Eten & drinken
- Details
- Hoofdcategorie: Eten & drinken (57)
- Categorie: Eten & drinken
Soep op de puszta
Gulyás
Goulash is een simpel Hongaars gerecht. Het heet daar Gulyás. Een soep, die de koeiendrijvers vroeger op de puszta bereidden.
Rundvlees, uien, paprika en aardappelen. Buiten Hongarije werd de goulash steeds meer verfijnd.
Een stoofschotel, die veel meer ingrediënten en veel minder vocht bevat dan de soep.
In Hongarije noemen ze dat Pörkölt.
Goulash staat hier overigens inmiddels zelfs in de dikke Van Dale: ‘Een soort hachee’.
Belangrijkste ingrediënten blijven in ‘Hollandse’ goulash rundvlees en paprika.
Voor 4 personen gebruik ik 1 kilo dikke rib -in dobbelstenen gesneden- 4 rode paprika’s en drie eetlepels origineel Hongaars paprikapoeder.
Daarnaast gebruik ik twee rode uien, twee preitjes, drie tomaten, een winterwortel, zes blokjes knolselderij, vier teentjes knoflook, twee theelepels karwijzaad, twee theelepels komijnzaad, twee theelepels korianderzaad en vijf saffraandraadjes.
Maak ook een liter runderbouillon.
Paprikapoeder
Paprikapoeder is in Hongarije volop te krijgen. Je kunt het bij particulieren kopen of bij stalletjes langs de weg.
De paprika’s worden daar aan een touw geregen, in de zon gedroogd en dan gemalen.
Meestal zit het gewoon in plastic zakjes, maar er zijn ook mensen die het in een origineel Hongaars zakje stoppen.
De paprika’s worden circa 35 minuten in een oven van 175 graden gegrild. Het vel dat boven moet liggen wordt dan zwartgeblakerd.
De gegrilde paprika‘s daarna laten afkoelen in een gesloten plastic zak. Het vel kan er dan later eenvoudig worden afgehaald.
De paprika’s vrij rijkelijk besprenkelen met goede olijfolie.
Het proces
In een mooie braadpan het vlees in olijfolie aanbraden.
Dan het vlees eruit halen en de in ringen gesneden uien en geplette knoflookteentjes fruiten.
Een minuut of vijf en dan de overige groenten erbij. De tomaten ontvellen en ontpitten. (Dat gaat eenvoudig door ze een minuut in heet water te leggen). Prei en wortel in schijfjes snijden.
Dit alles nog even roerbakken en dan gaat het vlees er weer erbij.
Het vuur omlaag en dan pas de specerijen toevoegen. (Als je dat eerder doet verbrandt het paprikapoeder).
Het zaad is in een vijzel fijngestampt; de saffraandraadjes zijn opgelost in warm water.
Alles goed mengen en dan zoveel runderbouillon erbij dat het net onder staat. Het mengsel zo’n drie uur laten stoven op een zeer laag pitje. Gebruik een verdeelplaatje.
Het kan ook in de oven. Zo’n drie en een half uur in een oven van 120 graden. Op een ouderwets petroleumstelletje gaat het ook prachtig!
De goulash wordt op deze manier zeer zacht en mals en krijgt een pittige lichtzoete smaak.
Verdeel het over de borden, doe daar de in reepjes gesneden paprika bij, een gekookt aardappeltje, een gestoofd peertje en verse rodekool.
Om het allemaal nog authentieker te maken, drink je er stierenbloed bij. Hongaarse rode wijn (Egri Bikavér).
Dat is bij iedere goede slijter te koop.
- Details
- Hoofdcategorie: Eten & drinken (57)
- Categorie: Eten & drinken
WAALSE STEAK TARTARE
Het restaurant in La Roche-en-Ardenne (Wallonië) heeft het natuurlijk:
Filet Américain (25.50 Euro).
Als je dit lunchgerecht in België bestelt , weet je dat je een mooi bord krijgt.
In het midden de fijngehakte rundertartaar (zo’n anderhalf ons) ; in een kuiltje in het midden een rauwe eierdooier.
En dan in bakjes eromheen : kappertjes, gesneden bosuitjes, fijngemaakte augurkjes, een paar ansjovisfilets, peterselie, bieslook, mosterd .
