Ronald van den Boogaard - Algemeen (402)

(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)

Dit evenement is het jaarlijkse hoogtepunt in onze bibliotheek..
Waarom?
Nou, het is een feest waar veel mensen zich op verheugen.

Wat doen jullie dan?
We organiseren een middag voor liefhebbers van het gesproken woord. In de breedste zin. Iedereen mag iets inbrengen om voor te dragen; een gedicht, een verhaal, een favoriet recept, verzin het maar. Wij zorgen voor een fijne stoel om in te zitten, een gezellige ambiance, muntthee, koffie, wijn, bier, sapjes en hapjes.

Dit jaar was het de vierde keer en ik dacht, weet je … we gaan op zoek naar iets extra’s, gewoon omdat dat leuk is. Zo vond ik kunstenares Erlinde Stephanus die haar schilderijen wilde exposeren. Twee muzikanten -de Truwanten- die konden vertellen en spelen over het ontstaan van de muziekgeschiedenis vanaf de prehistorie tot nu. En Joyce Bodewes, een Indonesische vrouw die ‘kippenvel’ kan zingen en voordragen in het Gronings. Verder nog 20 voordragers uit Winschoten, Syrië, Blijham, Bellingwolde en Veendam voor overig plezier en zeker ook ontroering. Plus een boekenmarktje met kramen van dichter Rob Rosendahl en schrijfster Esther Bohte.

Wat is dan het Interculturele aan deze middag?

Tja, dat is een apart verhaal. Het idee voor deze happening ontstond in 2016.
      In Bellingwolde was toentertijd een asielzoekerscentrum gevestigd, De Grenshof. Op een middag kreeg ik een telefoontje van de daar werkende docent Nederlands NT2, Henrie. Hij had gehoord, dat ik een ondernemende tante was en hij wilde wel eens kennis met me maken. Misschien konden we samen iets leuks op touw zetten. Daar ben ik altijd voor in en zo zaten we de volgende middag te brainstormen over een vorm van samenwerking.
      Er passeerden vele wilde ideeën de revue, alles wat maar te maken had met integratie en boeken. Maar ja, zoals het gaat met dit soort sessies ligt er in no time van alles op tafel en moet er één persoon de knoop doorhakken.
      De docente NT2, Desirée Houwing, van het naast de bibliotheek gelegen Dollardcollege, moest er uiteraard ook bij betrokken worden. Henrie gaf mij het voordeel van de twijfel en ging serieus meedenken over een high tea met poëzie. In de Syrische cultuur groeien kinderen op met poëzie, dat zou niet mis kunnen gaan dachten we en we kregen gelijk. Onze eerste Interculturele poëzie middag werd een onverwacht succes, met 40 bezoekers.

2016- 40 bezoekers

2017 - 60 bezoekers

2018 - 100 bezoekers

De 4e Interculturele High Tea met Poëzie in 2019 telde ook 100 bezoekers - volle bak

Vrijwillige bijdrage

Voor het eerst dit jaar vroegen we een vrijwillige bijdrage ….. en het loonde - bedankt!

Joyce

Ik zou u graag mee willen nemen naar alle voordragers. Ze waren stuk voor stuk het delen waard. Maar ja, dat gaat natuurlijk niet. Ik licht er een paar uit.

Allereerst een tropische verrassing, een Indonesische vrouw die voordraagt in het Gronings dialect - ik vond het bijzonder bijzonder. Te beluisteren op

https://www.youtube.com/watch?v=SP86t1gz5Es

Het verhaal van Joyce heet ‘ Veendammer wind’ en begint als volgt:

September negentienvievenfiefteg
Ik ston aan relink en docht de wereld vergait
toun dij dikke mesjienen begonnen te brullen
van de Willem Ruus.
t Was meroakels spannend –
negenentwinteg doagen t grode woater,
mor mooi Indië was nait langer meer ons thuus.
Op koade stond mien opoe - en mien baboe –
en tussen aal dat vòlk ook nog aaltmoal femilie
om ons uut te swaaien.
En dou de Willem Ruus as òfschaid
begon te bulken - zag ik wel doezend buusdouken èn handen deur lochte maaien.
Indië - mooi Indië - roots, zeggen ze wel –
n nije toukomst in kold Hollaand,
t was begonnen - wènst - àlles wat was –
was nòu veur altied in hazzens belaand.
Mozzen wie dit begriepen? Mozzen wie ook schraiven? Net as mamme en pabbe –
troanen van verdrait in t openboar?

