Vogeltjes spotten & met potvissen dollen
(Door Rolf Weijburg)
Als het een zogenaamde Cruiseship Day is in Dominica op de Cariben -het op 21 na kleinste land ter wereld- waaieren vanaf de cruiseterminal in de hoofdstad Roseau tientallen busjes en taxi’s vol toeristen uit over het tropische eiland.
Zwart strand
Dominica staat niet bekend om zijn overvloed aan bezienswaardigheden noch om zijn fraaie stranden, dus waar gaan al die toeristen heen?
Misschien rijden ze wel langs de westkust zo’n 40 kilometer (ruim een uur rijden) noordwaarts waar op een markant schiereiland, rondom een uitgedoofde vulkaan het Cabrits National Park ligt.
Het park omvat een deel van het met tropisch regenwoud begroeide schiereiland, het voor de kust gelegen koraalrif, én het prachtig gerestaureerde 18e eeuwse Britse Fort Shirley dat grootse uitzichten biedt over het noordwesten van Dominica.
Veel van de bijna vijftig gebouwen van het fort zijn inmiddels overwoekerd en nog te zien langs enkele van de mooie jungletrails in het park.
Misschien zijn de toeristen onderweg naar het noorden na Colihaut wel afgeslagen naar het oosten, waarna ze over een steeds smaller weggetje langs enkele kokospalmplantages en later kronkelend door een steeds dichtere jungle tot aan een kleine parkeerplaats bij een gesloten info center zijn gebracht.
Eindpunt van de weg en beginpunt van een aantal mooie wandelroutes door het gebied rondom de hoogste berg van Dominica, de Morne Diablotions, waar de Imperial Parrot ofwel de Sisserou leeft, Dominica’s Nationale Vogel die, net als de Jaco papegaai die er ook leeft, endemisch is op het eiland.
Het kan ook dat enkele busjes bij Canefield Airport al zijn afgeslagen en dwars door de spectaculaire binnenlanden van het eiland, langs watervallen en mistige junglevalleien, door plotselinge zware regenbuien via borrelende zwavelmeertjes en spuitende geisers naar de oostkust zijn gereden.
Daar ligt het Carib of Kalinago Territory, een soort reservaat eigenlijk, met een beperkte mate van zelfbeschikking, waar de laatste 3000 oorspronkelijke Caribische bewoners, de Kalinago, wonen.
Ik ben er niet geweest, maar als je leest dat het stuk land (15 km2) dat de Kalinago is toebedeeld één van de onvruchtbaarste delen van Dominica beslaat, dat er nergens zo veel erosie is al daar, dat het met een indrukwekkend ruige kusstrook van bijna twintig kilometer slechts twee, en dan ook nog twee moeilijk bereikbare, toegangen tot zee heeft, dat de bevolking tot de armste van het eiland wordt gerekend en dat er in heel Dominica nergens meer werkloosheid is dan in het Kalinago Territory, is het ook niet écht een inspirerende plek.
Zwavelbad
Dichter bij Roseau in de bergen direct ten oosten van de stad zijn er in de intieme, intens groene valleitjes talloze plekken waar warm prikkend zwavelwater vanuit de diepten van de aarde naar boven komt borrelen. Veel Dominicaanse families hebben er bassins omheen gebouwd en verdienen een klein inkomen aan de toeristen, maar óók de locals, die er voor een paar dollar een poosje komen badderen.
Whalingcard
Sommige cruise-toeristen hebben een Whaling Tour geboekt. Omdat de zeebodem vlak voor de Dominicaanse kust abrupt tot grote diepten afdaalt is er een aantal groepen potvissen dat hier het hele jaar door verblijft.
Staart
Dominica is trots op de 90% zekere kans om potvissen op één van deze tours te spotten.
Sinds enige jaren is het nu ook mogelijk een permit aan te vragen om met deze gigantische zoogdieren te mogen zwemmen.
Weinig cruise-toeristen verblijven langer dan een paar uurtjes in Dominica’s kleine hoofdstad Roseau. Er wonen zo’n 17000 mensen en het Nationaal Museum (gevestigd in het gerestaureerde voormalige hoofdpostkantoor) en de Botanische Tuinen zijn er de enige toeristische trekpleisters.
Museum
Roseau
Met een rechthoekig stratenplan van kleine rommelige straatjes vol houten huizen in de typisch Caribische Gingerbread-stijl is het een redelijk overzichtelijk stadje.
Aan het einde van de dag komen alle busjes weer terug. Alle dranghekken en afsluitingen waren ’s ochtends alweer verwijderd. De vermoeide toeristen kopen misschien nog wat bij de niet meer door dranghekken gehinderde souvenirverkopers, slenteren de steiger op, het schip weer in en zoeken hun hutten op om zich klaar te maken voor de avond.
Nog voor de zon onder is, licht het schip het anker, worden de trossen losgegooid en draait het gevaarte de open zee weer op, op weg naar een volgend eiland, Dominica in alle rust achterlatend.
Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld
Klik HIER voor alle afleveringen