Details

Categorie: Audio (168)

Gepubliceerd: 21 november 2017

Het verminkte nummer en de jonge danseres

Eind 1978 was mijn dochter Babette bijna tien jaar. Zij keek en luisterde toen keer op keer naar een videoband.
      En dan ging ze dansen.
Op die band stond het steeds populairder wordende nummer Paradise by the dashboard light van Meat Loaf. Op de clip zien we hem in de weer met de mooie playbackende Karla DeVito, die de plaats inneemt van Ellen Foley. 
      Mijn dochter kon dat weer perfect nadoen. Als zij dat deed namen wij nog maar eens een glas wijn. Wij vonden het wel leuk. Bezoek trouwens ook. 

Paradise by the dashboard light werd nummer één in de Nederlandse hitparade. Het stond toen al een maand in de top veertig. Drie weken lang bleef het bovenaan staan. 
MAAR.......
      Er diende zich bij het draaien op de Nederlandse radio een groot probleem aan. Het nummer was lang. Acht minuten en 26 seconden. Ook in 1978 was dat al TE lang en er werd een verkorte versie van gemaakt. En vrijwel iedere keer werd vooral op de radio dit verkorte nummer gedraaid. 

      Altijd als dat gebeurde draaide ik de knop om. Het nummer was totaal verkracht, vooral omdat een zeer essentieel radioverslag van een honkbalwedstrijd eruit was gehaald.

Voor jongeren in het kort de inhoud. 
      Een wat ouder stel kijkt terug op hun eerste liefdesavontuur.
      Ze waren toen zeventien jaar oud, hebben al wat kleren uit en beginnen in een auto slechts bij de verlichting van het dashboard hevig te vrijen.
Ineens is daar het stemgeluid van oud honkballer Phil Rizzuto -in die dagen radioverslaggever voor de New York Yankees-, die verslag doet van de climax in de negende inning van een baseballgame.

Veel mensen in Nederland -en zeker de inkorters van het lied- wisten toen niet, dat honkbalverslagen in de V.S. soms als metafoor dienen voor vrijpartijen en seks.
      Het bereiken van het eerste honk staat ongeveer voor tongzoenen. Bij het bereiken van het tweede honk zit de man in de bloes van de vrouw en begint zij zijn gulp los te knopen; bij het derde honk zitten ze aan hun geslachtsdelen, maar kan er sinds de escapades van Bill Clinton ook sprake zijn van orale seks. Het bereiken van de thuisplaat staat gelijk aan klaarkomen bij ''echte'' seks.
      Tijdens het verslag hoor je opgewonden geluidjes.

Ik heb de tekst van het radioverslag nog eens opgezocht. En de originele video-clip.  

Kijk en luister HIER

Radio Broadcast:

Ok, here we go, we got a real pressure cooker
going here, two down, nobody on, no score,
bottom of the ninth, there's the wind-up and
there it is, a line shot up the middle, look
at him go. This boy can really fly!

He's rounding first and really turning it on
now, he's not letting up at all, he's gonna
try for second; the ball is bobbled out in center,
and here comes the throw, and what a throw!

He's gonna slide in head first, here he comes, he's out!
No, wait, safe--safe at second base, this kid really
makes things happen out there.
Batter steps up to the plate, here's the pitch--
he's going, and what a jump he's got, he's trying
for third, here's the throw, it's in the dirt--
safe at third! Holy cow, stolen base!

He's taking a pretty big lead out there, almost
daring him to try and pick him off. The pitcher
glance over, winds up, and it's bunted, bunted
down the third base line, the suicide squeeze is on!

Here he comes, squeeze play, it's gonna be close,
here's the throw, there's the play at the plate,
holy cow, I think he's gonna make it!

 
Klik HIER voor alle muziekborrels

Details

Categorie: Audio (168)

Gepubliceerd: 15 november 2017

Anne Bankroft, Dustin Hoffman and Joe DiMaggio

Neem een Amerikaans aperitiefje. Bijvoorbeeld een Bloody Mary.
      En luister dan eerst naar deze twee songs en probeer voorzichtig een verband te vinden.

-------Mrs. Robinson van Simon en Garfunkel

------Joltin’ Joe DiMaggio van Ben Homer en Alan Courtney

Lees dan het volgende stukje. Kijk naar een paar filmscenes en sportfragmenten. Neem een Amerikaanse whisky.
      Bijvoorbeeld een Jack Daniel’s Gentleman Jack. 

