet in de progressieve Paroolkring waarin

dit lied ontstond. Misschien dat het Sonneveldpubliek toch meer een Aafjespubliek was.

goede groet en blijf speuren

Jacques Klöters

Presentator De Sandwich

 

 Klik HIER voor alle ZoekPoëzie


Details

 

We zijn er pas als de Harlekijn terugkomt zonder saté-stokjes


(Vroege Vogels radio; 24 mei 2020)


Details


 
Delap-Uliga-Darrit


De knabbelende Oceaan

(Door Rolf Weijburg)

Eén voordeel van die lintbebouwing op Majuro, een eiland van vele kilometers lang en slechts enkele tientallen meters breed,  is wel dat je de stad goed leert kennen. Je rijdt voortdurend langs dezelfde plekken heen en weer, en dan ook nog met een slakkengangetje van hooguit 30 kilometer per uur.   
      Ergens een stukje afsnijden of een andere route kiezen is er meestal niet bij: op slechts enkele plaatsen in Delap-Uliga-Darrit ofwel DUD, de hoofdstad van de Marshall Islands,  is ruimte genoeg voor een parallelle straat.

Achterbuurten

Niet dat de hoofdstraat nou zoveel moois heeft te bieden, maar in die paar parallelle straten die een beetje weggemoffeld tussen hoofdstraat en oceaan liggen  krijg je toch een beetje de indruk dat je in de achterbuurten van het stadje terecht bent gekomen. Slechte behuizing en armoede, ronddolende roedels honden en de voortdurend aan de kust knabbelende oceaan helpen natuurlijk ook niet echt.


Barretjes

Afgezien van een paar lokale barretjes en een disco die ieder weekend losbarst, is er qua vertier ook al niet zo veel in DUD.



Eén plek waar we nog niet geweest waren was de bar en het restaurant van het Marshall Islands Resort  in Delap waar de hoofdweg een heuse middenberm heeft, waarschijnlijk één van de grootste gebouwen van het land.
      Ooit als absolute luxe gebouwd was het al aardig aan het vervallen. Het zwembad was leeg en werd als een afvalbak gebruikt, maar het terras was het mooiste van Majuro –niet zo moeilijk omdat we er maar één ander terras hadden ontdekt – direct aan de lagune met een wijds uitzicht.
      Aan de bar nipte een groepje doorgewinterde expats aan hun sundowners.

Resort

We bestelden wat drankjes en een maaltijd en toen we afrekenden was het donker geworden. De avonden vallen snel en vroeg in de tropen. We moesten nog terug naar onze AirBnB aan de andere kant van het vliegveld, maar toen we rond acht uur weer buiten stonden was de eindeloze stroom auto’s en taxi’s die overdag permanent de hoofdstraat vult, als bij toverslag opgelost. Alsof er net een uur geleden een avondklok was ingegaan.
      Toch stopte er na enige tijd een taxi. In de stoel naast de chauffeur zat al een passagier en we namen plaats op de achterbank. We reden over de donkere schaarsverlichte hoofdweg westwaarts. Hier en daar zaten groepjes mensen bij de huizen, af en toe reed een tegenligger voorbij. De chauffeur en de vrouw waren in gesprek. Het onbegrijpelijke Marshallees klonk als een soort steno. Plotseling remde de chauffeur en zette de auto stil aan de kant van de weg. Hij zei wat tegen de vrouw, die uitstapte, haar bagage uit de kofferbak haalde en de klep met kracht dichtsmeet.
       De chauffeur schudde zijn hoofd.  “Strong woman”, zei hij en gaf weer gas.
Hij kon er niet over uit. “Zag je dat ze in verwachting was?” Nee, dat hadden we niet gezien.
“Ze wilde helemaal naar Laura aan het eind van het eiland, maar ze weet drommels goed dat zwangere vrouwen niet na zonsondergang naar Laura mogen!”
       Hoezo? Was dat een wet?
      “Nee, “zei de chauffeur, “het is vanwege de demonen, de kwade geesten die verderop ronddwalen. Iedereen weet dat die het ‘s nachts op zwangere vrouwen hebben gemunt.”
Zonder noemenswaardig onheil bereikten we Joe’s Place.

Een vervroegd vertrek

“Aha, daar zijn jullie! Ik kreeg een telefoontje van United Airlines. Jullie vlucht van zaterdag is vervallen. Het hele land gaat op slot vanwege de Corona-crisis en er komen geen vliegtuigen meer binnen. Ze hebben jullie al overgeboekt op de vlucht van morgenochtend, de laatste die nog binnenkomt en ook gegarandeerd weer vertrekt. Ik zal maar gaan pakken als ik jullie was!”
      En dat deden we maar. Het begon zowat onmogelijk te worden om nog rond te reizen hier met Corona op ons hielen. De volgende ochtend bracht Joe ons om acht uur naar Amata Kabua International Airport.



We checkten in en liepen in de ongenaakbare zon naar het klaarstaande vliegtuig.


Island Hopper-Lijn

Het vliegtuig was die ochtend op de in vliegtuigkringen legendarische Pacific Island Hopper-lijn vertrokken vanuit Hawaii en zou van hieruit nog vier eiland-stops maken voordat het op het Amerikaanse eiland Guam zou aankomen. Er zaten nog maar heel weinig passagiers in het vliegtuig.

Daarom konden we al twintig minuten vóór de officiële vertrektijd de lucht in.  
      Majuro Atol schoof langzaam onder ons door en verdween al gauw uit het zicht.


 

  

 
Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld

Klik HIER voor alle afleveringen

 

 

Details

 

Oude Knotwilgen en hoogstam Appelbomen

De Ritselaarsdijk op het Zuid-Hollandse eiland Hoeksche Waard ligt globaal tussen de plaatsen Westmaas en Maasdam.
      Ten zuiden van de Binnenbedijkte Maas, in de volksmond: Binnenmaas.
Het is een prachtige dijk met deels zeer oude knotwilgen en deels appelbomen van oude rassen. Men spreekt daar van de Appeldijk. Je kunt hier rustig wandelen. Er komen vrij veel fietsers voorbij.


Oude Knotwilgen

De oude wilgen worden om het jaar geknot door vrijwilligers van de vereniging Hoekschewaards Landschap. Het beheer van de appelbomen gebeurt ook door die vereniging. In oktober als het fruit rijp is wordt er vers sap geperst.


Jonge wilgen


Appeldijk


Bordje

Soms staat er een bordje op een appelboom met de vermelding om welk ras het gaat. Er staat een kleine honderd bomen van zestien verschillende rassen.
      Die rassen zijn: Bramley’s Seeding, Franse zure, Goudreinette, Groninger Kroon, James Grieve, Jasappel, Lemoenappel, Lord Lambourne, Notarisappel, Schoner von Nordhausen, Schellinkhout, Sterappel, Transparante de Cronels, Zoete Bloemee, Zoete Campagner en Zoete Winterkroon

Goudreinette


Vlier in wilg


Vuisten in het landschap


Zijpaden



Hier en daar kan je de dijk verlaten en wat gaan dwalen langs akkers en landerijen.


Zicht op Binnenmaas