Beelden
- Details
- Parent Category: Beelden (972)
- Category: Beelden
Rahn müsste schießen
Op 4 juli 1954 werd de bevolking van de Bondsrepubliek Duitsland definitief wakker van de collectieve nachtmerrie.
Het nationale voetbalteam -die Mannschaft- werd in Zwitserland wereldkampioen voetbal. De helden waren Helmut Rahn en Herbert Zimmermann.
Rahn maakte zes minuten voor tijd de winnende goal en Zimmermann maakte daar een meeslepend radioverslag van.
Er ontstond een geïmproviseerd gedicht, dat zo gaat:
Rahn müsste schießen...
Rahn schießt!
Tor! Tor! Tor!
De regels staan sinds januari 2010 op drie viaducten op de A40 in Essen. Achthonderd meter uit elkaar.
Vorige week reed ik daar weer eens onder door. Je kunt je ogen er niet van afhouden.
Een prachtig eerbetoon aan de Essenaar Helmut Rahn, de held die later wegens drankproblemen een anti-held werd om toch weer als held te eindigen.
Een hommage ook aan Herbert Zimmermann, de man die in het vrijwel T.V.-loze tijdperk een meeslepend beroep op de luisteraars deed op hun voorstellingsvermogen en hun enthousiasme tot grote hoogte deed oplaaien.
Het wonder
Het was een wonder; die overwinning. Het wonder van Bern.
Duitsland speelde namelijk tegen Hongarije, dat in de voorronde over Die Mannschaft was heengewalst: 8-3.
Hongarije met ondermeer Ferenc Puskas was dertig wedstrijden ongeslagen en had in die finale al na acht minuten een 2-0 voorsprong.
Maar toen kwamen de Duitsers als altijd terug en na achttien minuten was het 2-2.
Tot rechtsbuiten Helmut Rahn zes minuten voor tijd met links zijn winnende treffer maakte.
Het verslag
Het verslag van Zimmermann ging letterlijk zo:
‘Sechs Minuten noch im Wankdorf-Stadion in Bern. Keiner wankt. Die Regen prasselt unaufhörlich hernieder. Es ist schwer, aber die Zuschauer, sie harren nicht aus -wie könnten sie auch! Eine Fußballweltmeisterschaft ist alle vier Jahre, und wann sieht man ein solches Endspiel so ausgeglichen, so packend, jetzt Deutschland am linken Flügel durch Schäfer, Schäfers Zuspiel zu Morlock wird von den Ungarn abgewehrt, und Bozsik, immer wieder Bozsik, der rechte Läufer der Ungarn am ball.
Er hat den Ball verloren diesmal, gegen Schäfer -Schäfer nach innen geflankt -Kopffball abgewehrt- aus dem Hintergrund müsste Rahn schießen -Rahn schießt-
Tooooor! Tooooor! Toooor!’
Tor für Deutschland (….)Halten Sie mich für verrückt, halten Sie mich für übergeschnappt (…) Vier Minuten Daumen halten in Wankdorf. (…)
En even later:
Aus!, aus!, aus! Das Spiel ist aus! Deutschland ist Weltmeister!
Ga HIER naar toe om het te zien en te horen.
En HIER de euforie in Duitsland en hoe het verder met Rahn ging.
- Details
- Parent Category: Beelden (972)
- Category: Beelden
Een cadeautje van Uncle Basil
Ik schreef gisteren een stukje over het Indianenreservaat Santa Rosa in Guyana Zuid-Amerika. Daar ontmoette ik de singer-songwriter Uncle Basil, een zogeheten Amerindian. Hij gaf mij deze foto..
Je komt deze shooting fishers tegen als je over de Moruka Rivier vaart.
Toen ik daar over sprak met Uncle Basil kwam hij met deze foto tevoorschijn.
Traditie op postzegel
Het is een eeuwenoude traditie, die vaker vereeuwigd is.
Bijvoorbeeld op deze postzegel, waarvoor een foto uit 1924 is gebruikt..
Een vegetarische piranha
De pijl en boog wordt vooral ingezet om de Pacu te vangen.