Wie waren ja nog mor wichter
van vàre en zes joar.

Rand

De Syrische jongedame Rand Alsaleh raakte iedereen tot op het bot met haar gedicht over de vlucht uit haar geboorteland.

‘Je leven waar je over klaagt, is een droom van anderen.

Vandaag wil ik u meenemen in mijn wereld.
Je leven waar je over klaagt, is een droom van anderen. Met anderen bedoel ik de mensen die onder ons leven. Met hen delen we dezelfde planeet, maar helaas niet hetzelfde leven.

Doe uw ogen dicht en stel u voor, dat je in een donkere koude kamer bent; een hele kleine kamer onder de grond, met veel mensen zit je op de grond. De mensen ken je niet, je weet niets van ze af. Je kunt niet naar hun gezichten kijken of met ze praten, omdat dit gewoon verboden is.

Volledige stilte..

Het enige geluid dat je kunt horen is het geluid van de lege buiken of het schrapen van de droge kelen. Slechte geuren van overal om je heen, een muffe geur, roest en bloed ook.

Veel vragen dwalen door je hoofd..Hoe lang blijf ik hier nog? Een maand? Een jaar? Twee jaar? Vijftien jaar?Of zal ik hier sterven? Dan: hoe zal mijn einde zijn? Onder marteling? Executie? Door ziekte, koude of honger en dorst?

Waarschijnlijk zal ik uiteindelijk mijn verstand verliezen en gek worden.

Hoe gaat het met mijn familie? Missen ze mij? Herkennen ze mij nog? Of ben ik vergeten?

Plotseling..

Hoor je geluid van verre, een slachtoffer schreeuwt terwijl zijn beul hem martelt. Alle vragen verdampen uit je hoofd en blijft nog alleen maar een vraag, zal ik de volgende zijn?

Doe uw ogen nu open.

Dit is niet geinspireerd door de verbeelding, dit is een heel klein onderdeel van de realiteit van elk gevangen mens in Syrische gevangenissen.Het trieste is dat ze geen criminelen of slechte mensen zijn, hun enige misdaad is dat ze in vrijheid en waardigheid willen leven.

Ze kunnen de mensen vermoorden, maar gelukkig de menselijkheid niet.

De wereld is onrechtvaardig, daarom moet jij eerlijk zijn. Onthoud altijd dat je geluk hebt, omdat je niet bij hen bent en maak een plaats voor ze in je geheugen, misschien is dit de enige hulp die u ze kunt bieden in zo’n wrede wereld.’

Rand vertrouwde me toe, ‘Mar, onthoud mijn naam’ … ‘ik word journalist.’

Rob

Rob Rosendahl schreef een reactie op het gedicht van Rand.

Hij schoot vol tijdens het voorlezen, het werd muisstil in de tuinkamer.

‘Terwijl ik je niet ken maar wel van je houd'

Toets ik mijn geluk van een droom
die niet klaagt, die vraagt te luisteren
En kom ik dichterbij, dan leer ik zien
dat samen nog steeds apart is
Want al zit je naast me
we leven in verschillen
we onderscheiden.

Het is weinig meer dan de stilte van onrust
Jij roept en ja, ik probeer in gesloten eenzaamheid
te begrijpen wat ik in de woorden lees die jij kiest.

Maar ieder woord is inferieur aan ieder woord
en inspireert slechts een waarheid
en boetseert mijn indruk die ontoereikend is.

Even ben ik stil, even maar
want ik ben niet sterk genoeg
te begrijpen wat jij voelt, wat wie ook voelt
Ik praat het weg, zo erg kan ik niet aan
en kijk door de spleten van mijn vermogen.

Ik vraag om beleving
Want te wonen in vrede beïnvloedt mijn klagen
beschadig ik jouw droom
en ontken ik wie ik ben, dan beticht ik jou
terwijl ik je niet ken
maar wel van je houd’.

Alle voordragers

Foto van alle voordragers in het plaatselijke Persbericht

www.erlindestephanus.nl

www.uitgeverijvoelsprietje.nl

https://www.westerwoldeactueel.nl/2019/07/06/interculturele-high-tea-bibliotheek-bellingwolde-weer-geslaagd/

Met de groeten van onze vrijwillige medewerker Jouk,;zij zorgde voor een aannemelijk deel van de gesponsorde lekkernijen. Dick maakte de overheerlijke tapas, hij is beschikbaar voor feestjes.