Zelfgemaakte mayonaise waar je de geraspte mierikswortel door kunt mengen, worcestersaus, tabasco, zout en peper.
Daarbij komt dan toast & boter.
Zo kun je je eigen toast Filet Américain samenstellen.
EEN PRACHTIG GERECHT
Vergeleken met het aanbod in de meeste tenten in Nederland is dit natuurlijk een prachtig gerecht. Hier kan je over het algemeen een broodje Filet Américain preparé kopen. Dat is al vermengd.
Een vaak vette smakeloze substantie, waar ze lang niet altijd rundertartaar voor gebruiken. (Daar is onderzoek naar geweest).
Waarom heet Filet Américain zo?
Ik bedoel: wat is er Amerikaans aan dit gerecht?
Als je wel eens in dat land geweest bent, kun je je toch nauwelijks voorstellen dat ze daar zoiets kunnen bedenken. Amerikanen, die rauw vlees en rauwe eierdooiers eten? Kruiden, kappertjes en ansjovis?
No way!
Helaas ben ik nu getroffen door mijn eigen vooroordelen, want het gerecht is wel degelijk daar ontwikkeld. Van 1882 tot 1992 was op Manhattan New York het beroemde Lüchow restaurant gevestigd. Gesticht door August Guido Lüchow, een Duitser.
In 1952 verscheen voor ‘t eerst een kookboek onder de naam Lüchow’s Cookbook.
En hierin staat het recept voor een Steak Tartare.
Voor 4 personen: 2 pond tartaar (Een Amerikaans pond is ongeveer 4.5 ons) met daarop vier rauwe eieren. Vet verwijderen.
Apart komen toast met boter, acht ansjovisfilets en 2 eetlepels kappertjes.
Geadviseerd wordt om hierbij een rode Assmanshauser te drinken.
SALMONELLA
Een Duitser dus, die in Amerika een gerecht ontwikkelt, dat later van Walen in Brussel een Franse naam krijgt.
Ik zou overigens wel oppassen met die rauwe eieren. (Salmonella). Je kunt tegenwoordig kuipjes gesteriliseerde eierdooier kopen. Nog lekkerder is een gepocheerd eitje.
Maar ja; dat is dan weer niet authentiek!
- Details
- Hoofdcategorie: Eten & drinken (57)
- Categorie: Eten & drinken
Culinaire diplomatie
Op een rommelmarkt bij mij in de buurt vond ik het boekje 'Internationale gerechten'. Mede samengesteld door mevrouw E.C. Luns-Barones van Heemstra. Het bevat recepten van gerechten, die de echtgenote van onze voormalige minister van Buitenlandse Zaken kreeg van ondermeer de dames van ambassadeurs in Nederland.
Een curieus werkje.
Echtgenotes van ambassadeurs koken zelf niet zo vaak. Daar hebben ze namelijk personeel voor.
Mr. J.M.A.H. Luns schrijft een woord vooraf. Hij geeft het boek een ondertitel: La cuisine diplomatique.
‘Het is namelijk zo’, schrijft Luns, ‘dat in het buitenlands politiek bedrijf en in het verkeer der diplomaten onderling de keuken en de genoegens van de tafel nog steeds een groter rol spelen dan tegenwoordig wordt beseft.’
En verder:
‘Maar ook thans nog, en dit geldt in alle landen ter wereld, ongeacht hun politieke of sociale systeem, hangt veel af van de wijze van ontvangen en van de al of niet behoorlijke culinaire verzorging van de bezoekende autoriteiten of diplomatieke collega’s’.
Er staan een paar leuke recepten in.
Geglaceerde gevulde vijgbananen bijvoorbeeld.
Een bijdrage van mevrouw A. Brutus van de ambassade van Haïti.
Nodig: Zes grote vijgbananen, 125 gr. boter, 20 gr. suiker, 20 gr. melkpoeder , 1 citroen 1 theelepel gecondenseerde melk, 40 gr. gepelde pinda’s, 10 gr. droge rozijnen, 12 gekonfijte kersen en vanille-extract.
De boter met de suiker, de melk en het melkpoeder vermengen en een beetje vanille-essence toevoegen.
