Voorjaar 2003
''Ik bedoel… Nieuw-Zeeland is eh… niet zo spannend‘.
Wellington-Auckland-HongKong
Het was september 2007. Op de radio was verslaggever Hans Brian, die zei dat rugbyers eruitzien als hooligans maar spelen als gentlemen. Hij zei dat naar aanleiding van het wereldkampioenschap rugby, dat toen in Frankrijk begonnen was. Het toernooi zou maar liefst zes weken duren. Nieuw-Zeeland was favoriet. Frankrijk, Engeland, Australië en Zuid Afrika maakten ook een kans.
Direct nadat ik dit gehoord had, zocht ik op of Samoa van de partij was. Het antwoord was:
Ja, Samoa doet mee.
Waarom ik daarin geïnteresseerd ben? Wel!
In maart 2003 zat ik in het vliegtuig op weg van Wellington in Nieuw Zeeland naar Hong Kong in China. We maakten een tussenlanding in Auckland en daar stapte een zeer donker gezelschap keurig uniform geklede mannen in. Ze waren bijna allemaal heel groot en stevig gebouwd.
Er ging er één naast me zitten. Een prachtig atleet. Mooie man. Gebeeldhouwd gezicht. Gentleman en absoluut geen hooligan. De stewardess van New Zealand Airlines kende hem. Zij gaf hem een knipoog en een glaasje Jus d’Orange, dat hij in heel kleine teugjes op dronk.
‘Joe’, zei hij. ‘Ik ben Joe’.
‘Wie zij waren’, vroeg ik maar eens.
Zij waren het nationale Rugbyteam van Samoa, een eilandje in de Stille Zuidzee, zo‘n 3.000 kilometer boven Nieuw Zeeland. Zij gingen via Hong Kong naar Engeland, waar ze een paar oefenwedstrijden zouden spelen ter voorbereiding op het wereldkampioenschap dat een paar maanden later in Australië zou worden gehouden.
‘SAMOA!’.
Wat wist ik van Samoa.
Eerlijk gezegd wist ik heel weinig van Samoa, maar omdat zij kennelijk goed waren in rugby dacht ik dat het wel een voormalige Britse kolonie zou zijn.
Joe moest daar een beetje om lachen.
‘Nee’ zei hij. ’Wij zijn in een ver verleden Duits geweest’.
‘Waarom is rugby dan zo populair?
‘Heel eenvoudig’, zei Joe. ‘Na de eerste wereldoorlog zijn wij een tijd bezet geweest door Nieuw-Zeeland. Zij hebben die sport bij ons geïntroduceerd. En wij bleken er goed in. Zelf ging ik bijvoorbeeld al in Nieuw-Zeeland spelen toen ik twaalf jaar was. Die competitie daar is erg sterk. Maar de competitie in Engeland is nog sterker. En daar speel ik nu al vier jaar. Het bevalt me goed. Ook het leven in Engeland. Ik bedoel… Nieuw-Zeeland is eh… niet zo spannend‘. Hij keek naar de stewardess, die alweer vroeg of hij iets nodig had.
'Bovendien ben ik inmiddels getrouwd met een Engelse. We hebben een dochtertje van een half jaar en er komt nog een kind aan. Ik blijf waarschijnlijk voor goed in Engeland''.
Of ze een kans zouden maken daar op dat kampioenschap in Australië .
‘Nee’, zei Joe.
‘Nieuw Zeeland gaat waarschijnlijk winnen. En weet je waarom? Er zitten spelers uit Samoa in. Die hebben zich voor veel geld laten naturaliseren. Mij hebben ze dat ook gevraagd, maar ik heb het geweigerd. ’Andersom spelen er bij ons een paar Nieuw-Zeelanders mee, maar ja dat zijn niet de besten.’
In het vliegtuig zaten zo’n twintig passagiers met mondkapjes voor. Ruim een week eerder was de Sars-epidemie in Hong Kong uitgebroken en op dat moment was nog absoluut niet duidelijk hoe erg het zou worden. Een uur voordat we zouden landen kregen ook alle spelers en begeleiders van het rugbyteam een mondkapje uitgereikt.
‘Sorry’, zei Joe glimlachend.
‘Succes’, zei ik.
P.S. Samoa overleefde bij het W.K. in 2003 de eerste ronde niet. Het team won met grote cijfers van Uruguay en Georgië, maar verloor van Zuid-Afrika en de latere wereldkampioen Engeland. Ook in 2007 overleefde Samoa de voorronde niet. Er werd gewonnen van de V.S. maar er was verlies tegen Engeland, Tonga (nipt) en de latere kampioen Zuid-Afrika.
(Eerder geplaatst 12-09-'07)
Ontmoetingen in de lucht:
1. Jevgeni, een Oezbeek
2. Mira, een Zuid-Afrikaanse
3. Harald, een Noor
4. Ilse, een Vlaamse
5. Jolande, een Hollandse
6. Joe, een Samoaan
Ontmoetingen in de open lucht:
1. De kapitein, een Montenegrijn
2. Salomon, een Mozambikaan
3. Meri-Tuuli, een Finse
4. Lama Tsultrim, een Bhutanees
5. De viskoopster, een Malta-ganger
6. Marco, een Boliviaan
7. Dominee Kiss, een Hongaar in Roemenië
8. Mevr. Sobolovic, een Joegoslavische
9. Uncle Basil, een indiaan in Guyana