Leeuwarden: Werkster van het noorden

Ik schreef afgelopen dinsdag een stukje over J.J.Slauerhoff en de poëzieroute in Leeuwarden. Daarop kreeg ik de vraag of er (a) alleen Friese dichters in die route zijn opgenomen en of er (b) ook gedichten in het Fries zijn.
      Het antwoord is nee (a) en ja (b).

Kijk eens naar dit gedicht van de Friezin Baukje Wytsma.

Ik begreep niet alles, maar het was volkomen duidelijk dat Baukje niet erg ingenomen is met Ljouwert (Leeuwarden). Op de site van de poëzieroute vond ik een vertaling.

Die gaat zo:

Ljouwert

Twee stille parken zonder avontuur;

geen leven, geen vibratie. Het is

wat boerenbont. Eén scheve toren en

één terrras, een laan zonder statie.

Stad die geen stad is, werkster van

het Noorden, suffige schuilplaats

voor wie anders is. Jouw courtisane

is een kinderlijk figuur, haar hartenklop

niet wild, gemis aan vuur.

Jacques Brel & de Friezen

Baukje Wytsma (Reduzum; 1946) publiceerde diverse dichtbundels, zowel voor kinderen als volwassenen. Volgens de site van de poëzieroute is zij één van de meest constante talenten in de Friese poëzie. Zij publiceerde diverse kinderboeken en werkt als journalist voor Friese media.
      Zij maakte ook vertalingen in het Fries. Teksten van Jacques Brel bijvoorbeeld.

Luister eens naar deze Brelvertolking van Amsterdam door de Friese zanger Douwe Heeringa.

Provinciale schim van Poetin     

Baukje had dat niet mogen doen. Dat vindt althans een zekere Huub Mous, die op zijn blog op armoedige wijze solo klaar komt. ‘Wat’, schrijft Mous, ‘Baukje Wytsma er in het Fries van bakt is om te janken. Sterker nog, een vrouw kan die tekst überhaupt niet vertalen, net zo min als een homo of een vrouw deze tekst kan zingen’.

Parodie, denk je dan in eerste instantie. Slechte parodie, maar onmiskenbaar parodie..
      Maar het is erger, want Mous meent het. Douwe Heeringa is immers homo en mietjes -weet Mous- hebben te weinig testosteron. En dat -vindt Mous- spat er bij Brel juist vanaf.
      ‘Douwe is’, schrijft deze provinciale schim van Poetin, ‘gewoon te lief voor Brel. Om Brel werkelijk te kunnen zingen moet je niet alleen een hart hebben zo diep als de oceaan, maar ook de viriele kracht van een echte man’.