Van West-Vlaanderen naar Canada

Bart van Bockstaele (Brugge 1961) woont in een klein vrijgezellenappartement op de elfde verdieping van een flat in het centrum van Toronto, de grootste en belangrijkste stad van Canada. Bovendien zeer multi-cultureel. Hij schrijft boeken over computers , werkt als vertaler en verricht al zijn werkzaamheden via Internet. Zijn afnemers kent hij dus niet persoonlijk.
      Bart gaat nooit naar bed. Hij werkt door tot hij in slaap valt. En als hij wakker wordt gaat hij gewoon weer door. Bart heeft een zeer grote belangstelling voor het Verre Oosten. Hij studeerde Chinees en Japans. Onderstaande foto maakte hij in de lente van 2005 , toen ik bij hem op bezoek was. Ik vroeg hem waar de foto gemaakt is en wat er op al die schaaltjes ligt.

 


MulRaeBang-A 

De foto is gemaakt in MulRaeBang-A, een Koreaans restaurant naast het metrostation Christie, min of meer op de noordoostelijke hoek van het kruispunt van Bloor Street West en Christie Street, het westelijke uiteinde van Koreatown.
      In Koreaanse restaurants worden er naast de hoofdgerechten traditioneel altijd bijgerechten geserveerd in kleinere en grotere schaaltjes. Voor het grootste deel zijn dat ingelegde groenten (kimchi), maar het kan gelijk wat zijn.

Jouw hoofdgerecht bestaat uit dun gesneden en gebakken rundvlees. Mijn hoofdgerecht is gebakken kimchi-met-rijst. De bijgerechten variëren voortdurend en kunnen vaak alleen door de bereider worden geïdentificeerd, maar ik zie alvast twee soorten zeewier (het groene spul), minstens een en wellicht twee soorten sojascheuten, minstens drie soorten kimchi en de Koreaanse versie van konnyaku (ik ben de Koreaanse naam vergeten, ik denk dat het lok is, maar dat is een gokje).
      Kimchi wordt algemeen beschouwd als de basis van de Koreaanse keuken. Het aantal recepten is ontelbaar. Elk gezin heeft traditioneel zijn eigen recept(en). Het is essentieel hetzelfde product als zuurkool, maar dan onvergelijkbaar anders. Kool is in principe de basis, maar dat is dan wel Koreaanse kool (hier vaak verkocht als napa of nappa), een kool die een veel minder uitgesproken koolsmaak heeft dan onze witte kool.
      Die kool wordt in kleinere of grotere stukken gesneden en gelaagd in grote vaten gelegd: kool, zout, rode peper, look en allerhande toevoegsels zoals ansjovisjes, (baby-)garnaaltjes, groene uitjes... De boel wordt afgesloten en in de grond opgeslagen om er te gisten.
      Het resultaat, de kimchi, wordt bij alle Koreaanse maaltijden geserveerd. Kool, hoewel zeker de belangrijkste groente, is overigens lang niet noodzakelijk de basis. Er kan ook in dobbelsteentjes gesneden lobok (een grote witte radijs, enigszins te vergelijken met onze rammenas), komkommer en andere groente worden gebruikt.
      Quiche ‘zou‘ zeer gezond zijn (maar ehh, Koreanen leven niet eeuwig en ze leven minder lang dan Japanners!) en onder Koreanen gaat het gerucht dat kimchi hen tegen SARS heeft beschermd. Voor de goede gezondheid zou ik het echter niet eten want bepaalde soorten zouden kankerverwekkend/kankerbevorderend kunnen zijn (wat ook allerminst is bewezen).
      Ik denk dat je het dus maar best eet omdat het lekker is, niet omdat je langer wil leven dan dokter Lecompte.