Email, e-mail & emaille 

Ik ben in de mooie beeldentuin van het Kröller-Müller museum op de Hoge Veluwe. Eén van de meest in het oog springende kunstwerken daar is de Jardin d’Émail van Jean Dubuffet. Een monumentaal beeld, waar je in kunt door een smal trappetje te beklimmen.
      Het is geëmailleerd beton met grote witte golvende vlakken en zwarte strepen.
Het beeld staat er al sinds 1974.

Scholieren en de vooruitgang 

In de tuin komen veel scholieren.
      En wat blijkt; er is door de voortschrijdende technologie een merkwaardig misverstand ontstaan, want steeds meer jongeren weten niet wat email is en denken aan e-mail.

Ik hoor iemand aan een suppoost vragen waar de e-mail tuin is.
      De man, die op een fiets zit, zegt: 'het is geen e-mail maar email'.
Hij neemt de vragensteller even op en zegt dan:
      ‘Weet je wat het voordeel van een emaillen tuin is?’

De scholier zwijgt beleefd en krijgt prompt het antwoord:
      ‘Je hoeft het gras niet te knippen‘.

P.S.

De Vereniging van Nederlandse Emailleurs wordt de laatste jaren eveneens getroffen door dit soort misverstanden. Sinds 2002 gebruiken ze dan ook het woord emaille in plaats van email. En ook het museum voor vlakglas- en emaillekunst in Ravenstein hanteert uitsluitend het woord emaille.
      In de jongste editie van de Dikke van Dale is dit overigens nog niet overgenomen.

Boom in tuin