Een eiland als hoofdstad

(Door Rolf Weijburg)

Alles in de Malediven, het op acht na kleinste land ter wereld, is een eiland.
      De hoofdstad is een eiland. De buitenwijk is het eiland er naast. Het dorp is een eiland verderop. Maar ook het vliegveld, de elektriciteitscentrale, de vuilnisbelt, de fabriek en natuurlijk de vele resort-hotels, ze hebben allemaal hun eigen eiland.
 
Brug    

Sinds september 2018 ligt er een fraaie, ruim twee kilometer lange en grotendeels met Chinees geld gefinancierde brug tussen Hulhule, het vliegveld-eiland en hoofdstad-eiland Male’: de Chinese-Maldives Friendship Bridge, handig “vermaledieft” tot Sinamale’-bridge

Ferry

Maar in 2011, moesten we vanuit het vliegveld nog overstappen op één van de talloze ferrybootjes die bijna 24 uur per dag tussen het vliegveld en de hoofdstad heen en weer pendelden.  Ze lagen afgemeerd aan een kade aan de westkant van Hulhule, beschermd door een aantal lange zeeweringen. Net als een busstation, ingedeeld naar gelang de bestemmingen.

Verbod

De meeste toeristen uit het British Airways vliegtuig waren overgestapt op watervliegtuigjes die zoemend als grote insecten af en aan vlogen van en naar verre resort-eilanden, of op luxe speedboten die naar de dichterbij gelegen resort-eilanden koers zetten, grote witte schuimslierten achter zich aantrekkend.
  
   

In het land gold nog het verbod om, als buitenlander, op één van de bewoonde eilanden te verblijven. Male’ en de eilanden van ’s lands zuidelijkste atol, Addu, waren uitzonderingen op die regel en je had als toerist dus de keuze om op een resort-eiland te verblijven of naar Male’ of Addu te gaan.
      Het idee om voor exorbitant hoge prijzen dagen lang samen met 100 toeristen vast te zitten op een eilandje waar je in een half uur omheen loopt, trok ons niet erg aan dus we kozen voor Male’ en zouden later ook Addu Atol aandoen.

Ships

Vanaf de ferryboot zagen we de grote zeeschepen voor anker wachtend op het moment dat ze konden worden gelost.
      Dat gebeurde soms door middel van kleine scheepjes die de lading op zee overhevelden.

Ring

De ring van havens die om het eiland heen ligt zijn voor de ferryboten, de lokale houten vissers- en vrachtscheepjes, de traditionele dhoni’s en de speedboten van de resorthotels. Alleen aan de westkant ligt een kleine containerterminal waar aan de enkele kade plek is voor één zeeschip tegelijk.
      De oversteek duurde maar een klein half uurtje. We voeren tussen twee lichtbakens op de zeeweringen door de ferryhaven in, namen gas terug en kwamen schurend tussen andere afgemeerde bootjes door met de boeg tegen de kade tot stilstand.

Relax Hotel

We checkten in in het Relax Hotel, net als de paar andere hotels in Male’ een eenvoudig hotel waar meer Maledivische, Indische en Arabische gasten logeerden dan westerlingen. We hadden een kamer met balkon waarvandaan je een fantastisch uitzicht had over het drukke vaarwater tussen hier en Hulhule en je de ferrybootjes de hele dag heen en weer zag varen.

Tetrapots

Male’ is met zijn amper twee vierkante kilometer één van de grootste eilanden van de Malediven.
      Net als alle andere Maledivische eilanden steekt ook Male’ hooguit twee meter boven de zeespiegel uit en om het eiland tegen hoge golven te beschermen zijn er duizenden tetrapods, vierpotige betonblokken, tegen de zeeweringen gestort.
      De bewoners zijn daar zo dankbaar voor, dat er een Tetrapod Monument is opgericht.

Mini-Manhttan

Maar Male’ wordt niet alleen door de zee bedreigd. Ook van binnenuit dreigt gevaar: Male’ barst uit zijn voegen. Met bijna 140.000 inwoners (één derde van de totale bevolking van de Malediven) is het niet alleen één van de dichtstbevolkte steden maar ook het op 7 na dichtstbevolkte eiland ter wereld.
      Overbevolkt dus. Het eiland is daardoor helemaal volgebouwd, de huizen vallen er bij wijze van spreken bijna van af. Omdat de bevolking blijft toenemen, groeien de huizen nu de lucht in en is Male’ aardig op weg om een soort mini-Manhattan te worden.
      Misschien als een wat cynische benadering van de werkelijkheid vertelt men er graag het verhaal dat in Male’ de meeste families zó klein behuisd zijn dat er te weinig ruimte is om iedereen op hetzelfde moment te laten slapen. Slapen moet in ploegendienst gebeuren en daarom lopen er in Male’ vierentwintig uur per dag mensen op straat.

Moderniteit

Dat is natuurlijk niet altijd zo geweest. In het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw was Male’ nog een slaperig laagbouwstadje  onder de palmbomen. Er stond een paleis van de sultan en het stadje was ommuurd en voorzien van bastions en enkele fraaie poorten. In 1968, toen het sultanaat werd afgeschaft en de Malediven een republiek werden, beval de  nieuwe President Ibrahim Nasir om een grote stap richting moderniteit te zetten en alles wat herinnerde aan dat ouderwetse sultanaat te verwoesten.
      De muren werden afgebroken, de poorten verdwenen, het paleis werd onttakeld en Male’ verloor een groot deel van zijn cultureel erfgoed. Tegenwoordig is er dan ook, op de oude Vrijdag Moskee met haar typische toren-minaret en enkele oude huizen na, nog maar weinig over dat aan vroeger herinnert.

Scooters

Ervoor in de plaats is een drukke moderne stad gekomen, met smalle straatjes tussen als maar hoger wordende gebouwen. Er zijn betrekkelijk weinig personenauto’s, maar iedereen heeft een scooter en die moeten ook allemaal geparkeerd worden, waardoor alle straten aan één kant vol staan met geparkeerde scooters, nauwelijks ruimte overlatend voor het langsrijdende verkeer.

Overal scooters

 

Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld

Klik HIER voor alle afleveringen