Details

Categorie: Algemeen (414)

Gepubliceerd: 05 oktober 2019

Haken & ogen

(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)

      Vanmiddag druppelde ik het linker oog van Martine.
      Ze heeft iets met een virus, ze ziet hierdoor beroerd, rijdt even geen auto, is tijdelijk wat afhankelijk en is hierdoor wat verdrietig.
      Als ik vraag of ze nog in ‘De Bellingwedder’ kan schrijven zegt ze, ‘ oh ja hoor, televisie kijken is lastig, maar lezen en schrijven gaat prima!’ De schat.

     Bibliotheek Nieuws
    met
                       Leestips van Martine

 
John Lanchester: De muur (2019/302 pag.)

De kustlijn van Engeland bestaat uit een massieve duizenden kilometers lange betonnen muur, waarop dagelijks de Verdedigers 24/7 wacht lopen om te verhinderen dat de Anderen het land binnen kunnen komen. Wie faalt wacht de dood, of wordt zelf naar zee verbannen. Elke 18-jarige man en vrouw is verplicht 2 jaar lang als verdediger op de muur te dienen, behalve uiteraard de jongeren die tot de rijke elite behoren. Joseph begint aan zijn dienstplicht; het is koud en hij voelt zich van alles en iedereen verlaten. Het begin van de roman is dan ook wat saai en traag omdat terecht het gevoel moet ontstaan van zinloosheid en vooral uitzichtloosheid.
      Dit laatste zelfs letterlijk: als je aan zee woont moet je eerst de heuvels van het binnenland in, wil je de zee ook kunnen zien. Langzaam maar zeker raakt Joseph bevriend met zijn ploeggenoten en wordt hij vertrouwd met het leven op en achter de muur en het altijd alert moeten zijn. Als zijn ploeg wordt uitgezonden naar een training in Schotland, een rustig stuk muur, gebeurt het onvoorstelbare.
      Een spannende en angstaanjagende roman over een onherstelbaar beschadigde wereld, over migratie en klimaatverandering, de kloof tussen jong en oud (de eerste de dupe van het beleid van de vorige generatie) maar ook over het menselijk vermogen tot empathie en liefde. Bijzonder indringend!

Tara Westover: Leerschool (2018/398 pag.)

Non-fictie/autobiografie. Tara groeit op in een streng mormoons gezin, waarvan de vader de alleswetende prediker is. Al op jonge leeftijd moeten zij en haar 6 broers en zussen risicovol werk verrichten in het sloopbedrijf van hun vader. Ze krijgt geen onderwijs en zelfs in noodgevallen wordt geweigerd een arts te raadplegen. God en de kruiden van moeder zijn afdoende.
      Tara slaagt er op slinkse manier in zichzelf wiskunde en grammatica bij te brengen en wordt uiteindelijk aangenomen aan de Young University. Daar begint haar moeizame weg tot zelfontplooiing en komt ze tot de conclusie dat ze moet breken met haar familie. Citaat blz. 366: “Als ik nu toegaf dan was ik het beheer over mijn eigen geest kwijt. Wat mijn ouders uit me wilden drijven was geen boze geest: ik was het zelf.”
      Een bijzonder aangrijpend en rauw verhaal over een kloof die te groot wordt om te overbruggen en de kracht die het kost om het eigen vertrek niet als verraad te zien.

Beatrix Baerken: De geur van wilde marjolein (2019/177 pag.)

De jonge Eva valt voor de projectontwikkelaar Philip en hij weet haar over te halen om samen met hem naar Frankrijk te vertrekken, zijn werkgebied. Zij beleven een fijne tijd; hij is attent,  niet bepaald hartstochtelijk, maar ze voelt zich geborgen bij hem. Er gebeuren wat vreemde dingen, maar zij wil daar verder niet over inzitten.
      Ze raakt zwanger, bevalt onder mysterieuze omstandigheden en krijgt na een “coma” te horen dat haar dochter niet levensvatbaar was. Tussen haar en Philip ontstaat een onhoudbare situatie en zij keert terug naar Nederland. Na een aantal jaren vol verdriet ontmoet ze een bijzondere man, die argwaan krijgt als ze hem haar verhaal toevertrouwt. Hij is rechercheur en gaat met haar op zoek naar de waarheid. Mooi, bijzonder en spannend. Goedgeschreven verhaal.

Elizabeth Jane Howard: Lichte jaren (2017) dl. 1 t/m Veranderingen (2019) dl. 5

Prachtige familiegeschiedenis over het leven in Engeland voor, tijdens en na WOII.