Dat is een soort vegetarische piranha, die zo’n vijftig tot zestig centimeter lang is en 25 tot 30 kilo weegt.
De vis komt regelmatig aan de oppervlakte want hij eet voornamelijk fruit, noten en bessen die in het water vallen.
Philippijnen
Is Fish Shooting een exclusieve bezigheid in Guyana?.
Niet helemaal.
In het noorden van Brazilië doen ze het ook. Dat is niet zo raar want die landen grenzen aan elkaar.
Maar aan de andere kant van de wereld op de Philippijnen gebruikt de inheemse bevolking ook deze methode.
Foto hieronder.
- Details
- Parent Category: Beelden (972)
- Category: Beelden
Boeddhistisch Ritueel in Thimphu
In 1999 was ik twaalf dagen in Bhutan, een nogal onbekend land dat ligt aan de rand van de Himalaya tussen India en China.
Ik kreeg daar dit mooie enigszins angstaanjagende masker van Lama Tsultrim, een hoge monnik in Bhutan
Nationale Godsdienst
Het land kent een lange religieuze geschiedenis.
De nationale godsdienst is Drukpa Kahyu, Tantrisch Boeddhisme dat ooit in dit land vanuit Tibet werd verspreid.
In iedere plaats in dit geïsoleerde land wordt jaarlijks een Tshechu gehouden, een meerdaags religieus feest dat vaak vier dagen duurt.
De Tshechu vindt altijd plaats in en rond een Dzong, een klooster.
Het meest bekend onder de toeristen die naar dit land komen is de Tshechu in de beroemde Tashichho Dzong in de hoofdstad Thimphu.
Iedere dag zijn er diverse rituele dansen om de grondlegger van het Tantrisch Boeddhisme, Guru Rimpoche te eren.
De bezweringsmaskers worden in Bhutan vaak op de derde dag gedragen.
Zowel door monniken als door feestvierende burgers.
Er wordt opzwepende muziek gemaakt op hoorns, toeters en bellen.
Door deze maskers te dragen worden de boze geesten verdreven.
Mapje van Ministerie
Als je op het vliegveld van Paro aankomt ontvang je van het Ministerie van Voorlichting een forse map met informatiemateriaal.
De Tshechu in Thimphu wordt daarin uitvoerig beschreven.
Het rituele programma daar ziet er zo uit:
Dag 1:
Shacham: Dans van de vier herten
Pacham: Dans van de drie koningen
Shawo Shachi: Dans van de helden
Dranyeo Cham: Dans van de herten en de honden
Dag 2:
Shana: Dans van de zwarte hoed
Shaa Nga Cham: Dans van de 21 zwarte hoeden en de drums.
Pholeg Moleg: Dans van de edelmannen en vrouwen
Drametse Nga Cham: Dans van de 16 drummers
Shawl Shachi: Dans van het hert en de hond
Dag 3:
Durdag: Dans van de meesters van de crematiegronden
Tungam: Dans van de verschrikkelijke Goden
Raksha Mangcham: Dans van de Rakshas en de God van de dood
Dag 4:
Bumthang Ter Cham: Dans uit Tamshing in Bumthang (stadje in het oosten)
Durdag: Dans van de meesters van de crematiegronden
Ging dang Tsholing: Dans van Ging en Tsholing
Gere Tshen: Dans van de acht manifestaties van Guru Rimpoche
Chhoeshey: Religieus lied.
- Details
- Parent Category: Beelden (972)
- Category: Beelden
Vies, verlopen & vindingrijk
De onderstaande serie foto’s plaatste ik in 2007 op dit blog. Ik had ze ontvangen van vriend en oud-collega Stan van Houcke. Roemenië was net lid geworden van de Europese Unie, nadat het in 2004 al was toegetreden tot de NAVO. Ik herkende veel, omdat ik in 1987 en 1992 in dat land was geweest. Het was een selectie van armoede, ellende en wantoestanden, maar toch ook van vindingrijkheid en improvisatievermogen.
