Ronald van den Boogaard - Beelden (1169)

Beelden (1169)

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1169); Gepubliceerd: 25 maart 2013

Gegrilde borst in Brennevin-saus

Op de rotskusten van het IJslandse schiereiland Snæfallsnes zitten er vele duizenden.Tuinduizenden. Papegaaiduikers.
Lundi’s in het IJslands. Je kunt ze overal eten. Meestal gegrild met een saus van Brennevin, de locale brandewijn.
Ze zijn lekker.

Vooral de borst. Mals, vol van smaak, enigszins leverachtig.
Als je in het restaurant van hotel Budir aan de zuidzijde van het eiland zit en uitzicht hebt op de beroemdste gletcher van het land, de Snæfellssjökull , is het ‘t lekkerst.

De rest van Europa is ver weg en zelfs Reykjavik dat over de weg zo’n 100 kilometer naar het zuiden ligt is vergeten.

Hier immers begon Professor Lidenbrock met neefje Axel zijn reis naar het middelpunt van de aarde. In het boek van Jules Verne staat het zo:
’Saterday, June 20 at six o’clock we arrived at Budir, a small hamlet in a pleasant setting next to the shoreline. Here our guide asked for his pay, which my uncle promtly paid. Now it was our guide’s family, his uncle and aunts, that provided us with accommodation for the night’.

De papegaaiduiker is een soort nationaal symbool van IJsland.
      Er zitten er naar schatting zo’n 8 tot 10 miljoen op het eiland. Mensen die principiële bezwaren hebben tegen het eten van deze schattige beestjes zijn dus een beetje de weg kwijt.
      Het is ook geen -zoals soms beweerd wordt- bedreigde diersoort. Ze worden niet geschoten maar gevangen in netten die aan een lange stok vastzitten. Het is een aparte kunst.
      De luidruchtige Engelse kok Gordon Ramsay probeerde het. Daar werd een filmpje van gemaakt. We zien hoe Gordon uiteindelijk zo’n beestje vangt en klaarmaakt.

Hierop kwam in Engeland een stroom van kritiek, vooral omdat duidelijk te zien is hoe de begeleider van Ramsay de papegaaiduiker de nek omdraait.

Klik HIER voor het filmpje.

Ik reisde eind vorige eeuw twee maal naar IJsland en maakte er ondermeer een documentaire voor het VPRO-radioprogramma Ongehoord.
Medewerkers van dit programma werden geacht een souvenir mee te nemen. Een souvenir met een verhaal.
De papegaaiduiker wordt bijgezet in het Museum Ongehoord.

Museum Ongehoord.

Overzicht:

