Een eilandstaat in de Arabische wereld

       

Visum & oorwarmers

(Door Rolf Weijburg)

Toen ik op Bahrein International Airport voor 5000 Bahreinse Dinar een visum had gekocht en het land instapte stond Semir me op te wachten. Semir was een Indiër uit Kerala en hij droeg dikke pluizige oorwarmers. Het was februari en 22 graden, met een jaarlijks gemiddelde van 26 graden Celsius inderdaad wel een beetje frisjes voor Bahreinse begrippen.

Bahrein is de enige eilandstaat in de Arabische wereld. Het ligt in de Perzische, of zoals ze aan de Arabische kant zeggen, Arabische Golf, precies midden tussen Qatar en de Saoedische noordkust in. Bahrein is het op 22 na kleinste land ter wereld en eigenlijk een kleine archipel met 33 eilanden. Hoewel, morgen kan dat weer anders want Bahrein slokt zijn eilanden in grootschalige, niet altijd oncontroversiële landwinningsprojecten op en bouwt er bovendien allerlei kunstmatige eilanden bij, zodat het land steeds groter wordt. 
      Semir was me komen ophalen om me naar mijn hotel te brengen. We liepen naar een wit busje dat hij op een speciale hotel shuttleplaats had geparkeerd, stapten in en draaiden de snelweg op. Gewoon aan de rechter kant van de weg, ondanks het feit dat Bahrein een groot deel van de twintigste eeuw als British Protectorate door het leven ging.

Skyline

De drukke weg slingerde langs de noordkant van het dichtbebouwde Muharraq Eiland en daarna over het water dat Muharraq van Bahrein Eiland scheidde. De avond was gevallen en het uitzicht op de skyline van Manama, Bahreins hoofdstad, was met al die verlichte hoge gebouwen en futuristische wolkenkrabbers fenomenaal.
      We sloegen linksaf de Al Fatih Highway op, kwamen langs het Nationaal Museum en namen een afslag Manama in.
In het hotel kreeg ik een werkelijk gigantische kamer met dikke gedrapeerde roze gordijnen, oranje hoogpolig tapijt en een halfrond bed met zwarte lakens waar ik zo met een heel gezin onder had kunnen kruipen. Er was een klein balkon dat uitkeek op de Club F1, een nachtclub, want die zijn er in Bahrein genoeg.

“Twee zeeën”

Bahrein betekent “Twee zeeën” in het Arabisch. Onbekend is om welke twee zeeën het hier gaat, maar algemeen wordt verondersteld dat het gaat om de zoute zee, de Perzische of Arabische Golf, en de zoete zee, de rijke ondergrondse reserves van zoet water die ervoor zorgden dat het eiland veel vruchtbaarder was dan de omringende gebieden.  Bahrein lag bovendien strategisch op de belangrijke internationale handelsroutes tussen Mesopotamië en de Indus Vallei waardoor er altijd flink om gestreden is.

        

Al in het derde millennium voor Christus kon zich hier een belangrijke beschaving ontwikkelen die Bahrein tot het centrum van een machtig handelsrijk maakte: Dilmun, een rijk dat grote invloed had in de regio en ver daarbuiten. Meer dan 2000 jaar hield Dilmun stand, totdat het werd opgeslokt door de Assyriërs en uiteindelijk onderdeel werd van het grote Babylonische rijk.

Dilmun

Alexander de Grote kwam langs. De naam Dilmun raakte in onbruik en Bahrein kreeg de Griekse naam Tylos.

Tylos

 

Daarna werd de archipel achtereenvolgens onderdeel van het Seleucidische rijk, de Perzische Parthische en Sassaniaanse Rijken en de Ummayadische en Abbasidische Rijken. Inmiddels was Bahrein het eerste gebied buiten het Arabische vasteland dat de islam had omarmd en tijdens de overheersing rondom de tiende eeuw door de Shiitische Abbasiden, werd Bahrein de Shiitische buitenpost die het tot op de dag van vandaag is gebleven.

