: 

Vlegelt dol en dof

Dorsen is een ambacht uit vervlogen tijden. Het is een techniek waarbij de graankorrels uit de aren worden geslagen met een zogeheten vlegel.
      Zo’n (dors-)vlegel bestaat uit een lang stuk hout dat in de hand wordt vastgehouden en een kort, dik stuk hout, waarmee het te dorsen graan geslagen wordt. Die stukken hout zijn met een touw aan elkaar verbonden.
      Een methode ook om het kaf (omhulsel van de graankorrels) van het koren te scheiden. Tegenwoordig gebeurt dat bij ons natuurlijk  machinaal.

De Belgische dichter René de Clerq (Deerlijk 1877) liet zich door dit ambacht inspireren.
Hij schreef:

Dorserslied

Vlegels op, en vlugge
      Plof!
Kromt uw nek en rugge,
      Plof!
Niets voor ’t huis en al voor ’t hof!
   Vlegelt dol en dof

Beukt de vlakke vloeren
      Plof!
Maakt ze rijk, de boeren
      Plof!
Niets voor ’t huis en al voor ’t hof!
   Vlegelt dol en dof.

Vult de diepe zakken
      Plof!
O, de boer zal bakken
      Plof!
Niets voor ’t huis en al voor t hof
   Vlegelt dol en dof

Geld en drank en eten,
      Plof!
Alles nieuw gemeten,
      Plof!
Niets voor ’t huis en al voor ’t hof!
   Vlegelt dol en dof

Kaf dat kunt ge krijgen,
      Plof!
Om d’r op neer te zijgen
      Plof!
Niets voor ’t huis en al voor ‘t hof     
   Vlegelt dol en dof!

Vlegels op en vlugge
      Plof!
Kromt uw nek en rugge
      Plof!
Niets voor ’t huis en al voor ’t hof
   Vlegelt dol en dof.

Klik HIER voor alle ZoekPoëzie