De vermeende huwelijksreis

(Door Rolf Weijburg)

Vliegen over de Malediven is werkelijk spectaculair.
      Direct nadat we de lucht in trokken vanaf het airport-island  Hulhule ontvouwde het wonderlijke Maledivische landschap zich in al zijn pracht onder de vliegtuigraampjes: kleine, al dan niet (over)bevolkte eilandjes, zandbanken en ondieptes in alle mogelijke schakeringen blauw trokken voorbij.

Eilandenrijk

Kaadhedhdhoo

We waren op weg naar Gan, het vliegveldeiland in het zuidelijkste atol van de islamitische republiek: Addu Atol. Het was ruim anderhalf uur vliegen naar Gan, maar na een uur begonnen we al te dalen.
      We zouden een stopover maken op één van de twaalf eilandjes met een vliegveld in de ruim duizend eilandjes tellende Maledivische republiek: Kaadhedhdhoo.
      Het kleine vliegveldeiland ligt in Gaafu Dhaalu, het zuidelijke deel van het uitgestrekte Huvadhoo Atoll dat zich eind jaren vijftig samen met Addu en Foamullah atol als de United Suvadive Republic kortstondig had afgescheiden.
      We vlogen laag over Thinadhoo, hoofdeiland van het atol en toneel van grootscheepse verwoestingen tijdens een poging van het Maldivische leger om die afscheiding destijds te beëindigen. Het eilandje is, met nu 6000 inwoners, geheel volgebouwd en één van de dichtstbevolkte eilanden van de Malediven.  Nog een paar eilandjes schoten onder ons door en zodra de vliegtuigwielen piepend het asfaltruim raakten schoot een lange muur van palmbomen voorbij.

(Detail kleurets Rolf Weijburg)

Kokospalmen

De landingsbaan op Kaadhedhdhoo past nét op het met kokospalmen begroeide eiland. Tussen de palmbomen door liepen kaarsrechte schelpenzandpaadjes waardoorheen je de witschuimende golven op het rif zag slaan. Een dorp is er niet.
      We remden stevig, kwamen vlak voor de branding aan het andere eind van het eiland tot stilstand, draaiden en taxieden terug naar het kleine luchthavengebouwtje.

We stapten even uit om de benen te strekken.
      Enkele Maldiviërs waren bijna thuis en liepen naar het ferry-haventje voor de oversteek naar Thinadhoo. Een aantal vertegenwoordigers moest van hieruit de zakenreis naar verder gelegen eilanden per dhoni, de traditionele Maldivische transportboten, voortzetten. Een Chinese familie werd opgewacht door de crew van een speedboot die ze dwars over de eindeloze  lagune naar een resort hotel, een eilandje ergens achter de horizon, zou brengen.
      Het was stil en klein op Kaadhedhdhoo. Al het andere leek onmetelijk groot.
Weer trokken we de lucht in.

Vliegveldeiland

Dit keer duurde het maar een half uurtje voordat we de daling weer in zetten. Duidelijk kwamen de aanéén geregen eilanden van westelijk Addu atol in zicht en voor we het wisten stonden we op het hete asfalt van de voormalige Britse luchtmachtbasis Gan.

Port T.
De Britten, die het vliegveld in 1940 bouwden onder de codenaam Port T, hadden de hele basis in 1976 overgedragen aan de Malediven waarna de landingsbaan voor binnenlandse vluchten werd gebruikt. Rond 2005 werd het aangepast aan de eisen voor het toelaten van internationale passagiersvluchten en in 2007 landde er een eerste vlucht vol toeristen direct vanuit het Italiaanse Milaan. Nu zijn er plannen om het vliegveld nóg verder uit te breiden, zodat ook de grootste Jumbo’s er kunnen landen.

Equator Village Resort

Maar zover was het nog niet toen wij vanaf het vliegveld in een paar minuten werden over gebracht naar het bescheiden Equator Village Resort.
Eén van de goedkoopste resorts in de Malediven.
      Waar de meeste eilandresorts over het algemeen zeer luxueus, exclusief en dus uiterst prijzig zijn, is het Equator Village heel erg betaalbaar en low-profile.
      Het resort bevindt zich in de oude RAF barakken die zijn omgebouwd tot adequate en simpele kamers, terwijl de oude Sergeant’s Mess is omgetoverd tot een grote luchtige eetzaal met uitzicht op het zwembad en de zee. De gasten zijn hoofdzakelijk Britten en Russen.

Overal groeit weelderige tropische vegetatie.

      Toen we onze kamer in stapten bleek dat het hotelpersoneel van mening was dat we, ondanks onze gevorderde leeftijd,  op huwelijksreis waren

 

Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld

Klik HIER voor alle afleveringen