De bananen in de lengte doorsnijden en even door het citroensap halen.
In iedere halve banaan een holte maken. Deze met het mengsel vullen.
Strooi er de pinda’s overheen. Garneer ze met de droge rozijnen en de gekonfijte kersen.
Gedurende een uur of vier in de koelkast zetten.
Heel bijzonder is de bijdrage van mevrouw T. de Muralt-van Nispen tot Sevenaer. Zij heeft een recept voor Nieuwjaarswafeltjes.
Nodig:
500 gr. tarwebloem, 100 gr. gestampte muisjes, ¾ liter water, ½ liter lauwe melk, 3 eieren, 125 gr.boter, wat gewone suiker en -nu komt het- EEN HALF BIERGLAS RUM.
Hoe je die wafeltjes maakt -en vooral hoe ze smaken- laat ik aan uw fantasie over.
Mevr. Luns heeft zelf ook een paar -zeer simpele- recepten.
Spinaziesoep bijvoorbeeld.
Kook 500 gr. spinazie en werk ze door een zeef. Roer door 1/8 koffieroom 3 eetlepels bloem.
Roer spinazie en het roommengsel door bouillon, getrokken van 500 gr. ossepoulet.
Voeg soeparoma en peper naar smaak toe.
Toch geeft het boek een aardig inzicht in de diversiteit en creativiteit van de keukens in allerlei landen. De meest uitgebreide reactie kwam bijvoorbeeld van mevr. M. Aguirre van de ambassade van Uruquay. Zij geeft zeven manieren om patrijs klaar te maken. Ensallada, met jeneverbessen, gebraden, met kapperkool, in het zuur, salmis en met druiven.
Dat het met de keuken van de V.S. treurig gesteld is, blijkt uit de bijdrage van hun ambassade.
Cousin Jane’s Tuna Casserol
Nodig:
1 blik gebonden champignonsoep, 200 gr. Noedels, 1 blik tonijn, 6 eetlepels gesneden selderij, 3 eetlepels gezouten en gebrande cashewnoten, 1 in stukjes gesneden ui.
Vermeng de soep met acht lepels water en voeg hierbij noedels, tonijn, selderij noten en ui.
Doe dit mengsel in een ovenvaste schaal en bak het in 20 minuten gaar. (oven 180 graden).
Ik heb het niet geprobeerd maar heb er weinig vertrouwen in.
Tot slot nog een laatste receptje van mevrouw Luns , die zich er opnieuw veel te gemakkelijk van af maakt.
Tongfilets à la Sully
Acht tongfilets in de pan leggen en begieten met een ½ liter Franse Vermouth.
Twee tomaten toevoegen. Zout en peper.
De filets tien minuten laten pocheren.
Opdienen en serveren met een sauce Hollandaise.
Als u op de één of andere manier aan het boekje kan komen probeer dan het prachtige recept voor Sukiyaki, een bijdrage van mevrouw M. Fujisaki van de Japanse ambassade.
Heel verfijnd en lekker.
- Details
- Hoofdcategorie: Eten & drinken (57)
- Categorie: Eten & drinken
Noot, artisjok of truffel
We hebben aardperen in de tuin.
Een weinig opvallende plant, maar met mooie wortelknollen.
In Engeland heten ze Jeruzalemse artisjok en in Frankrijk Topinamoer.
Dat klink inderdaad vriendelijker dan het wat neutrale aardpeer.
Een knol, die op een aardappel lijkt en ook oorspronkelijk uit Noord Amerika komt.
UIT DE GRATIE
Je kunt ze eten: aardperen. In mijn toch vrij uitgebreide verzameling kookboeken kom ik ze niet tegen, maar op Internet vind je tal van recepten. En ook Johannes van Dam besteedt er in zijn Dikkevandam uitgebreid aandacht aan. Vier bladzijden lang gaat hij door.
Je kunt ze rauw eten en verwerken bijvoorbeeld in een salade. Je kunt ze -niet te lang- koken. Bakken kan ook. De aardperen werden vroeger veel gegeten, maar zijn uit de gratie geraakt. Vooral vanwege hun grillige vorm.
