Thank You for your visit

Een Woud van Torenflats

(Door Rolf Weijburg)

We namen onze intrek in een klein hotelletje vlak achter Orchard Road. Dat was nog niet zo eenvoudig geweest, kleine betaalbare hotelletjes in het centrum waren moeilijk te vinden, maar deze was helemaal goed. De kamer was ok en om de hoek van het hotel was een simpele uitspanning “Bez Ot Taste Seafood” waarvandaan je op een onpretentieus terrasje onder het genot van een koele Tiger Beer of een perfecte noodle soup het straatleven kon gadeslaan.

Woonwjken

In de buurt bevonden zich aangename woonwijken met kleinschalige appartementencomplexen en condominiums.

Orchard Road

Nog geen halve kilometer verderop lag Orchard Road, vanouds dé winkelstraat van Singapore. De brede avenue met de constante stroom auto’s en winkelend publiek onder grote tropische bomen, staat vol Shopping Malls, de ene nog sjieker dan de ander, die hoofdzakelijk kleding- en lifestylewinkels huisvesten. Alle bekende merken zijn er vertegenwoordigd. De Singaporezen krijgen er geen genoeg van.

      Hier en daar hingen gigantische videoschermen aan de gebouwen waarop reclamefilmpjes probeerden het koopgedrag van de shoppers te beïnvloeden. Bij de zebrapaden stonden steevast voetgangerslichten die niet alleen aangaven hoeveel tijd er nog restte voor het op groen sprong, maar ook hoe lang het nog duurde voordat het weer rood werd. Iedereen gehoorzaamde gedwee, men wachtte als het rood was en liep als het groen was. Nooit zag ik iemand bij roodlicht oversteken. Camera’s hielden de boel in de gaten en naar verluid liepen er ook nogal wat informanten rond en politie in burger die je aanspraken als je je burgerlijke verantwoordelijkheid verzaakte. En mocht je ooit zo’n hoge nood hebben dat je in een van de publieke liften je behoefte moest doen, dan zorgden geurdetectors er automatisch voor dat de deuren gesloten bleven tot de politie je kwam bevrijden.

      Alles was schoon. Alles was modern, strak en glimmend. Nergens graffiti. Alles werkte.

Metro

Over de metrolijnen van de MRT, Mass Rapid Transit, reden lange bijna steriel schone treinen waarvan aan de binnenkant nog nauwelijks zichtbaar was dat ze uit meerdere wagons bestonden. Ze reden snel, frequent, stipt op tijd en voor lage tarieven. Mijn vrouw, geboren en getogen in Parijs, bleef zich maar afvragen hoe een Singaporees zich toch moest voelen als die zich ooit in de stinkende, rammelende en groezelige Parijse metro zou moest laten afdalen.

      De MRT moet bijdragen aan de ecologische plannen van de overheid die door het verregaand moderniseren en uitbreiden van het publieke transportsysteem en bijvoorbeeld torenhoge accijnzen op de aankoop van auto’s (tel voor een nieuw Golfje maar gerust een kleine ton neer), het gebruik van het openbaar vervoer wil stimuleren en de uitstoot van CO2 wil beperken.

      Op de vloeren van de perrons stond precies aangegeven waar je moest staan wachten en als de trein stopte was daar dan ook precies een deur. We stapten in en lieten ons comfortabel rond zoeven door de kleine republiek.

Torenflats

Subsidies
Zo bezochten we in het noordoosten en oosten de uitgestrekte woonsteden waar complete wouden van torenflats, allemaal fris in de verf, werden omringd door mooi aangelegde parken en plantsoenen vol rain trees en andere grote tropische bomen. De meeste flats in deze woonsteden zijn koopwoningen die dankzij hoge subsidies voor de meeste Singaporezen betaalbaar zijn.

Bankbiljetten
Singapore was er trots op, getuige de illustratie op een van de bankbiljetten.

