Een verdwenen middelvinger

Kijk eens even goed naar deze oude foto. Hier ontbreekt iets. We zien een honkbalwerper, die de bal klemt tussen zijn wijs- en ringvinger. De middelvinger is ‘’verdwenen’’. 

      Ik ontving de foto van Tim Backer, een Nederlander (Bakker) die al heel lang in San Francisco woont. In augustus 2011 schreef ik namelijk een stukje over een honkbalwerper in de VS, die in zijn jeugd bij een ongeluk zijn middelvinger was kwijtgeraakt.  Dat was Dave Keefe, die tussen 1917 en ‘22 op het  hoogste niveau speelde voor de Philadelphia Athletics en de Cleveland Indians. Keefe maakte van zijn handicap een wapen door een zogeheten FORKBALL te ontwikkelen. Als je zo’n bal op deze manier gooit daalt ‘íe extreem.

      Ik schreef in het stukje, dat ik geen foto van Keefe’s forkball kon vinden, maar dankzij Tim is dit dus opgelost.

 
Een ''normale'' forkball

De Forkball is een bal, die door slagmensen behoorlijk gevreesd wordt. Een werper, die al zijn vingers nog heeft -en dat is heden ten dage 100%- kan zo’n bal ontwikkelen door een V te maken met zijn wijs- en middelvinger.
      Volgens Tim, een groot honkbalkenner met wie ik in het (oude) Candlestick Park van de San Francisco Giants een aantal wedstrijden gezien heb, is dit beoogde effect waarschijnlijk toch anders dan wat Keefe met de bal deed. Want dat was door zijn handicap volkomen uniek.   

Mordecai ''three finger'' Brown

 Een ander voorbeeld van iemand, die zijn handicap uitbuitte is Mordecai ’Three Finger’ Brown. Hij verloor als kind bij een ongeluk zijn rechter wijsvinger.
      Bij een ander ongeluk brak hij -ook rechts- twee vingers, die nooit meer op zijn juiste plek terechtkwamen
Dankzij die kromme en ontbrekende vingers kon hij de bal dusdanig vasthouden, dat hij zijn ballen een zeer ongewone spin kon geven.
 
                

Mordecai won tussen 1906 en 1912 zes seizoenen achter elkaar meer dan twintig wedstrijden.
      Fenomenaal. 
Hij werd gekozen in de Hall of Fame.　

Jim Abbott

 Er zijn meer spelers geweest, die ondank een handicap de Major Leagues haalden.
      Het bekendste -want meest recente- voorbeeld is Jim Abbott, een pitcher die zonder rechterhand werd geboren.

Hij gooide uiteraard met zijn linkerarm en hield daarbij zijn handschoen in het stompje van zijn rechterarm. Daarna wisselde hij de handschoen razendsnel naar zijn linkerhand, zodat hij klaar stond om een geslagen bal eventueel te kunnen fielden.
      Als dat gebeurde, stopte hij de handschoen tussen zijn lichaam en zijn rechter armstuk, pakte de bal met zijn linkerhand en kon zo naar een honk gooien.
      Hij had dit zo geperfectioneerd, dat er qua handelingssnelheid nauwelijks een verschil was met een werper met twee handen.    
 Abbott speelde vrijwel zijn gehele big league carrière in de American League, omdat een werper daarin niet hoeft te slaan.
      Abbott speelde 11 seizoenen in de Majors ondermeer voor de California Angels en de New York Yankees. 
Zijn hoogtepunt beleefde hij op 4 september 1993, toen hij voor de Yankees een No-Hitter gooide. Een zeer uitzonderlijke prestatie, die alleen is weggelegd voor de allergrootsten.

Pete Grey

Pete Grey was een buitenvelder met één arm.
      Toen hij zes jaar was sprong hij van een truck en verloor een deel van zijn rechterarm. Grey speelde in 1945 één seizoen op het hoogste niveau voor de St. Louis Browns.
     Hij moest met één arm slaan en deed dat onwaarschijnlijk goed. Hij had in totaal 234 slagbeurten en sloeg 51 honkslagen.

Bert Shepard

Bert Shepard was een pitcher in de Minor Leagues die in Duitsland in de tweede wereldoorlog een been verloor. Terug in de V.S. werd hem een kunstbeen aangemeten. 

      Toen hij daar goed aan gewend was werd hij opgenomen in de selectie van de Washington Senators in de Majors. 
      Op 14 augustus 1945 kwam hij als vervangend werper in het veld tegen de Boston Red Sox.
      Shepard deed dat zo voortreffelijk, dat hij de wedstijd uitgooide
Hij gooide toen maar liefst 5 1/3 innings, waarin hij maar één punt tegen kreeg.  
       Het zou voor hem de enige wedstrijd blijven op het hoogste niveau.

Red Ruffing

Red Ruffing was in zijn jeugd betrokken bij een ongeluk in een mijn waarbij hij vier tenen verloor van zijn linkervoet.
      Het belette hem niet om een glanzende carrière als pitcher voor de New York Yankees op te bouwen.
       Tussen 1936 en 1939 won hij vier seizoenen achter elkaar meer dan twintig wedstrijden
      Hij werd gekozen in de Hall of Fame.

 Dummy Taylor

En dan was er nog Luther ''Dummy'' Taylor.
     Hij werd doof geboren.
In 1904 won hij als werper voor de New York Giants 21 wedstrijden.

Hij werd in dat seizoen tijdens een wedstrijd het veld uitgestuurd, omdat hij scheidsrechter Tim Hurst beledigde in gebarentaal.