Volgend jaar vieren we ons 1e lustrum.
5 Jaar Interculturele High Tea met Poëzie, enig in zijn soort.
Nu al zin in. Dan ga ik Henrie uitnodigen!

Klik HIER voor alle biebverhalen

Details: Categorie: Algemeen (402); Gepubliceerd: 30 juni 2019

Geplaatst in juni

30 juni: Algemeen 370; Geplaatst in juni

29 juni: Familie 156; Daan is veertien

28 juni: Home From Abroad 181; Countdown to Mueller

27 juni: Nieuwe woorden 97; On-woorden

26 juni: Algemeen 369; Klaas Vos over ''Meesterlijk"

26 juni: Goedemorgen 776: Rocketscience

25 juni: Goedemorgen 775; Café Florian Venetië

24 juni: Groeten uit Tsjechië (slot); Plezierige pleinen

24 juni; Home From Abroad 180; Elvis is in the House

23 juni: Goedemorgen 775; Gewapende toeristen

22 juni: Groeten uit Tsjechië 5: Mladá Vožice

21 juni: Groeten uit Tsjechië 4; Telč Moravië

20 juni: Groeten uit Tsjechië 3: De Moldau

19 juni: Goedemorgen 774; GENERATIEBESTENDIG

18 juni: Groeten uit Tsjechië 2; Budweiser budvar

17 juni: Groeten uit Tsjechië 1: České Budějovice Tsjechië

15 juni: Beelden 907; De betweters van de Goudse Sint-Jan

14 juni: Home From Abroad 179; Trump and the Zodiac Killer

13 juni: Beelden 563; Een slang op mijn pad

12 juni: Beelden 906; Voor Sylvia Witteman

11 juni: Beelden 905; Volkeraksluizen: Groots in Europa

11 juni: Goedemorgen 773; Incontinent?

10 juni: Ontmoetingen 83; Een vermakelijk noodinterview met Arie Kleywegt

9 juni: Goedemorgen 772; Eerste Breinstormdag

7 juni: Home From Abroad 178; God Save the Queen

7 juni: Beelden 904; De Steen van Munch

6 juni: Goedemorgen 771; Een gestreste ekster

5 juni: Goedemorgen 770:; Voorkennis?

3 juni: Muziek bij de borrel 33A; Carmen in restaurant Le 5 (Grenoble)

2 juni: Aardrijkskunde 90; Grenzen & gevoelsgrenzen

1 juni: Aardrijkskunde 89; Een fascinatie voor grenzen. Van paal 289 naar paal 269A

Details: Categorie: Algemeen (402); Gepubliceerd: 26 juni 2019

Een weinig vleiende recensie

Keje Molenaar was een voetballer. Een vleugelverdediger, die ondermeer bij Ajax en Feyenoord speelde,
Hij speelde twee wedstrijden voor het Nederlands elftal. Over hem is net een biografie verschenen onder de titel Meesterlijk. Dit omdat Molenaar advocaat is.
In 2010 werd Molenaar gekozen in de ledenraad van Ajax. Mijn vriend en oud VPRO-collega Klaas Vos zat ook jarenlang in die raad. Hij heeft het boek gelezen en schreef daar op zijn blog een weinig vleiende recensie over.

Meesterlijk?

(Door Klaas Vos)

Sinds het succes van biografieën over Kieft en Van der Gijp is een steeds meer groeiende berg aan boeken ontstaan over (oud-)voetballers. Ondanks mijn liefde voor het spelletje laat ik de meesten rustig in de schappen van de boekwinkel staan. Wat voegen ze toe aan wat ik al weet? Uitspattingen en andere onthullingen halen de kranten en de talkshows als lokkertjes om tot aanschaf over te gaan, waarna blijkt dat er niet veel meer nieuws in staat dan wat je al weet. Onlangs kwam een biografie van Keje Molenaar op de markt. Ik liet me nu wel verleiden, omdat ik nieuwsgierig was wat er geschreven was over de zgn. fluwelen revolutie van Cruijff bij Ajax. Keje speelde daarbij een grote rol en als lid van de ledenraad was ik nauw bij die revolutie betrokken en heb met Molenaar, ook lid van die raad, een aantal keren de degens gekruist.