      En beluister dan nog eens die songs.
Ik garandeer u een plezierig borreluurtje.

The Graduate

The Graduate is één van de bekendste en meest bekeken films uit de vorige eeuw. Het verhaal is simpel. Benjamin Braddock (Dustin Hoffman) is twintig jaar als hij afstudeert. Zijn ouders organiseren een feest en geven hem een rode Alfa Romeo Spider cadeau. Op het partijtje is ook aanwezig Mrs. Robinson (Anne Bancroft), een vriendin van de ouders. De veel oudere en getrouwde vrouw vraagt of Bejamin haar naar huis wil brengen. De jonge Ben wordt verleid (‘’Mrs. Robinson, you're trying to seduce me’’. Aren't You?), maar voor er iets kan gebeuren komt haar man thuis.
      Een tijdje later ontmoeten ze elkaar in een hotel en er begint een turbulente verhouding. Dat wordt allemaal nog erger als Benjamin Elaine ontmoet, de dochter van Mrs. Robinson (Katharine Ross). Hij wordt verliefd op haar met als gevolg onbegrip, jaloezie, ruzie, woede en totale wanhoop. Als Elaine aan het eind van de film op het punt staat met een ander te trouwen, verschijnt Benjamin. Zij gaan er in een dramatische scene tot verbijstering en woede van alle bruiloftgangers (niet in de laatst plaats Mrs. Robinson) samen vandoor.   

------Kijk HIER naar de trailer van de film

------En luister HIER naar Mrs. Robinson in de film

------En kijk HIER naar het pathetische eind

De film uit 1967 stond onder regie van Mike Nichols. Hij vroeg Paul Simon en Art Garfunkel voor de muziek. Dit werd één van de belangrijkste redenen waarom die film zo’n enorm succes werd. 
      Paul Simon was op dat moment bezig met het schrijven van een liedje over Mrs. Roosevelt, de vrouw van de Amerikaanse president. Omdat Paul Simon nog maar weinig liedjes voor de film had, vroeg Garfunkel de song te bewerken onder de allitererende titel Mrs, Robinson. Het werd na het uitbrengen van de film een wereldhit.

Dit is de originele tekst”:

[Intro]
Dee dee dee dee dee dee dee dee dee dee dee dee dee
Doo doo doo doo doo doo doo doo doo
Dee dee dee dee dee dee dee dee dee dee dee dee dee

[Hook]
And here's to you, Mrs. Robinson
Jesus loves you more than you will know
Wo, wo, wo
God bless you please, Mrs. Robinson
Heaven holds a place for those who pray
Hey, hey, hey
Hey, hey, hey

[Verse 1]
We'd like to know a little bit about you for our files
We'd like to help you learn to help yourself
Look around you, all you see are sympathetic eyes
Stroll around the grounds until you feel at home

[Hook]
And here's to you, Mrs. Robinson
Jesus loves you more than you will know
Wo, wo, wo
God bless you please, Mrs. Robinson
Heaven holds a place for those who pray
Hey, hey, hey
Hey, hey, hey

[Verse 2]
Hide it in a hiding place where no one ever goes
Put it in your pantry with your cupcakes
It's a little secret, just the Robinsons' affair
Most of all, you've got to hide it from the kids

[Hook]
Coo, coo, ca-choo, Mrs. Robinson
Jesus loves you more than you will know
Wo, wo, wo
God bless you please, Mrs. Robinson
Heaven holds a place for those who pray
Hey, hey, hey
Hey, hey, hey

[Verse 3]
Sitting on a sofa on a Sunday afternoon
Going to the candidates debate
Laugh about it, shout about it
When you've got to choose
Every way you look at it, you lose

[Hook]
Where have you gone, Joe DiMaggio
A nation turns its lonely eyes to you
Woo, woo, woo
What's that you say, Mrs. Robinson
Joltin' Joe has left and gone away
Hey, hey, hey
Hey, hey, hey

Joe DiMaggio

De meest mysterieuze regels aan het eind van dit lied vallen zomaar uit de lucht. Ze gaan gaan over Joe DiMaggio (Joltin’Joe) , één van de grootste sterren uit de Amerikaanse honkbalgeschiedenis..

Hij sloeg in 1941 in 56 wedstrijden achter elkaar minstens één honkslag. 
      Een ongehoord groot aantal.