      Het begint in 1938, wanneer de voltallige familie Cazalet, eigenaar van een florerend bedrijf in hout, hun zomervakantie zorgeloos doorbrengt op het ouderlijk landgoed Home Place in Sussex en eindigt in 1958 wanneer het bedrijf uiteindelijk failliet gaat en Home Place moet worden verkocht.
      In alle delen volgen we de levens van de hoofdpersonen, lezen over hun wel en wee tijdens de oorlogsjaren, over hun verlangens, hun liefdes, hun verkeerde keuzes en hoe de maatschappij drastisch verandert in de naoorlogse jaren. Om vertrouwd te raken/blijven met de personages verdient het de voorkeur de delen in chronologische volgorde te lezen.

Emma Rous: De tweeling van Summerbourne (2019/401 pag.)

Wanneer in 2017 haar vader plotseling overlijdt vindt Seraphine tussen zijn spullen een foto, gemaakt op haar geboortedag. Op de foto staan haar vader, haar oudere broertje en haar moeder met een baby in haar armen. Zo te zien een gelukkig gezinnetje. Maar, dat klopt niet, want haar moeder heeft diezelfde dag zelfmoord gepleegd en waarom staat er maar één baby op de foto?
Is zij dat, of is het haar tweelingbroer? Zij gaat op onderzoek uit en wil koste wat kost de waarheid achterhalen, vooral omdat zij altijd een onbestemd gevoel heeft gehad over haar plek als dochter en tweelingzus. Spannend en vol verrassingen.

      Veel leesgroeten van Martine van Bree-Jonink.
      Vrijwillige medewerker van de Bibliotheek in Bellingwolde

      Klik HIER voor alle biebverhalen

Details

Categorie: Algemeen (414)

Gepubliceerd: 01 oktober 2019

Geplaatst in september

30 september; Groeten uit Bhutan 5; Een bedelbrief voor een lama

29 september: Groeten uit Bhutan 4; Inwijdingsritueel met toeters & bellen

28 september: Verhalen uit de dorpsbieb 31; Anneke. Vrijwilliger pur sang

27 september: Home From Abroad 194; Distressed and Deflated

26 september: Groeten uit Bhutan 3; Een bizar sprookje

25 september; Groeten uit Bhutan 2; Het Tiger''s Nest

24 september: Groeten uit Bhutan 1; Verrassende steun voor Zeeuwse boeren

23 september: Atlas van de kleinste landen 104; Barbados, Atlantisch eiland

23 september: Beelden 913; Zeeland ''By the Sea"

22 september: Voorstraten 107; Vlijmen Noord-Brabant

21 september: Familie 157; Sam is achttien. Wel premier, geen burgemeester

20 september: Home From Abroad 193; For whom the Whistle Blows

19 september: WIJSHEID 16; Dooie Mus

18 september: ZoekPoëzie 135: Jan-Willem Overeem. Brief uit de trein

17 september: Algemeen 379; A Very Naughty Boy (Een Hele Stoute Jongen)

16 september: Blogcitaten 88; Een veelzeggend boodschappenlijstje

15 september: Voorstraten 106; Heesbeen, Noord-Brabant

14 september: Groeten uit Zimbabwe (slot); Een biljet van 100 biljoen dollar

13 september: Home From Abroad 192; Tango with the Taliban

12 september: Groeten uit Zimbabwe 4; Een nationaal symbool, De Mbira

11 september: Groeten uit Zimbabwe 3: Victoria Falls

10 september: Groeten uit Zimbabwe 2; Hwange National Park

9 september: Groeten uit Zimbabwe 1; Kikkers in een kookpot

9 september: Goedemorgen 788; Zijn er nog vragen?

8 september: Algemeen 378; Bij de dood van Robert Mugabe

8 september: Groeten uit Rusland (slot); Seksmassage in Irkoetsk

7 september: Groeten uit Rusland 6; De Kalinka in Kaliningrad

6 september: Home From Abroad 191; Trump is Never Wrong

5 september: Groeten uit Rusland 5; Евгений Онегин in het Bolshoi Theater

5 september: Groeten uit Rusland 4: De Spasski-toren van het Rode Plein

4 september: Groeten uit Rusland 3; Flitsmeute te Moskou

3 september: Algemeen 377; Brrrrrrr.....

2 september: Beelden 910; De kleuretsen van Rolf Weijburg 

1 september: Verhalen uit de dorpsbieb 30: Vluchtwegen voor en tijdens WO II

1 september: Geplaatst in augustus

Details

Categorie: Algemeen (414)

Gepubliceerd: 28 september 2019

Anneke: Vrijwilliger pur sang

Bloemen, taart en een fotoboek.

(Door Marga de Graaf, bibliothecaresse te Bellingwolde)

Hoe bijzonder is het als je in je organisatie een jubilaris hebt.
12 1/2 jaar - 25 jaar - ook zeer respectabel …. maar 40 jaar …. dat is wel heel uitzonderlijk.