Meesterlijk, zo luidt de titel van zijn biografie. Voor de hand liggend, aangezien Molenaar meester in de rechten is en als advocaat gespecialiseerd in arbeidsrecht. Verder dan dat wordt de titel totaal niet waar gemaakt. Het boek is een aaneenrijging van bekende feiten en anekdotes. Nergens een interessante voetbalvisie of prikkelende reflectie. En het is een grote lofzang op Johan Cruijff. Wat me het meeste stoort is dat de periode van de revolutie een staaltje schoon bezemen van eigen straatje bevat. Geen enkel mededogen met de mensen die van die revolutie de dupe of zelfs slachtoffer werden. En nog erger: een verkeerde voorstelling van zaken. Molenaar greep in die tijd elke gelegenheid aan om in de media te verschijnen, ondanks dat in de ledenraad afgesproken was dat alleen de voorzitter naar buiten zou treden. De vergadering, waarin dit werd afgesproken was koud afgelopen of hij stond al weer voor een camera. Ik weet nog dat medelid Marc Stuut hem daarbij toeriep: ‘hé Molenaar, wat hadden we nou afgesproken!’ Molenaar zat dan ook in de ledenraad, met zes andere door Cruijff geparachuteerden, niet om de club te vertegenwoordigen, maar om de belangen van Cruijff te behartigen. Je kunt ook zeggen obstructie te plegen. In zijn boek zegt hij dat de ledenraad een slap zooitje zwijgers was. Dat het totaal niet functioneerde daardoor en daarom werd opgedoekt. Natuurlijk waren er leden die nauwelijks hun mond open deden, maar dat waren juist de Cruijff-adepten, die in Molenaar hun masters voice hadden. En de ledenraad functioneerde juist na de komst van de zeven van Johan niet meer zoals dat zou moeten zijn. Los van hun komst was daarvoor echter ook al duidelijk geworden dat sinds de beursgang de raad aan betekenis had ingeboet. Stuitend is Molenaars bewering dat Edgar Davids mede in de Raad van Commissarissen werd gekozen als vertegenwoordiger van het ‘kleurrijk’ deel van Ajax. Hierin horen we de echo van Cruijff, die volgens Davids hem had gezegd, dat ‘hij in de RvC zat vanwege zijn ‘kleurtje’. Dat Molenaar overhoop kwam te liggen met de door Cruijff naar voren geschoven Tsjeu La Ling als algemeen directeur was al bij verschijnen van het boek bekend geworden. Dat Cruijff daarin persisteerde maar niet op vergaderingen van de RvC, waarvan hij ook lid was verscheen en dus zijn medebestuursleden uiteindelijk ‘dwong’ om Ling af te wijzen, vanwege teveel ‘lijken in de kast’ en uiteindelijk Louis van Gaal benoemde, staat niet of onvolledig in het boek. Natuurlijk de rechter heeft de RvC teruggefloten, op formele gronden, omdat hij niet kon treden in het dieper gelegen conflict tussen Cruijff en Van Gaal. Objectief was Van Gaal de best denkbare kandidaat op dat moment in een bestuurlijk vacuüm van de club.

In 2008 probeerde Cruijff Ajax te hervormen; hij kreeg daartoe verzoek van de ledenraad, later gesteund door het bestuur. Ik was er bij tijdens de vergadering daarover. Maar Cruijff wilde rigoureus te werk gaan en bijna alle jeugdtrainers onmiddellijk ontslaan. Dat ging toenmalig coach Van Basten te ver en technisch directeur Martin van Geel reageerde terecht met de opmerking dat dat arbeidsrechtelijk helemaal niet kon. Van een advocaat gespecialiseerd in arbeidsrecht mag je verwachten dat hij Van Geel daarin steunt. Maar geen spoor daarvan. Molenaar stond toen trouwens ver van de club af, je zag hem ook bijna nooit bij wedstrijden. Nu trouwens ook niet meer, hij vindt het bij Feyenoord warmer. Zou het? Ik denk dat Van Geel daar nu wel anders over denkt. Nu is Ajax ook geen makkelijke club. Tegen nieuwkomers zei Bobby Haarms altijd: ‘welkom in de hel.

Molenaar claimt ook dat de huidige successen van de club aan de revolutie te danken zijn. Dat is wel erg kort door de bocht. Veel mede-revolutionairen zijn al weer een tijdje van het toneel verdwenen; kinderen van de revolutie hebben elkaar opgevreten, bekwame opleiders van voor de revolutie zijn gebleven en hebben ook hun sporen verdiend en verder is er altijd ook een portie geluk, dat zich opeens zoveel talenten zich aandienen. Dat Molenaar een fan is van Van Morison en net als ik graag cryptogrammen oplost is nog geen reden dit boek te kopen. Meesterlijk mag de titel zijn, meesterlijk is het boek niet.