Details

Hoofdcategorie: Beelden (1169)

Categorie: Beelden

Gepubliceerd: 04 september 2020

Afkalvende noordkaap in de Waddenzee

 Vlakbij de Noordkaap van Texel ligt het jongste dorp van het eiland: De Cocksdorp.
      Vernoemd naar een Belgische reder, die in 1835 de Eierlandse polder liet droogmaken.
Het dorpje wordt omringd door mooie natuurgebieden als De Krim, de Slufter en de Eierlandse duinen en trekt dan ook steeds meer toeristen.
      Ze kunnen wat eten & drinken in de tentjes, die vrijwel allemaal in de Kikkertstraat zitten. De vuurtoren is overal te zien en bij het gemaal aan de Rogkreek bevindt zich achter de dijk een nostalgisch haventje, waar soms nog een schip afmeert ook.

Meeuwenmonument

Midden in de Kikkertstraat bevindt zich dit meeuwenmonument met dukdalven.

Waddenkerkje

Haventje

Direct achter de dijk ligt de Waddenzee.
      In het haventje zie je de geul die bij eb grotendeels droogvalt.

Steiger

De steiger is -volgens bronnen op Internet- eigenhandig gemaakt door Sil Boon, een reder en strandjutter, zodat het toch mogelijk is om even af te meren.

De Vriendschap

 In de zomermaanden kun je van Texel naar Vlieland met veerboot De Vriendschap, die je via deze mooie steiger bereikt.
      De veerdienst gaat eind april open en sluit eind september.
In juli en augustus zijn er dagelijks diverse afvaarten.

Vuurtoren Eierland

 De vuurtoren stond ooit drie kilometer uit de kust. Nu staat ‘íe vlakbij zee.
      Texel kalft af aan de noordkant en wandelt dus echt, want de vuurtoren werd gebouwd in 1841.
Oorspronkelijk was de toren grijs, maar omdat er scheuren ontstonden is er een rode beschermende laag op aangebracht.

 
Strand

Interieur

 Een afzakkertje nemen in De Cocksdorp kan bijvoorbeeld in La Morena.
      En als de bestelling even op zich laat wachten kun je het bijzondere interieur even in je opnemen.
Bijvoorbeeld de nylonautomaat onder het hobbelpaard.

 (Eerder geplaatst oktober 2012)

Details

Hoofdcategorie: Beelden (1169)

Categorie: Beelden

Gepubliceerd: 01 september 2020

De Hors; een wandelende zandvlakte

Wandelend zand wordt het genoemd. En het gebeurt aan de zuidpunt van Texel. Daar is de Hors. Een uitgestrekte zandvlakte, waar zich nieuwe duintjes vormen.
      Je kunt er lange wandelingen maken. En dat je soms tot je enkels wegzakt in drijfzand moet je maar op de koop toenemen.
Er zijn uitgestippelde routes, maar je kunt natuurlijk ook je eigen plan trekken.
      Je moet dan wel goed opletten, want het is een enorm uitgebreid gebied waar je aardig kunt verdwalen. Alles lijkt dichtbij en veel lijkt hetzelfde.

Kijk eens naar dit kaartje.
      De zandplaat De Hors slibde in de achttiende eeuw aan. Verhelen heet dat. Onrust volgde in het begin van de twintigste eeuw.
En De Razende Bol komt eraan. Nog een jaartje of vijftig schat men op Texel. Een beetje jammer in zekere zin, want De Razende Bol is nog een echt onbewoond eiland voor onze kust.
      Een romantische plek waar ik in 1976 in zeer onstuimig weer een paar dagen tussen onontplofte granaten gekampeerd heb.

Razende Bol (Achter de vloedlijn)

De Horsvlakte vormt zich omdat de ebstroom uit de Waddenzee in het Marsdiep botst op de vloedstroom uit de Noordzee.
      Daardoor bezinkt zand en ontstaan er zandplaten, die richting Texel wandelen door de getijdenstromingen.
En de zuidwestenwind zorgt ervoor dat er duintjes ontstaan.
      Als je die met helm beplant vormen zich zoals nu voor de zandvlaktes grote duinen.
Dat is trouwens toch een interessant gebied met niet alleen duinen en valleien, maar ook met duinmeertjes, waar veel vogels zijn.

Vogels

Er zitten hier volgens lokale informatiebronnen ondermeer dwergsterns, wintertalingen, smienten, diverse soorten eenden, futen, brilduikers, kleine karekieten, rietgorzen en rietzangers, baardmezen, blauwborsten, sprinkhaanzangers, bruine kiekendieven, roerdompen, kieviten, graspiepers en tureluurs.

Planten

En er groeit bijvoorbeeld: ruwe bies, tweerijige zegge, zwarte zegge, waterzuring, watermunt, wolfspoot, blauw pijlkruid, oeverzegge, padderus, waterbies, kruipwilg, puntmos, parnassia, groenknolorchis, moeraswespenorchis, dwergbloem, waterpunge, melkkruid, strandduizendguldenkruid, waternavel, stijve ogentroost, duinkruiskruid en orchideeën als de brede-, riet- en vleeskleurige orchis.
      En om het nog vollediger te maken zijn er ondermeer de volgende paddenstoelensoorten: wasplaatje, gordijnzwam, duinstinkzwam en het zeldzame bekerzwammetje.