Ze zijn NIET uit de gratie geraakt door hun smaak. Ze smaken namelijk volgens sommige bronnen nootachtig. Anderen denken aan artisjokken en de vermaarde Franse topkok Bernard Loiseau vond dat de geur van walnoot in combinatie met aardpeer zelfs aan truffel deed denken.
Toe maar!
Van Dam meent op grond van deze waarnemingen dat kip met walnoot en aardpeer had kunnen uitgroeien tot een klassiek gerecht.
Ik heb het geprobeerd.
KLASSIEK GERECHT
Een scharrelkip aan het spit gegrild. Daarbij een Waldorf-salade met walnoot en aardpeer.
De peren zijn vijf minuten gekookt.
Je kunt het schilletje er dan makkelijk afhalen.
Ze waren inderdaad smakelijk, maar nog aan de harde kant.
Het kan beter.
BETER
Gisteren heb ik ze eerst tien minuten gekookt. Geschild; in partjes gesneden; overgoten met truffelolie en een kwartier laten bakken in een oven van 200 graden.
Ze blijven dan stevig, worden knapperig en smaken inderdaad naar noten.
Heerlijk!
- Details
- Hoofdcategorie: Eten & drinken (57)
- Categorie: Eten & drinken
Omaatjesvlees
Vroeger bij ons thuis kwam vrijwel iedere zondag suddervlees op tafel. Mijn vader, die slager was, had iets andere opvattingen over de wijze van klaarmaken dan mijn moeder.
Bijvoorbeeld: We gebruiken rundvlees, maar welk onderdeel?
Mijn vader had een voorkeur voor dikke riblappen, die in dobbelstenen werden gesneden.
Mijn moeder gebruikte sukadelappen. Rundvlees uit de schouder met een lekker vetrandje. Die lappen werden niet gesneden.
Heel veel jaren ervaring en veel variëren hebben mij dit favoriete recept opgeleverd.
SUDDERVLEES RONNIE
Neem voor vier personen ongeveer acht ons sukadelappen. Laat ze een paar uur marineren in wat olijfolie en limoensap, een fijngeknepen teentje knoflook, in een droge pan geroosterde zaadjes van koriander, fenegriek en zwarte peper, die in een vijzel tot poeder zijn gemaakt.
Het vlees in een diepe goede pan aanbraden in olijfolie. Niet dichtschroeien.
Het vlees eruit halen ; twee fijngesneden rode uitjes en twee fijngemaakte knoflookteentjes in de olie fruiten. Daarna een in partjes gesneden preitje, een halve in ringen gesneden winterwortel en gesneden bleekselderij toevoegen en roerbakken.
Hierop worden de sukadelappen gelegd. (Ze mogen niet op de bodem van de sudderpan komen).
Dan komt de vraag welke vloeistof er bij gaat. Vroeger was dat natuurlijk gewoon water, maar het lekkerst vind ik blond of donker Belgisch bier. (Grimbergen Trappist of West-MalleTripel). Heel lekker is het ook met half water; half rijstwijn.
Een goede rode wijn kan natuurlijk ook. (Boeuf Bourgiuignon)
Er gaat zoveel vocht bij dat de bovenkant van het vlees net niet onder staat.
Takje laurier erbij, twee kruidnageltjes , staafje kaneel en langzaam aan de kook brengen.
Daarna moet het vlees heel zacht sudderen. Op het gasfornuis een verdeelplaatje gebruiken. De deksel op de pan. Als het toch te hard gaat, de deksel schuin op de pan doen. Zo’n drie tot vier uur laten sudderen. Het vlees niet draaien, zodat het malse vlees onder een licht korstje zit.
Als je nog over een ouderwets petroleumstel beschikt gaat het helemaal fantastisch.Maar dan duurt het zeker vier uur.
Een lekkere aardappelpuree erbij, een gestoofd peertje, rode kool met appeltjes. Nog iets groens. Bijvoorbeeld knapperige peultjes.
En.. Ik zou er dan ook maar een Trappist bij drinken.
Ik geef toe dat het een nogal persoonlijk fusiongerecht is, maar als u andere recepten zoekt, ga dan bijvoorbeeld naar de site van het Draadjesvleesgenootschap. Dat bestaat echt.
Pagina 1 van 10