Een mooi compliment voor Hans Cobet

De titel was humoristisch: Muziek terwijl u slaapt. 
      Een VPRO-radioprogramma dat in de jaren rond de eeuwwisseling van vrijdag- op zaterdagnacht werd uitgezonden op Radio 1. Dat was toen ook al de nieuws- en actualiteitenzender. Maar ja. Het programma was tussen 02.00 en 05.00 uur. En dan is er in Nederland geen nieuws. 
      Dat het in de V.S. nog volop avond en in het verre oosten alweer ochtend is, doet er niet toe. Zo was het en zo is het nog steeds. 
Sterker: ik voorspel dat het nog erger wordt, want er moet bezuinigd worden en dat gaat volgens goed Hilversums gebruik vooral op tijdstippen dat er weinig geluisterd en gekeken wordt.

Muziek terwijl u slaapt dus. Ik heb dat diverse keren gepresenteerd.
      Ik deed dat met mijn vriend Hans Cobet, die de curieuze gewoonte had om altijd en overal muziek op te nemen.
Hij had bijvoorbeeld thuis een mooie ouderwetse bandrecorder verbonden aan zijn ook al nostalgisch oude radiotoestel met het Groene Oog. 
      Hans keek altijd in ’zijn Radiobode’ naar welke programma’s hij moest luisteren.
Dat kon Lahti op de Finse radio zijn (‘Die geven heel veel Sibelius Ronald!’), maar bijvoorbeeld ook stations in Albanië, Gibraltar of Ierland om maar wat te noemen.

Als Hans iets hoorde dat hem bekoorde drukte hij het knopje van zijn recorder in en nam het op. Hij wiste nooit iets en zo beschikte hij over een hoeveelheid van een paar duizend bandjes met een welhaast krankzinnige variëteit aan muziek.
      Hans nam een aantal van die bandjes mee naar de studio. Drie uur lang zetten we volkomen willekeurig die bandjes op. Hans vertelde er dan over. Niet wie de muziek maakte of wie het gecomponeerd had, want dat wist hij vaak helemaal niet. Nee, hij vertelde gewoon waarom hij die bepaalde muziek zo mooi vond. En dat deed hij op een meeslepende manier. Soms trommelde of klepperde hij mee en dan ging hij ook zelf zingen, want dat kon hij heel goed.. Zo gingen die nachtelijke uren aangenaam en vlot om.

Ooit ontving ik deze brief van F.A. Pothuis uit Assen.
      Meneer Pothuis (ik denk tenminste dat het een meneer is) had het in die nacht van 5 op 6 december 1997 goed begrepen.