 Kijk HIER naar die recordserie

Sinds die tijd is er niet één speler geweest die dit record ook maar enigszins benaderde. Joe werd direct een levende legende.
      (Our kids will tell their kids his name).
Terwijl hij op dat moment nog een hele carrière voor zich had, werd als vanzelfsprekend aangenomen dat hij in de Hall of Fame zou komen. 

WHATTA YOU KNOW?  

DE tekst van Joltin' Joe Di Maggio

Hello Joe, whatta you know?
We need a hit so here I go.
Ball one (Yea!)
Ball two (Yea!)
Strike one (Booo!)
Strike two (Kill that umpire!)
A case of Wheaties)

He started baseball’s famous streak
That’s got us all aglow
He’s just a man and not a freak,
Joltin’ Joe DiMaggio
Joe, Joe DiMaggio
We want you on our side

He tied the mark at forty-four
July the 1st you know
Since then he’s hit a good twelve more
Joltin’ Joe DiMaggio
Joe, Joe DiMaggio
We want you in our side

From coast to coast that’s all you will hear
Of Joe the one man show
He’s glorified the horsehide sphere
Joltin’ Joe DiMaggio
Joe, Joe DiMaggio
We want you on our side

He’ll live in baseball’s Hall of Fame
He got there blow by blow
Our kids will tell their kids his name
Joltin’ Joe DiMaggio
We dream of Joey with the light brown plaque 
Joe, Joe DiMaggio
We want you on our side

And now they speak in whispers low
Of how they stopped our Joe
One night in Cleveland Oh Oh Oh
Goodbye streak DiMaggio

MARILYN MONROE 

Na zijn actieve honkbalcarrière vergrootte Joe DiMaggio zijn stardom door met Marilyn Monroe te trouwen. 
      Een huwelijk, dat overigens maar 274 dagen stand hield.
Net zo turbulent en onmogelijk als de verhouding tussen Benjamin en Mrs. Robinson.

 
Klik HIER voor alle muziekborrels

Details

Categorie: Audio (168)

Gepubliceerd: 19 februari 2017

Met Pierre Courbois in de DDR

Het was vrijdag 16 maart 1990. Het VPRO-Programma Het Gebouw had zijn Gebouw verplaatst naar een Grand-Café vlakbij Checkpoint Charlie in Berlijn.
      Twee dagen later zouden er namelijk voor ’t eerst en ’t laatst vrije verkiezingen zijn voor de Volkskammer van de Deutsche Demokratische Republik, de DDR. Dat waren merkwaardige verkiezingen, want de hele wereld was ervan overtuigd dat beide Duitslanden weer één zouden worden.
      En inderdaad; Ruim een half jaar later op 3 oktober was het zover.

De uitzending ging rechtstreek van ’s ochtends zeven uur tot één uur in de middag. Er kwamen tal van gasten langs, er was live muziek en er waren reportages, die eerder die week waren opgenomen. Eén van die reportages had ik gemaakt met drummer Pierre Courbois, een groot muzikant en samen met Willem Breuker de grondlegger van de Free Jazz, de geïmproviseerde muziek in Nederland.
      Pierre had in het verleden al diverse zogenaamde muziekreizen in de DDR gemaakt met Peter Flik en Walter Slosse. Hij kende de muziekscene in dat land goed, had er diverse malen opgetreden en was bevriend met lokale musici.
      Bovendien kocht hij zijn brushes altijd in dat land, Die waren niet alleen veel goedkoper maar volgens hem ook van een veel betere kwaliteit dan in Nederland. Hij kocht altijd honderden stelletjes tegelijk want het materiaal was slijtagegevoelig.

Wij reisden door het land, bereikten de Poolse grens en op veel plekken haalde Pierre mooi vertelde herinneringen op. Wij gingen ook bij mensen op bezoek. Onder meer bij pianist Hannes Zerbe, die met zijn vrouw in een groot huis net over de grens in Oost-Berlijn woonde.
      Het echtpaar was niet zo positief over komende ontwikkelingen. Hannes had in de DDR als bekend musicus een soort vrije status. Hij mocht ook naar het buitenland reizen.

Zij woonden in een huurpand en wat zou er gebeuren als Berlijn weer één stad zou worden. Zouden die huurprijzen dan niet direct omhoogvliegen en zouden zij dat dan nog wel kunnen betalen? Het waren geluiden die je in de eenwordingseuforie niet zo vaak hoorde.

