ZELFMOORD TE ALMELO

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije) 

   

Ik ben dus op weg naar Almelo. Hoe is dat gekomen? Door Anton.

Wie is Anton? Anton was bij onze radio een producer. Dat zijn lui die er voor zorgen dat komende uitzendingen op rolletjes lopen. Ook soms wel in het honderd, that’s all-in the game.

Het absolute hoogtepunt in dit vak was een stagiaire die bij een boekenprogramma was terechtgekomen en na afloop van de uitzending boekenbonnen moest uitdelen. Haar vraag aan de hoofdredacteur was MOET DIE SLAUERHOFF OOK EEN BON, IK HEB ZIJN ADRES NIET.

Anton zijn specialiteit was de binnenkomende post als allereerste te lezen en dan door te sturen naar de betreffende afdeling of persoon. Ik werd zijn doelwit, want allerlei onbegrijpelijk geschrijf of epistels van half waanzinnigen en gestoorden kwamen bij mij. Peter weet er wel raad mee, zoiets. Dit keer was het geen ingekomen brief maar een binnenkomend telefoontje, dat hij doorschakelde naar mij.

Het was een Surinaamse uit Almelo die mij doodleuk meedeelde dat ze zichzelf van het leven wilde beroven. Of ik wilde komen, ze was wanhopig. Waarom bel je dan nu de radio, vroeg ik haar. Ze zou toch beter iemand in de buurt kunnen benaderen. Omdat ik altijd naar je luister en je stem mooi vindt.

Hoe heet je?

Christie.

Christie, het is niet echt naast de deur, maar ik kom.

Collega’s die hoorden van me wat er aan de hand was en die ik van mijn voornemen in kennis stelde om naar Almelo af te reizen, verklaarden me voor gek. DIT IS NIET JE VAK, PETER. WEET WAARAAN JE BEGINT.

Eenmaal in de auto, het is toch echt ongeveer twee uur rijden, bekroop me wel het gevoel aan iets te beginnen dat wel eens slecht zou kunnen aflopen.

Ze woonde in een flatwijk en bij binnenkomst zag ik al aan de rondslingerende handdoeken, washandjes, oude boterhammen, kapotte elektrische apparaten en een onverzorgde poes dat we in de krater van de vulkaan waren. Ik denk dat ik er ongeveer twee uur ben geweest en de volgende dialoog geeft weer hoe de gesprekken liepen. Meestal droevig, soms opgelucht.

 

CHRISTIE, JE BENT DUS VAN PLAN ER EEN EIND AAN TE MAKEN, WAAROM ?

Mijn vriend is er van door en ik kan niet zonder hem.

HOE LANG KEN JE HEM AL?

Een half jaar.

WEL CHRISTIE, VOOR DAT HALF JAAR KON JE OOK ZONDER HEM, DUS…

Ik weet niet wat ik moet zeggen.

ZEG DAN MAAR NIKS, WE GAAN DE ZAAK AANPAKKEN.

Wat wil je?

JE HEBT ME DOOR DE TELEFOON GEZEGD DAT JE JE WILT VERGIFTIGEN MET SCHOONMAAKSPULLEN UIT HET AANRECHTKASTJE.

Ja.

EERST GAAN WE DIE SPULLEN DAARUIT HALEN EN ERGENS ANDERS NEERZETTEN. DAN IS HET MINDER DREIGEND.

Wil je dat echt?

JA

Ze staat op en pakt de spullen en brengt ze naar haar schuurtje.

GOED ZO, NU WORDT HET TIJD VOOR EEN BEETJE OPLUCHTING.

Wil je wat drinken?
EEN GLAASJE BLEEKWATER GRAAG.

Doe niet zo eng.

NOU ALS ER IEMAND HIER ENG DOET, DAN BEN JIJ HET WEL OP DIT MOMENT.

LAAT MIJ MAAR EENS EEN BEETJE VOOR ME UIT PRATEN.

Oké.

JE GAAT NU EEN WEG OP, OF JE DENKT ER AAN OM DIE WEG OP TE GAAN, EEN WEG DIE DOOD LOOPT EN DIE NIET MEER IN DE OMGEKEERDE RICHTING KAN WORDEN GENOMEN.

JE VOELT JE DIEP ONGELUKKIG, EN JE KAN NIET BEDENKEN DAT VEEL DINGEN IN HET LEVEN MAAR TIJDELIJK ZIJN. HET IS HEEL GOED MOGELIJK DAT JE OVER EEN JAAR LACHEND DOOR HET LEVEN LOOPT EN DAT MAAK JE NU ONMOGELIJK DOOR JE VOORNEMEN.

ZIE HET ZO:

JE ZIT OP DE FIETS EN JE HEBT AAN BEIDE ZIJDEN EEN FIETSTAS. IN DE RECHTER TAS STOP JE AL JE VERDRIET. IN DE LINKER TAS GA JE VANAF NU ALLEEN MAAR LEUKE EN DIERBARE DINGEN STOPPEN.

HET VERDRIET IS DUS NIET WEG, MAAR DRAAGBAAR OMDAT JE NU MEER IN EVENWICHT RIJDT.

Wat heb je toch een mooie stem.

DAT KAN WEL ZIJN , MAAR DAT DOET ER NU EVEN NIET TOE.

JIJ HEBT MOOIE OGEN, MAAR DAT DOET ER NU OOK EVEN NIET TOE, O JA TOCH WEL, STOP DIE OGEN MAAR IN JE LINKER FIETSTAS. HEB JE NOG EEN MOEDER?

Ja, die woont in Paramaribo.

IS ZE LIEF?

De liefste vrouw die ik ken.

STOP HAAR IN DIE FIETSTAS, MAAR VERTEL HAAR NOOIT VAN JE PLANNEN VAN VANDAAG.

WE MOETEN NU VERDER.

Met wat?
IK WIL DAT JE DIE SPULLEN UIT HET SCHUURTJE NU WEGGOOIT.

Maar dan kan ik niet meer afwassen.

DAN WASSEN WE GEWOON NIET AF, DAT KAN BEST.

Ze staat op en haalt de flessen en leegt ze in de gootsteen.

ZO DAT ZIET ER BETER UIT.

Ja Pappie!

EN DAN NOG EEN LAATSTE STAP. BEL NU IEMAND UIT JE DIRECTE OMGEVING OP EN LAAT HEM OF HAAR KOMEN. IEMAND DIE JE VERTROUWT.

Geert dus.

IK KEN HEM NIET, MAAR GEERT MOET JE VERDER HELPEN.

Het is nu dertig jaar later en vraag me af of ze nog leeft. Heette ze wel Christie?

 

Klik HIER voor alle Photosophieën