      In Bellingwolde ‘ hebben’ we er één met een hoge dan in de judosport. Ze heet Anneke. Je wil met haar geen conflict. Dan moet je het ook wel zeer bont maken, want ze is van nature lief en zachtaardig.

       Anneke is vrijwilliger pur sang. Vrijwilliger bij de KWF Kankerbestrijding, de Judovereniging in Bellingwolde én bij ons in de bibliotheek. Dat ze nog veel meer doet, weet ik zeker, maar wat precies? Daar praat ze niet over. Ja, oppassen op haar twee schatten van kleindochters, de ondeugende trekjes van deze meisjes wil ze nog wel eens delen.

       Zo ken ik Anneke ten voeten uit, bescheiden en op de achtergrond. Altijd lekker aan het werk, een praatje met klanten, boeken opruimen, aandacht schenken aan collega’s en nooit een belangrijk ‘iets’ van iemand vergeten.

       Anneke komt uit het bankwezen. Haar laatste werkgever was de bank Mees en Hope in Winschoten.
Sinds ze in 1979 bij de bibliotheek kwam werken heeft ze met veel bibliothecarissen goede en slechte tijden meegemaakt.

Rimpels heeft ze er niet van gekregen, hoe ze het doet?
      Gewoon blijven lachen, zegt ze. En dat doet ze, bij ons al 40 jaar!

Klik HIER voor alle biebverhalen

Details

Categorie: Algemeen (414)

Gepubliceerd: 17 september 2019

Last Orders, Please

(30 jaar na de dood van Graham Chapman)

Door Theo Uittenbogaard

In 1967, toen ik 21 jaar oud was ontmoette ik David Sherlock, een leuke, stoute jongen in een klein zwembroekje aan het strand Platja d'en Bossa, op een vergeten eilandje in de Middellandse Zee, dat slechts per veerboot te bereiken was, Ibiza geheten, en deed het met hem op een middag in m'n logeerkamer in het huis van twee Amerikaanse vrienden. "La casa de los dos Americanos", was een voldoende aanwijzing voor elk van de beide taxichauffeurs, die het eiland rijk was, om via een zandweg bij hun zelfgebouwde 'casa' buiten de stad te komen. Terwijl David's vriend, een grote witte blote Engelsman, die op het strand in een ligstoel een pijp rookte, oude nummers van The Guardian las, en gin-and-tonics dronk, deden we het stiekem de middagen daarna nog een paar keer. Ik kreeg een grammofoonplaat cadeau van David: "At Last... The 1948 Show", met daarop uiterst geestige sketches voor de radio gemaakt door zijn vriend, een zekere Graham Chapman, en ene Marty Feldman. Met dialogen, die ongeveer zó gingen...
   
M: "It is very hot day, and there are about a 150 people waiting in the waiting room. And there is also a dead dog"
G: "Good, I am a doctor, you know. What's the problem ?"
M: "My foot's dropped off"
G:" Nurse ! Get your clothes on, I might need you in a minute"

Eind oktober 1969 logeerde ik bij ze in Hampstead. Op vrijdagavond 27 oktober propten wij ons met z'n drieën op de achterbank van een 'mini-cab'  -destijds een nieuw fenomeen; een taxi in een privé auto-  om de verjaardag te gaan vieren van ene John Cleese, die 30 werd. In zijn woonkamer waren enorm veel mensen, waar ik niemand kende. Ik werd voorgesteld aan Conny Booth, waarmee Cleese het jaar ervoor getrouwd was. Marty Feldman moet ook aanwezig zijn geweest, want iedereen was er, inclusief de hele crew van iets wat "Monty Python's Flying Circus" heette. Een circus dat, een paar weken eerder, zo begreep ik, z'n premiere had beleefd op de BBC-televisie. Dat verklaarde de uitgelaten stemming. Cleese kreeg van zijn collega's als surprise een enorme piepschuimen neus met een nep fret van bont in de neusgaten "I've got a Ferret Up My Nose". Waar ik de grap niet van begreep, tot ik, jaren later, Monty Python op de Nederlandse televisie zag.

*Monty Python  is a British surreal sketch comedy series created by and starring the comedy group Monty Python. The first episode premiered 5 October 1969 on BBC1. It had 45 episodes airing over four series from 1969 to 1974. Freiherr Manfred von Richthofen, the World War I German flying ace known as 'The Red Baron', commanded the Jagdgeschwader 1, a squadron of planes known as "The Flying Circus."

Graham, David en ik gingen bijna elke avond, als de pub om de hoek weer open was (18:30- 22:30 uur)  -vaak tot het "Last Orders, please" - gin-and-tonics drinken, The Angel, op de Highgate High Street. Graham bestelde altijd een dubbele gin, want anders was z'n glas "alleen maar nat", vond hij. Hij had gelijk. Officieel mocht er maar een beetje alcohol in zo'n cocktail. Het maximum schenk-volume stond op een koperen plaatje in de bar: one/eights of a gill. Zie je ? Da's bijna niks.