Maar het was een gezellig bezoek. Wij dronken bier en er waren nootjes.
      En aan het eind kreeg ik deze L.P. cadeau.

           Duo
Unkrodt . Zerbe.
     
Improvisatiejazz van Hannes Zerbe op piano en synthesizer en Dietrich Unkrodt op tuba. Een -laten we wel wezen- nogal ongewone combinatie.

Luister HIER naar het nummer Kanon.

Klik HIER voor alle muziekborrels

 ©2017 Ronald van den Boogaard

Details

Categorie: Audio (168)

Gepubliceerd: 16 januari 2017

De afgeschoten Baviaaan

Zes jaar geleden schreef ik een stukje over het enige vierlandenpunt in de wereld. Volgens mij dan.
      Het ligt in donker Afrika en is het ultieme verzamelingspunt van de grenzen van Zimbabwe, Botswana, Namibië en Zambia.

Toen ik een jaar of twaalf was had ik die plek al in de atlas ontdekt. Ooit zou ik daar misschien nog wel eens naar toe gaan.

In het najaar van 1995 was het zover. Ik maakte er een radiovertelling van. Het werd mijn eigen punt.
Maar……
      Opnieuw werd ik erop attent gemaakt, dat de door mij geplaatste link naar dat programma niet meer werkt.
Ik heb het elders teruggevonden.

U kunt HIER luisteren naar de vervulling van een jongensdroom onder de titel: De afgeschoten baviaan.
     

      Kijk dan ook eens HIER naar het T.V.-programma ''De Wereld van Boudewijn Büch''.
Een jaar later zoekt hij ook naar dit mysterieuze vierlandenpunt. Vanaf 30 minuten tot het eind.
            Ook hij noemt het een jongensdroom. Maar hij zegt 8 of 10 jaar te zijn toen hij het ontdekte. Tja!
            Ook hij creëert zijn eigen punt. Tja!

Hij zegt er niet naar toe te mogen. Onzin!
Hij beweert Zimbabwe niet binnen te kunnen. Onzin!
Hij beweert niet met de veerboot van Botswana naar Zambia te mogen. Onzin!

Mij zult u niet horen zeggen, dat ik hem op een idee had gebracht.
Mij zult u horen zeggen, dat zijn programma leuke onderhoudende lulkoek is.

Dit is mijn stukje van 28 januari 2011.

Najaar 1995

Bezeten op zoek naar een vierlandenpunt

Onbekend continent 1880

Kijk eens naar deze kaart van Afrika. 1880. Een vrijwel volkomen onbekend continent.
      De Turken zitten nog in delen van Tunesië, Libië, Egypte en Soedan. De Portugezen hebben al bezittingen in Angola en Mozambique. De Engelsen hebben Nederland definitief uit Zuid-Afrika verdrongen en de Fransen zijn actief aan de Westkust.
      De rest is een donker gebied, waar -zo wordt meer en meer in Europa bekend- veel te graaien valt.

Het grote graaien tot 1914

Kijk maar naar de kaart hieronder. 1914. Het continent is in ruim dertig jaar opgedeeld. De grenzen zijn getrokken door ambtenaren aan tekentafels. Soms speelden ze een spelletje poker en moesten bij verlies de grenzen verleggen.
      Frankrijk, Engeland, Duitsland en Portugal worden de grootgrondbezitters.
België krijgt in Kongo zijn eigen kolonie. Italië en Spanje doen ook nog een beetje mee.

Gelukszoekers & andere criminelen

Afrika wordt overspoeld door goud- diamant- en andere gelukszoekers, door een nieuwe lichting slavendrijvers, kolonisten, avonturiers, missionarissen en zendelingen, door militairen, landrovers en andere criminelen.
Slechts Ethiopië en Liberia - gesticht door ex-slaven uit de V.S.- blijven onafhankelijk.

      Vooral de Duitse expansiedrift is opmerkelijk.
Ze zitten in Togo, Kameroen , Tanzania (Duits Oost-Afrika) en Namibië (Duits Zuidwest-Afrika ).
      In 1890 sloten de Duitsers met de Britten het zogeheten Zanzibarverdrag.
Engeland kreeg Zanzibar in ruil voor Helgoland. Bovendien kregen de Duitsers de strook grond van circa 450 kilometer in het noordoosten van Namibië .
      Dit is de Caprivistrip, vernoemd naar Georg Leo Graf von Caprivi, van 1890 tot 1894 Rijkskanselier.