 
Etnische wijken

Dichterbij gingen we lopend of met de bus naar de diverse etnische wijken Little India, Chinatown, Arab Street. Uiteraard bezochten we het Raffles Hotel, maakten een boottochtje over de Singapore River en slenterden we langs het oude cricketveld waar het fraaie monumentale gebouw van de Singapore Cricket Club  indrukwekkend tegen de futuristische skyline van het Central Business District afstak.

Overdekt
In dat zakendistrict werd gewerkt aan een aantal overdekte routes waar je niet meer geteisterd hoefde te worden door de zware tropische hitte of een plotselinge heftige regenbui, maar in een aangename airconditioned omgeving droog en fris van zakenafspraak naar corporate vergadering kon struinen.

      In het Central Business District lijken de tropen eindelijk getemd.

Kabelbaan

Een kabelbaan zweefde ons naar Sentosa Island, The State of Fun.

      Sentosa, net ten zuiden van Singapore zelf, is nu, nadat door inpoldering enkele kleinere eilanden zijn toegevoegd, het op vier na grootste eiland van de republiek.

      Sentosa heette vroeger Pulau Blakang Mati, “Eiland van de dood van achteren”. Die naam wordt vaak geassocieerd met het feit dat in de Tweede Wereldoorlog de Britten op het eiland belangrijke verdedigingswerken hadden gebouwd die gericht waren op het zuiden. Daarvandaan verwachtte men een Japanse invasie, maar de Japanners vielen uiteindelijk vanuit het noorden aan en overrompelden de Britten compleet. De dood van achteren dus. Maar die naam was in 1830 ook al bekend en refereerde toen waarschijnlijk aan de bloedige piratenaanvallen die met grote regelmaat vanuit het eiland op de langsvarende scheepvaart werden uitgevoerd.

      In 1970, toen de eerste plannen werden gepresenteerd om het eiland tot een fun-eiland om te toveren, vond men de naam om begrijpelijke redenen niet erg representief en werd er een prijsvraag uitgeschreven om een nieuwe naam te bedenken. Dat werd Sentosa, wat in het Maleis zoveel als vrede of rust betekent.

Ticket

State of Fun
Nu afficheert het eiland zich als The State of Fun en dat is wat het eigenlijk ook is.

       Jarenlang zijn er vele miljoenen gepompt in de ontwikkeling van Sentosa als de ultieme Holiday Experience en vandaag de dag is het eiland één groot attractiepark waar je kunt golfen en gokken, surfen op kunstmatig ontwikkelde golven, aan touwen door de jungleboomtoppen zweven en luieren op prachtige stranden. Je kunt er historie snuiven in Fort Siloso, de oude Britse verdedigingswerken, of gewoon in het maritiem museum. Je kunt er logeren in luxe resorts of, als je maar genoeg geld neertelt, wonen in luxe villa’s.
      Er zijn restaurants te over en er is een Universal Studio’s themapark met tientallen achtbanen en rollercoasters. Er is een vlinderpark, een insectenpark, een vogelpark en een Coralarium, een koraalriffenpark. ’s Werelds grootste Oceanarium - een gigantisch aquarium- ligt er en er is een complete mini-stad, KidZania waar kinderen het grote mensen leven op schaal kunnen naspelen.
      De ZoukOut Break Dance Party, een van Azië’s grootste muziek festivals, trekt jaarlijks vele tienduizenden jongeren en iedere avond is er vuurwerk.  Sentosa is het Singaporese antwoord op Disneyland, maar minder braaf en net even wat spectaculairder. Tegen de 20 miljoen bezoekers trekt het eiland nu jaarlijks.

Trump & Kim

       Het voorspelde weinig goeds toen in 2018 Donald Trump en zijn Noord-Koreaanse gelegenheidsvriendje Kim Jung-un dit enorme pretpark, deze kunstmatige sprookjeswereld uitkozen om er hun vredesoverleg te houden.

 

Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld

Klik HIER voor alle afleveringen