Rahn müsste schießen

Op 4 juli 1954 werd de bevolking van de Bondsrepubliek Duitsland definitief wakker van de collectieve nachtmerrie.
      Het nationale voetbalteam -die Mannschaft- werd in Zwitserland wereldkampioen voetbal. De helden waren Helmut Rahn en Herbert Zimmermann.
Rahn maakte zes minuten voor tijd de winnende goal en Zimmermann maakte daar een meeslepend radioverslag van.
      Er ontstond een geïmproviseerd gedicht, dat zo gaat:

                                                                   Rahn müsste schießen...

                                                             Rahn schießt!

                                                             Tor! Tor! Tor!

 

                    

 De regels staan sinds januari 2010 op drie viaducten op de A40 in Essen. Achthonderd meter uit elkaar. 

      Vorige week reed ik daar weer eens onder door. Je kunt je ogen er niet van afhouden.
Een prachtig eerbetoon aan de Essenaar Helmut Rahn, de held die later wegens drankproblemen een anti-held werd om toch weer als held te eindigen.
      Een hommage ook aan Herbert Zimmermann, de man die in het vrijwel T.V.-loze tijdperk een meeslepend beroep op de luisteraars deed op hun voorstellingsvermogen en hun enthousiasme tot grote hoogte deed oplaaien.

Het wonder

                        

 Het was een wonder; die overwinning. Het wonder van Bern. 

      Duitsland speelde namelijk tegen Hongarije, dat in de voorronde over Die Mannschaft was heengewalst: 8-3.
Hongarije met ondermeer Ferenc Puskas was dertig wedstrijden ongeslagen en had in die finale al na acht minuten een 2-0 voorsprong.
      Maar toen kwamen de Duitsers als altijd terug en na achttien minuten was het 2-2.
Tot rechtsbuiten Helmut Rahn zes minuten voor tijd met links zijn winnende treffer maakte.

Het verslag

                         

 Het verslag van Zimmermann ging letterlijk zo:

‘Sechs Minuten noch im Wankdorf-Stadion in Bern. Keiner wankt. Die Regen prasselt unaufhörlich hernieder. Es ist schwer, aber die Zuschauer, sie harren nicht aus -wie könnten sie auch! Eine Fußballweltmeisterschaft ist alle vier Jahre, und wann sieht man ein solches Endspiel so ausgeglichen, so packend, jetzt Deutschland am linken Flügel durch Schäfer, Schäfers Zuspiel zu Morlock wird von den Ungarn abgewehrt, und Bozsik, immer wieder Bozsik, der rechte Läufer der Ungarn am ball.
     
Er hat den Ball verloren diesmal, gegen Schäfer -Schäfer nach innen geflankt -Kopffball abgewehrt- aus dem Hintergrund müsste Rahn schießen -Rahn schießt-

Tooooor! Tooooor! Toooor!’

Tor für Deutschland (….)Halten Sie mich für verrückt, halten Sie mich für übergeschnappt (…) Vier Minuten Daumen halten in Wankdorf. (…)

En even later:

Aus!, aus!, aus! Das Spiel ist aus! Deutschland ist Weltmeister!

 

Ga HIER naar toe om het te zien en te horen.
      En HIER de euforie in Duitsland en hoe het verder met Rahn ging.