      De Duitsers hadden nu toegang tot de Zambezi, maar wilden eigenlijk dwars door Afrika een corridor oprichten, die de Duitse kolonies Zuidoost Afrika en Oost Afrika met elkaar zou moeten verbinden.
      Dat is ze niet gelukt.
Maar het gevolg van deze ruil was, dat er in zuidelijk Afrika een soort vierlandenpunt ontstond tussen Namibië , Botswana, Zambia en Zimbabwe.

Het enige in de wereld.

De waarheidsvinding

Omdat ik de onblusbare gewoonte heb om altijd op kaarten te kijken en in atlassen te bladeren, hield deze kwestie mij soms hevig bezig.
      Was dat nu een echt vierlandenpunt of leek het er maar een beetje op?
Ik probeerde daar informatie over te krijgen, maar dat lukte niet. Niemand die ik benaderde wist het of was er in geïnteresseeerd.
      Tot 1995.
Ik ging een paar radioprogramma’s maken over het ranzige koloniale verleden van Afrika; over de verdeel- en heerspolitiek van een aantal Europese landen en over de gevolgen die dat allemaal met zich teweeg had gebracht.
      En passant zou ik kunnen uitzoeken of dat vierlandenpunt werkelijk bestond.
Maar ook toen was er geen informatie over te krijgen.
      Internet moest zich nog helemaal ontwikkelen en Wikipedia werd pas een aantal jaren later opgericht.

Deskundigen

Ik sprak in Victoria Falls Zimbabwe met een historicus. Hij wist het niet.
Met een vierwiel aangedreven auto ging ik naar Botswana. In Kasane sprak ik met een soort stadsarchivaris. Hij wist het niet.
Ik reed naar Katima Mulilo in de Caprivistrip van Namibië en kreeg in de Zambezi-lodge bezoek van een deskundige.

Hij wist alles van de onafhankelijkheidsbeweging, die zich verenigd had in de Caprivi Liberation Army, maar niets van grenzen.
De grenzen waren daar volgens hem gewoon niet getrokken.
Ik heb 't er toen maar bij laten zitten

Kazungula

Ik reed terug naar Botswana, waar bij Kazungula (ten noordoosten van Kasane) een veerpontje vaart naar Zambia. De enige grensverbinding tussen die landen.
      Er was niets dat verwees naar een mogelijke toeristische attractie in de vorm van een vierlandenpunt.

Toen besloot ik mijn eigen punt te creëren.
Kijk eens naar de foto hieronder.

Het punt in de Zambezi

De grenzen van de vier landen situeerde ik in de Zambezi.
      En als ik met de veerpont zou gaan zou ik vanzelf over het punt varen. Ik was daar met Godfrey, een man uit Victoria Falls. Samen zouden we een fles champagne openmaken als we halverwege waren.
      Het was later allemaal op de radio te horen.

Impalila-eiland

Boudewijn Büch ging een jaar laten ook maar op zoek naar het vierlandenpunt.
Hij maakte er in zijn serie De wereld van Boudewijn Büch een T.V.-programma van, dat werd uitgezonden op 18 mei 1996. 
      Volgens Büch bestond het punt wel degelijk en lag het op Impalila-eiland.
Maar hij verklaarde dat het hem verboden werd om daar naar toe te gaan.
      Zie (nogmaals) kaartje hiernaast.

Quadripoint

Op Internet wordt hier en daar nog steeds gespeculeerd over het wel of niet bestaan van dit Quadripoint..
      Er is geen eenduidigheid. Maar het toerisme heeft vat op het onderwerp gekregen.
Zowel op Impalila als Ntwala zijn lodges waar je voor behoorlijk veel geld een chaletje kunt huren.
      Je kunt vandaar op Safari gaan, boottochten in luxe schepen of in uitgeholde boomstammen maken; je kunt vissen of anderszins recreëren.
      Als je maar niet in de rivieren gaat zwemmen, want de krokodillendichtheid daar is angstaanjagend groot.
Het toppunt van deze vakantie bereik je echter als je in een luie stoel gaat zitten, een drankje neemt en uitkijkt op mijn vierlandenpunt.

Ntawala Impalila