Voetstappen

 
Vuurtoren

 Midden achter de vuurtoren van Den Helder, die op veel plekken op de Hors te zien is.

 Duin & meer

 
Stuifduin & plas

 
Jutterijpaal

 
(Eerder geplaatst oktober 2012)

Details

Hoofdcategorie: Beelden (1169)

Categorie: Beelden

Gepubliceerd: 28 augustus 2020

 
De Utkieker

 
Dit intrigerende beeld heet De Utkieker.
      Het staat op een hoog duin op het Duitse Waddeneiland Spiekeroog.
Als je het kleine dorpje uitgaat richting duinen & strand zie je het beeld al van ver.
Door zijn lengte van 3.5 meter en typische 'uitgerekte' lichaamsvorm met die enorm lange benen en grote voeten, valt het niet alleen op.

Het beeld domineert zijn omgeving totaal.

 Het is in 2007 gemaakt door de Duitse beeldhouwer Hannes Helmke. Hij blijkt vaak dit soort bronzen ’types’ te maken.

Inspiratie of niet 

Helmke lijkt geïnspireerd te zijn door de Zwitserse schilder en beeldhouwer Alberto Giacometti. Werk van deze beroemde kunstenaar is in vrijwel alle belangrijke musea in de hele wereld te vinden.
      Dat is Helmke natuurlijk ook bekend en daarom weet ik niet zo goed wat ik van dit beeld moet vinden.

EIGEN & ORIGINEEL  

Mijn vriend Dick Bouman -kunstenaar en galeriehouder- tekent hierbij het volgende aan:

De naam van het beeld is uitermate goed getroffen.
Een stille, rijzige figuur, turend naar de einder, handen boven de ogen om het licht van de lucht af te schermen.
Rijzig door de vormgeving en het perspectief in anamorfose: doordat je van onder naar boven kijkt is in perspectief het hoofd per definitie kleiner maar,..dat nu heeft de maker overdreven en lijkt dit nog verder weg en het beeld nog langer, groter dan het in werkelijkheid is.
Daardoor is het turende sterk benadrukt en dominant aanwezig in de omgeving.
Chapeau!
Natuurlijk kent Helmke het werk van Giacometti. Toch gaat het hier absoluut niet om plagiaat. Giacometti kwam tot de langgerekte figuren in het kader van een geheel andere plastiek.
Dit beeld is geheel eigen en origineel. Dat het beeld door die grote voeten beter zou blijven staan is juist, gezien vanuit het feit dat een laag zwaartepunt stabiliteit geeft,
maar....
het gaat hier om vormgeving in het kader van de gedachte, want....wanneer je aan de onderzijde van kleine, dunne voeten een meter staaf van pakweg een meter verticaal de sokkel invoert blijft het ook staan.
Bij twee meter krijg je het zelfs niet om in zandgrond!

(Eerder geplaatst mei 2008)
 

Details

Hoofdcategorie: Beelden (1169)

Categorie: Beelden

Gepubliceerd: 29 februari 2020

30 februari 8228

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

 Dit heb ik allemaal zelf veroorzaakt. Niemand kan ik erop aanspreken, alleen mijzelf. En dat is soms een rot gevoel.
      Eens in de vier jaar is kleinzoon R. op de goede dag jarig, want hij is een schrikkelkind. Ik wist eigenlijk helemaal niet waarom die extra dag er iedere vier jaar bij komt, maar hij legde me het haarfijn uit. De aarde draait behalve om zichzelf ook om de zon en doet daar ongeveer 365 dagen over.

      De werkelijkheid is dat de aarde er iets langer over doet maar dat laten we zo gedurende vier jaar. En als we dan na vier jaar een dag hebben opgespaard voegen we die in februari toe, de schrikkeldag.

      Maar nog is het niet helemaal in orde; in de loop der eeuwen wordt er toch nog een dag opgespaard: 30 februari!
"Ik zal voor je kijken wanneer dat is", stelde R. voor. Het bleek in het jaar 8228 te zijn, ongeveer 250 generaties verder.....

       Toen de avond wat verder gevorderd was kon ik mijn fantasie niet meer stopzetten. We stelden een felicitatiebrief op aan de nazaat die op die dag jarig zou zijn.
      De problemen stapelden zich spoedig op; in welke taal moest die brief zijn!
Ik denk dat wij voorouders uit het jaar nul ook niet meer zouden kunnen verstaan. We besloten tot een tekening.
      Maar hoe die te bewaren of te verzenden en op welk materiaal...
R. dacht dat het maar het beste was de boodschap het heelal in te zenden. Hoe dat moest, daar zou hij nog over nadenken.

 
Uw bloghouder tekent hierbij aan:

 Ik vertelde dit verhaal aan mijn kleinzoon Luc (12).
      Tot mijn stomme verbazing kende hij ook dat jaartal 8228.
Sterker: Hij wist ook nog dat er een extra schrikkeljaar zou komen in het jaar 4905.
      Toen ik vroeg hoe hij dat in godsnaam wist, zei hij : ''Uit de Donald Duck''.

Eerder geplaatst 29-02-12 en 29-02.16

Klik HIER voor alle Photosophieën