*Gill, a measurement, unit of volume in the British Imperial systems. It is used almost exclusively for the measurement of liquids. Although its capacity has varied with time, in Great Britain the gill is five British fluid ounces.

Andere avonden gingen we drinken in diverse, zogenaamde 'gay' bars in centraal Londen. Overvol waren ze, en heel geanimeerd, maar communicatief nogal doofstom. Om de éën of andere reden stond de muziek zo oorverdovend hard, dat bestellingen slechts schreeuwend doorgegeven konden worden en een normaal gesprek onmogelijk was. Waarschijnlijk, zo verzon ik later, was het een typisch Britse oplossing voor een heikel probleem. Het gespreksonderwerp homoseksualiteit -en zijn praktische gevolgen- werd aldus discreet vermeden. Op het vergrijp 'uitlokking' dreigde immers nog steeds sluiting van de zaak. Tot nog maar twee jaar eerder, tot 1967, was 'het' in Engeland en Wales nog geheel verboden. En werden mannelijke homo's, min- en meerderjarig, nog steeds veroordeeld tot pittige gevangenisstraffen of chemische castratie. Lesbiennes niet; die konden niet bestaan, volgens Koningin Victoria, toen in 1885 het betreffende amendement op de wet tegen de ontucht werd toegevoegd. Hoewel Graham pas uit de kast kwam nadat hij David in 1966 op de camping op Ibiza had leren kennen, was hij éën van de eerste Bekende Britten, die openlijk homo was, en dat overal liet weten. Tot ontsteltenis van zijn studievriend en mede-grappenschrijver, John Cleese, die het fenomeen van nabij niet kende, en het ook niet geloven kon, omdat Graham bekend stond als een womanizer. 

* John Tomiczek. In the early 1970′s Chapman & Sherlock met and took in a 14 year old teen runaway from Liverpool, John Tomiczek. The couple eventually adopted Tomiczek, and Chapman became his legal guardian.

Eind jaren '70  ben ik met mijn vriendin, op doorreis, nog een keer bij ze langsgeweest:  89, Southwood Lane Highgate, London N6 5TB, Verenigd Koninkrijk. Graham lag in bad met een gin-and-tonic, dat weet ik nog wel. En er zat een ongeïdentificeerde adolescent op de bank. Waarschijnlijk was dat die John Tomiczek. Na zessen gingen we, als vanouds, genoeglijk met z'n vieren naar The Angel doorzakken.

*Marty Feldman died from a heart attack, in a hotel room in Mexico City on 2 December 1982 at age 48, during the making of the film 'Yellowbeard'; the film was subsequently dedicated to him. 'Yellowbeard' was co-written by David Sherlock.

Eind 1988 belde Graham mij onverwacht op, zei dat hij in Amsterdam was en dat hij met me wilde praten. Het klonk serieus. We maakten een afspraak en kletsten en dronken als voorheen -terwijl hij in 1977 officieel gestopt was met alcohol, hoorde ik achteraf. Toen ik voorzichtig het onheilspellende woord 'aids' liet vallen, bleek dat een passerend gespreksonderwerp. Dus dat was het niet. Een paar maanden later, begin 1989 kwam hij nog twee keer naar Amsterdam, en steeds met de aankondiging dat hij met me wilde praten. Dat deden we. Nee, met David ging het goed. Koetjes en kalfjes. Steeds in de bar van dezelfde shabby, lichtcriminele gay hoerenkast in de Kerkstraat, waar nu Ron's Gastrobar is gevestigd. Met geen woord sprak Graham over zijn naderende einde. 

Een half jaar later, zeven jaar na Marty Feldman, stierf Graham, eveneens op 48 jarige leeftijd, niet aan aids, niet aan lever-cirrose, maar aan een agressieve uitgezaaide 'amandel-kanker'. 

Als ware het een verzonnen Python-diagnose.

Herinneringsplaquette voor "een hele stoute jongen" op de gevel van The Angel : "Dronk hier vaak en overvloedig" 

* Graham Chapman died on 4 October 1989 in Maidstone Hospital. At the time of his death, he was being visited by his brother John and wife, his partner David Sherlock and fellow Pythons Michael Palin and John Cleese, the latter of whom had to be led out of the room to deal with his grief. The comedian Peter Cook had intended to visit, but arrived too late and was visibly shaken by the news. Chapman's death occurred on the eve of the twentieth anniversary of the first broadcast of Flying Circus, and Terry Jones called it "the worst case of party-pooping in all history".

Twee jaar na Grahams' dood overleed ook John Tomiczek. Aan een hartaanval. 

David Sherlock heb ik in de jaren daarna diverse malen proberen te bereiken. Tevergeefs.