Er kwam kritiek op. Natuurlijk. Het was niet representatief. Er zouden bijvoorbeeld alleen maar zigeuners op de foto’s staan. En tegenwoordig (2007 dus) was het allemaal veel beter in Roemenië.
Nu -weer twaalf jaar later- is het inderdaad wel iets beter. Dankzij investeringen van het IMF en de EU is de economie en de infrastructuur verbeterd, Er zijn zelfs plannen van de regerende Sociaal Democratische Partij om in 2024 de Euro in te voeren. Maar met name op het platteland is nog de nodige armoe. En corruptie is er alom. Ook bij de overheid. Daar zijn grootscheepse betogingen tegen gevoerd.
In 2007 schreef ik het volgende stukje met de daarbij behorende hilarische foto’s:
Armoe & verwarring
Zelf ben ik twee keer in dat land geweest. In 1987 toen Ceausescu nog aan het bewind was. Het land verkeerde in armoe en verwarring. Eén op de drie mensen was tipgever van de geheime dienst; de Securitate.
Angst beheerste het beeld. De Roemenen mochten bijvoorbeeld niet met buitenlanders spreken. Fotograferen op straat werd bestraft.
De twee en een half miljoen Hongaren werden gediscrimineerd: Politiek, cultureel, maatschappelijk. Hun taal was niet erkend.
Er was gebrek aan alles.
Vies handschoentje
Toen ik het land in 1987 verliet bij de grens met de Vojvodina in het toenmalige Joegoslavië, werd alles onderzocht op zoek naar namen van mensen die ik wellicht gesproken had. Een douanier met een vies handschoentje aan, voelde diep in mijn anus op zoek naar god weet wat.
Chaos & tekorten
In 1992 ging ik er weer naartoe. Het Gordijn was gevallen, Ceausescu terechtgesteld. Maar het land verkeerde nog steeds in chaos en de tekorten waren zo mogelijk nog groter. Als je het land in ging trof je overal inderdaad dit soort beelden aan.
Beelden van grote armoe, maar ook beelden waaruit vindingrijkheid en improvisatievermogen spreekt.
Typisch Roemeens
Inmiddels is het land lid van de Europese Unie. Mac Donalds en Unicef zijn aanwezig. Rijken rijden in Mercedessen.
Maar u ziet het. Voor heel veel mensen is het er nog niet beter op geworden, hoewel het natuurlijk een selectie is.
Dit kreeg ik bevestigd van Cornelis van der Jagt, een Nederlander die al sinds 1992 in Roemenië verblijft. Hij woont in het plaatsje Alba Iulia in Transsylvanië , is tolk/vertaler en werkt als correspondent voor ABC-media. ‘Je treft dit soort taferelen nog regelmatig aan’.
Hij stuurde mij deze foto. Eentje uit de serie ‘Typisch Roemeens’ die ze daar zelf op Internet zetten.
Varkens & koeien
- Details
- Parent Category: Beelden (972)
- Category: Beelden
Voorjaar 2012
BOKA KOTORSKA; Een rondje
Dit is de baai van Kotor in Montenegro. (Boka Kotorska). Een fjord, die steeds meer toeristen gaan ontdekken.
Donkere bergen, smaragdgroen water, oude stadjes, nieuwe appartementen, dure en afgebladderde hotels, kleine haventjes en de meest prestigieuze jachthaven van Europa. Mooie restaurants en onaanzienlijke eettentjes.
De tegenstellingen zijn groot. Enorm groot.
Een impressie.
Risan en Perast zijn oude stadjes, Kotor heeft zijn vesting die tegen de zwarte berg oploopt, Tivat is mondain, Prcanj en Muo zijn vooral moderne nederzettingen.
Herzeg Novi is de meest populaire badplaats.
Het ligt recht tegenover het kleine vissersdorpje Rose op het schiereiland Luštica.
Hier moet vrijwel alles nog ontwikkeld worden.
RISAN
St George's Island
Our-Lady-of-the-Rock Island
PERAST
KOTOR
MUO
PRCANJ
TIVAT
Luštica.
ROSE
HERZEG NOVI
Page 3 of 82