De tweebaansweg naar Bridgetown

Rumshops & busjes

  (Door Rolf Weijburg)

   De meeste wegen op Barbados, het op 12 na kleinste land ter wereld, zijn tweebaans, smal en vol met auto’s.
        Zo ook Highway Number 7 (onder op de kaart), die door dicht geürbaniseerd gebied langs de zuid- en zuidwestkust naar Bridgetown, de hoofdstad, loopt.
      Highway is wel een beetje een groot woord voor deze tweebaansweg.

Doorgangsroute

Het is meer een smalle doorgangsroute vol gelijkvloerse kruisingen, die zich tussen huizen, kerken, chattel houses, stadsvilla’s, garages, tankstations, restaurants en cafés, winkels en kantoorgebouwen door wurmt, en waarop het verkeer zich meestal file-gewijs richting hoofdstad  tracht te bewegen.
      Zodra de weg in de buurt van de kust kwam verschenen hotels en resorts tussen de bebouwing. De H7 trekt langs plaatsen die op de kaart staan aangegeven als Christchurch, Maxwell, Dover, Worthing en Hastings, maar eigenlijk is het één aaneengesloten agglomeratie waarin de afzonderlijke plaatsen nauwelijks herkenbaar zijn.

Rumshops

''More than a thousand""

Uiteraard stond er langs de Highway Number 7 ook een flink aantal rumshops, kleine houten winkeltjes die een alcoholvergunning hadden en waar in een afgescheiden ruimte van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat de rumglazen van een luid discussierende en hoofdzakelijk mannelijke clientèle werden bijgevuld.
       Hoewel Barbados een Godvrezend land is met heel veel kerken kon je menig Barbadiaan grijnzend horen verkondigen dat er meer rumshops dan kerken op het eiland waren, “More than a thousand!”

Zed-aR

De gebouwtjes zelf vielen nogal op omdat allerlei bedrijven de uitbaters probeerden te strikken voor een gratis verfbeurt maar dan wel in hun eigen reclamekleuren.
      We reden in een Zed-aR - zo genoemd omdat de kentekens van dit soort “shared transport” busjes allemaal met ZR beginnen - dat zich in een wolk van harde muziek hortend en stotend en al claxonnerend over de Highway 7 voortbewoog.

Natuurlijk zat het vehikel overvol. Weinig mensen stapten uit, maar er kwamen er steeds meer bij. De busjes stopten als je ze een seintje gaf, hoewel ze officieel alleen maar mochten stoppen bij de houten bushokjes die op gezette intervals langs de route stonden en allemaal een vrouwennaam hadden gekregen.

Busstop

Populair

Voor 3 Barbadian Dollar (iets meer dan een Euro) mocht je mee tot waar je wilde. Het is het populairste transportmiddel in de dichtstbevolkte gebieden van Barbados. Verder weg in de meer rurale gebieden van het eiland zijn vooral de bussen van het Barbados Transport Board populair.
      Ze rijden minder frequent dan de Zed-aR’s maar je kan er overal mee komen.

Bridgetown

En opeens waren we in het historische centrum van Bridgetown, Barbados’ hoofdstad.

Zevenduizend mensen wonen hier, maar als je de hele agglomeratie meetelt waar we in het busje over de Highway Number 7 doorheen waren gereden, kom je al snel in de buurt van de honderdduizend.

De onmiskenbaar Engelse uitstraling kan je niet ontgaan als je door sommige straten van Bridgetown loopt. Tropisch zonnetje of niet.

Pleisterplaats

Ook The Garrison, een militaire pleisterplaats aan de rand van de historische stad, waar in de Brits-Caribische hoogtijdagen duizenden soldaten werden opgeleid en gehuisvest, lag er met haar prachtige koloniale bouwwerken rondom een groot open veld – The Savannah, tegenwoordig een geliefde picknickplek waar onder andere ook paardenraces worden gehouden - keurig bij.

Het historische centrum van Bridgetown is samen met The Garrison een UNESCO World Heritage Site.
      Eigenlijk net iets te Brits om echt Caribisch te zijn.

 
Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld

Klik HIER voor alle afleveringen