Eiland in de Cariben

   


Schepen van bijna onbeschofte proporties


(Door Rolf Weijburg)

Met de wat rammelende diensten van de LIAT kan je de luchtverbindingen met het op eenentwintig na kleinste land ter wereld, Dominica, niet echt optimaal noemen.

   

De grootste luchthaven van het land, Douglas-Charles Airport in het noordoosten, kampt bovendien met lastige aanvliegroutes en op het andere vliegveld, Canefield, nabij de hoofdstad Roseau in het zuidwesten, kunnen alleen kleine vliegtuigen landen.
      Wel is er een dagelijkse snelle en goedwerkende passagiersferryverbinding met de Franse eilanden Guadeloupe en Martinique.

De meeste toeristen echter, doen Dominica aan met een cruiseschip.

   

Hoewel Dominica door onder andere het gebrek aan de mooie witte stranden (de meeste stranden op Dominica zijn lavazwart) waar de Cariben zo beroemd om zijn, weinig toeristisch is, wordt het land toch regelmatig aangedaan door cruiseschepen.

   

Plotseling doemen ze op aan de horizon, soms varen ze voorbij maar zo nu en dan draait er één zijn boeg richting Dominica. Naarmate ze dichterbij komen worden ze steeds groter. Maar ze lijken niet te kunnen ophouden met groeien en als ze eenmaal aanleggen bij de nieuwe cruise terminal in Roseau, blijken ze te zijn opgeblazen tot onwerkelijke, bijna onbeschofte proporties: veel groter en hoger dan welk gebouw in het hele land ook.

   


   


   

Toerisme is belangrijk voor de tanende economie van Dominica en de cruiseschepen, die vaak twee- drieduizend passagiers aan boord hebben, zijn een belangrijke bron van inkomsten.  

We hadden een hotel tegenover de cruiseterminal en vanaf het dak konden we de gang van zaken goed in de gaten houden. Zo zagen we dat al enkele uren voordat zich een cruiseschip aan de horizon had gemeld, het deel van de boulevard bij de cruiseterminal voor alle verkeer werd afgesloten.
      Alleen taxi’s en busjes met een permit mochten er nog door en er had zich een dubbele en verderop zelfs driedubbele rij wachtende busjes en taxi’s gevormd, die vanaf de terminal over de boulevard, om de hoek langs het hotel helemaal tot aan de rotonde reikte.

   


   

Ook de kleine dwarsstraatjes werden met dranghekken afgezet. Souvenirverkopers en taxichauffeurs stonden geduldig achter de hekken te wachten totdat alle toeristen die een excursie hadden geboekt waren afgevoerd en de overgebleven losse exemplaren konden worden aangevallen.

We hebben twee keer een cruiseschip zien aanleggen: één keer een Brits schip en één keer een Duits. De Britten druppelden rustig keuvelend en fotograferend hun enorme schip uit, liepen over de lange steiger naar de boulevard en zochten daar de juiste bus of taxi op voor de excursie waarvoor ze zich hadden ingeschreven.

   

Aan boord van het Duitse schip echter, verliepen de dingen blijkbaar geordender. De toeristen hadden zich binnenscheeps al gegroepeerd. Daarna werden ze met tussenpozen groepsgewijs losgelaten en liepen ze vervolgens voorafgegaan door een man of vrouw met een papier waarop het nummer van de excursie stond, met ferme tred op de klaarstaande bussen af.

Maar of het nu om Duitse, Britse of Amerikaanse schepen ging, iedere keer als er een cruiseschip in de haven van Roseau lag, was er in het hele land haast geen busje of taxi meer te krijgen …

 

 

 

 

Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld

Klik HIER voor alle afleveringen