Het eenzame eiland

(Door Rolf Weijburg)

Eigenlijk wilden we een maand blijven in de Federated States of Micronesia, zeg maar FSM, het op 18 na kleinste land ter wereld in de noordwestelijke Pacific. Vanuit de Marshall Islands (het op zes na kleinste land ter wereld) wilden we de FSM van oost naar west doorkruisen met bezoeken aan alle vier de deelstaten van het land: Kosrae, Pohnpei, Chuuk en Yap. Maar dat liep anders.
      Corona verjoeg ons in maart vorig jaar uit de Marshall Islands en omdat ook de FSM haar grenzen zou gaan sluiten moesten we onze vluchten omboeken en bleek een bezoek van slechts twee dagen aan Pohnpei alles wat er nog in zat.

      Geen bezoek aan Kosrae dus. Maar na een vlucht van een uur of twee vanuit Kwajalein in de Marshalls maakte het bijna lege vliegtuig op weg naar Pohnpei wel een tussenstop in Kosrae waardoor we toch een impressie kregen van de schoonheid van dit eenzame eiland.

Tussenstop

Kosrae is de enige deelstaat van de FSM die (enkele kleine eilandjes vlak voor de kust  daar gelaten) uit slechts één eiland bestaat: het bergachtige, diepgroene Kosrae (of Kosaie).
      Het is qua oppervlakte na Pohnpei de tweede deelstaat van het land maar het heeft van de vier deelstaten het minste inwoners, 7000 zielen die hoofdzakelijk van landbouw en visserij leven. Zoals op veel Pacifische eilanden zijn ook de inwoners van Kosrae zeer religieus. Op zondag is alles behalve kerkgang en eten (maar niet het klaarmaken ervan) verboden, inclusief sport, alcohol en werk in welke vorm dan ook.

      Het eiland is vruchtbaar en rijkelijk met regen bewaterd. De vrouwen oogsten de tropische vruchten die er weelderig aan de bomen groeien. Broodvrucht, bananen, mango’s, kokosnoot, papaya en de lokale groene pitloze mandarijnen. De zee kent een overvloed aan vis die door de mannen in hun houten outrigger boten met visnetten vol aan land wordt gebracht.

Sleeping Beauty

      En dan ook nog die centrale bergrug die ze vanwege het silhouet The Sleeping Beauty noemen.
Het lijkt een waar aards paradijs.

Backwater

Weinig mensen doen Kosrae aan, met minder dan vijfhonderd toeristen per jaar is het de minst bezochte deelstaat van de FSM. Een backwater, zogezegd, maar betoverend mooi en met Lelu, de kleinere maar soortgelijke megalithische ruïnes als Nan Madol op Pohnpei, ook nog eens mysterieus.
      Sowieso waren onze verwachtingen hooggespannen. In Majuro, de hoofdstad van de Marshall Islands, hadden we Holden ontmoet die werkzaam was in het ziekenhuis. Hij was psychiater en kwam oorspronkelijk van Kosrae, waar hij geen werk had kunnen vinden (“No one needs a shrink in Kosrae!”). Hij kon lyrisch over zijn geboorte-eiland vertellen en toen hij hoorde dat we van plan waren Kosrae te bezoeken belde hij direct zijn broer om te zeggen dat hij een kamer voor ons in het huis moest vrijmaken.
      “Mijn broer speelt de hele dag gitaar, dus u heeft geen last van hem!”
Maar het liep dus anders. Toen het vliegtuig nabij de kleine terminal tot stilstand was gekomen, gingen de deuren open en stapten drie van de ongeveer twintig passagiers uit. Wij bleven zitten.

     

Niemand was ingestapt toen we na een half uurtje de startbaan weer oprolden en begonnen aan de 400 kilometer lange tocht naar Pohnpei.

 

Rolf Weijburg's Atlas van de 25 kleinste landen in de wereld

Klik HIER voor alle afleveringen