Triggy avontuur in Brixton  

In 1978 hadden de Engelsen in Londen het niet zo erg op de Schotten. Ik zal u uitleggen hoe ik dat weet.

      In de zomer van dat jaar huurde de VPRO-Radio een ruim appartement in de Londense wijk Kensington.  Er was namelijk een Engeland-plan bedacht. In veel programma’s zou op diverse manieren aandacht aan Engeland besteed worden. Dat was nodig -vonden wij- omdat het Verenigd Koninkrijk zich aan het heroprichten was.
      Het land was in 1973 samen met Ierland en Denemarken toegetreden tot de Europese Economische Gemeenschap. Dat had die landen veel goed gedaan. Vooral in economische opzicht. (Niet alle Engelsen kennen hun geschiedenis).

Programmamakers -vaak vergezeld door partners en vrienden- reisden af en aan.
      Ik heb daar toen drie weken gezeten. De langste tijd met Dave van Dijk, een groot muziekkenner en vooral liefhebber van Reggae. Iedere dag draaide hij keihard Bob Marley. Daarbij rookte hij heel veel joints, die hij had gedrenkt in sterke hasjolie. Hij raakte dan in trance en kon prachtige verhalen vertellen. Niet alleen over zijn favoriete muziek, maar bijvoorbeeld ook over avonturen in Zweden, want daar kwam zijn vrouw vandaan.
      Iedere keer als hij dat land (toen nog geen lid van de E.U.) inging werd hij door de douane aangehouden en uit de rij gehaald want dat werden vrijwel alle Nederlanders in die tijd. Er werd streng gecontroleerd op drugs.
      Dave had daar zo genoeg van, dat hij een balk onder zijn auto met hasjolie had ingesmeerd. De hasjhonden werden daar dol van, maar de douaniers konden niets vinden.  

Wij maakten ondermeer programma’s over minderheden in Londen. Dave vond dat wij vooral met Jamaicanen moesten praten. Het liefst met muzikanten.
      ‘Maar’ zei Dave, ‘ze praten alleen maar als we ze hasj geven’.

Nu was hasj -geloof het of niet- in die tijd in Londen heel moeilijk te vinden. De wetgeving was erg streng en er stonden zware straffen op als je dat in je bezit had.
      Maar Dave wist een adres: Roots Removal in de toen nog verschrikkelijk criminele wijk Brixton aan de ‘andere’ kant van de rivier. Wij gingen er met de metro heen. Met dure Zwitserse bandrecorders en mooie Japanse fotocamera’s.
      Roots Removal was zo’n 500 meter verwijderd van het metrostation. We gingen lopen.
Dat liep goed af: We hadden geluk gehad, want Roots Removal bleek een ontvangstcentrum voor gestolen en geroofde spullen. Aan de lopende band werden televisietoestellen, autoradio’s, fototoestellen en andere goederen naar binnen gebracht. Die werden daar geheeld.

Voetbal

Op de televisie was de voetbalwedstrijd Nederland-Schotland in de eerste ronde van het wereldkampioenschap voetbal in Argentinië.
Schotland moest met drie doelpunten verschil winnen om door te gaan.
      Vlak voor de wedstrijd was een BBC-interview uitgezonden met onze doelman Jan Jongbloed, die de prachtige volzin liet klinken: ‘I can’t remember when I got three goals behind me’.
      Alle aanwezigen waren voor Nederland, toen ze hoorden dat wij uit dat land kwamen.
Wij kwamen met 1-0 voor, maar daarna scoorden de Schotten in een vlot tempo drie goals. Het werd stil in het zaaltje. De Engelsen vreesden met ons, dat het 4-1 zou worden en dat die Schotten zouden doorgaan naar de volgende ronde. Maar toen scoorde Johnny Rep uit het niets 3-2 en vierden wij gezamenlijk feest.

''Taxichauffeur''

Wij kochten onze hasj en toen wilde Dave weer teruglopen naar het Metrostation. Daar heb ik hem van kunnen weerhouden.
      Bij Roots Removal bleek een soort taxi-chauffeur te horen met een gammele auto. Hij zou ons terugbrengen naar Kensington. Dave bood hem een joint aan en legde en passant uit hoe hij moest rijden, want het was de eerste keer in zijn leven dat hij via één van de bruggen naar de andere kant van de rivier zou gaan.
      De Jamaicanen waren heel blij met hun hasj en vertelden toen de meest verschrikkelijke verhalen over hun positie en hun behandeling in Londen.
Een dag later waren er in de wijk Spitalfields rellen met Indiërs.
      Zij protesteerden tegen een aantal wantoestanden en werden hardhandig door de politie aangepakt.
Dave vond dat ik daar in mijn eentje naar toe moest.
      Zelf had hij nog een herhalingsafspraak met de Jamaicanen.

P.S. Dave van Dijk overleed 10 jaar geleden. Daar schreef ik toen een stukje over, Dit is een aangepaste versie

Klik HIER voor alle Ontmoetingen