Maar we zijn nog niet klaar met de lange reeks machtswisselingen op het eiland. Vooral in de Middeleeuwen werd er vaak om de macht gestreden en diverse sjeikdommen volgden elkaar als heersers over het eiland, dat inmiddels Awal werd genoemd, op.

 

Awal

 

Ook de Omani’s kwamen langs maar ze werden dwarsgezeten door de Turken totdat aan het begin van de zestiende eeuw de Portugezen aan de horizon verschenen. Bahrein was inmiddels uitgegroeid tot een belangrijk parelproducerend gebied en Portugal rook de rijkdom. De grote hoeveelheden zoet water en het betrekkelijk vruchtbare land zorgden ervoor dat de Portugezen zich er een eeuw lang goed konden handhaven. Het waren de Bahreini’s zelf die de Portugezen uiteindelijk verdreven waarna ze zich min of meer aansloten bij het Perzische Rijk.      
      Een kleine twee eeuwen viel Bahrein onder Perzisch gezag, totdat in 1783 Sheikh Ahmid Al-Fatih, lid van de Khalifa familie die de archipel tot op de dag van vandaag zou gaan regeren, Bahrein vanuit het naburige Qatar binnenviel. Niet ondenkbaar dat de parelindustrie daar een doorslaggevende rol in speelde. Ahmid heerste over Bahrein tot aan zijn dood in 1796. Zijn twee zoons namen de macht over maar al snel stonden de Omani’s weer op de stoep en werden de broers verdreven waarna de Omani’s een kwart eeuw wederom de touwtjes op Bahrein in handen hielden. Maar de broers kwamen terug, verdreven de Omani’s weer en sloten verdragen met de Britten die inmiddels al stevig in de Golf regio aanwezig waren.  Ondanks die verdragen volgde een dertigtal zeer onrustige jaren. Eén van de broers stierf, de ander bleef aan de macht maar werd afgezet door de zoon van de eerste, Mohammed Bin Khalifa, die van 1861 tot 1891 toch maar een aantal nieuwe verdragen met de Britten sloot. Verdragen van Eeuwige Vrede en Vriendschap deze keer die in ruil voor bescherming tegen buitenlandse aanvallen de buitenlandse betrekkingen van Bahrein in handen van de Britten legden.

Bahrein was een vanuit Brits India geadministreerd Brits Protectoraat geworden.

Postzegels

Nadat Groot Brittannië zich begin jaren zeventig van de vorige eeuw uit de Golf wilde terugtrekken dacht Bahrein er even over om zich aan te sluiten bij een nieuw te vormen federatie met de zeven Emiraten (toen nog The Trucial States) en Qatar als partners. Maar Bahrein’s claim om als federatielid met de meeste inwoners een grotere invloed binnen die federatie te kunnen uitoefenen, werd niet door de andere staten gesteund, en in 1971 werd Bahrein een onafhankelijke staat.

Vlaggen

                      

 

 

 

                      1971                                                                                                       Qatar

 

Bahrein’s nationale vlag werd bij de onafhankelijkheid geïntroduceerd. De oorspronkelijke acht witte punten in het rode vlak, werden in 2002, naar verluid om de gelijkenis met de vlag van Qatar te verminderen, vervangen door vijf punten die symbool staan voor de vijf zuilen van de Islam: de geloofsbelijdenis, het dagelijks gebed, het geven aan de armen, vasten tijdens de ramadan en de bedevaart naar Mekka.

Om het naleven van in ieder geval de zuil van het dagelijks gebed wat te vergemakkelijken had men alvast een bidkleedje in mijn kamer klaargelegd en op de muur aangegeven in welke richting ik moest bidden.

 

 Bidkleedjes 

De weg naar Mekka

 

 

Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld

Klik HIER voor alle afleveringen