Reizen 5: Twaalf verkoopsters & 24 Hoedjes

1. Karakteristieke hoed uit Maseru.Hoofdstad van Lesotho.

Aardrijkskunde 28:De wereld een kijktoneel

2: Wereldbol uit Pyong Yang.Hoofdstad van Noord-Korea

Beelden 157: Een fysieke navelstreng

3. Telegrafiekabel:Landsend Engeland

Beelden 152: Ingeblikt & bewaard

4. De laatste communistenlucht.Blikjes uit het Mementopark te Budapest.

Beelden 155: Overlevingsdrang in Afrika

5. Een motor van ijzerdraadjes. Gemaakt in Maputo,hoofdstad van Mozambique.

Reizen 46: Een illegale borstwervel

6. Een olifantenbot.Meegenomen uit Caprivistrip Namibië.

Beelden 160: Fout op fout op fout

7. Een houten bison.Het laatste oerbos van Europa. Meegenomen uit Polen.

Reizen 19: De Walgvogel

8. Een aandoenlijke dodo.Uitgestorven op Mauritius

Beelden 163: De paddestoelen van Albanië

9. Albanië-bunker:Curieuze herinnering aan Communistisch gekkenhuis.

Beelden 167:Visitekaartjes

10. Visitekaartjes: Meegenomen uit de hele wereld

Beelden 171:Groot feest in Zuid-Sudan

11. Dinkapijp.Gekregen van Dinkavrouw in Zuid-Sudan

Beelden 172: Kuifje; Kuiffie,Tintin & Túfke

12. Rhaeto Romaans.Kuifje in bedreigde taal.Meegenomen uit Zwitserland

Beelden 173: Vorstelijke chocolade

13. Liechtensteiner Fürstenhütchen.Meegenomen uit Vaduz, hoofdstad van Liechtenstein

Beelden 174:De Honingboom

14. Honingboom in Kalimantan.Gered van illegale houtkap

Beelden 183: Masker uit Thimphu

15. Bezweringsmasker uit Bhutan.Gekregen in Thimphu, hoofdstad van Bhutan

Beelden 184: Breien op Tristan

16. Gebreide pinguïn uit Tristan da Cunha.Meegenomen van meest geisoleerde bewoonde eiland ter wereld;

Beelden 185: Een gehandicapt verkopertje

17: Gekneusd bordje uit Guyana.Meegenomen uit Georgetown, hoofdstad van Guyana

Beelden 189: India in Bangladesh in India in Bangladesh

18. Klei uit sub-sub enclave.Meegenomen uit Dahala Khagrabari

Beelden 191: Toeristen met geweren

19. IJsbeer met jong.Meegenomen uit Longyearbyen Spitsbergen

Beelden 193; Geluk & vruchtbaarheid

20. Tubeteyka.Meegenomen uit Fergana-vallei Oezbekistan

Beelden 195: Las Vegas here I am

21: One dollar token.Hard Rock hotel; Las Vegas

Beelden 202: Een mascotte uit Rio de Janeiro

22: Braziliaanse nummerplaat uit 1994

Beelden 208: Agressieve gevechtsdans

23: Tinku hoed uit Sucre, hoofdstad van Bolivia

Beelden 211: Schaatsen & mijnenvelden

24: Rockhopper:Falkland Eilanden

Beelden 233: Een feestje in Ramallah

25:Kamelendrijver:Ramallah Palestina

Beelden 261: Uitzending 100 & Uitzending 200

26: Medewerkers Ongehoord

Beelden 337: Gebrek aan alles

27: Bengaalse paraplu.Saidpur Bangladesh

Beelden 338: Een Noors knuffelbeest

28: Een aangeklede eland. Hamar Noorwegen

Beelden 352: Een etiket verklaard

29: Stolichnaya wodka.Moskou Rusland

Beelden 361:Heilzaam water in wijnfles

30: Dode Zee water.Ein Bokek Israël

Beelden 367: Inventief & lekker

31: Chocolade Ghraoui.Damascus Syrië

Beelden 378: Knetterwarm & kurkdroog

32: Onderkaak van kameel. Chinguetti Mauretanië

Beelden 391: Mild & zilt

33: Linie aquavit. Trondheim Noorwegen

Beelden 397: Een creatief pakketje

34: Herinnerings Zeepje. Seychellen Indische Oceaan

Beelden 412: Een puja in Bhutan

35: Bel & deksels; Gekregen van Lama Tsultrim in Thimphu

Beelden 422: Vader & grootvader in hout

36: Zimbabweaanse poppen;Gekocht in Hwange

Beelden 428: Gegrilde borst in Brennevin-saus

37: Papegaaiduiker uit Snæfallsnes IJsland

38: 'n Voerdrupke
Sleedoornjenever uit Voerstreek (volgt)

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1169); Gepubliceerd: 23 maart 2013

RADIO TIRANA

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Korte Golf uitzendingen

Ergens in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Ik had me een weekend opgesloten in huis met een wereldontvanger, dat was een radio die in staat was kortegolf uitzendingen van zeer verre landen te ontvangen. Maakte eigenlijk een soort wereldreis zonder tickets en suffe hotels.
      Ergens in dat weekend stuitte ik op een wel heel merkwaardig radiostation uit Albanië: radio Tirana. Grotendeels gesproken woord over de opnieuw behaalde of overtroffen resultaten in het communistische economische systeem. Meer melk, meer artsen, meer tractoren, altijd werd het maar beter.
      Daar kwam ik achter als ik in de dagen die volgden dat station nog eens opzette. De andere pijler van het station waren de aanvallen vanuit het buitenland die via een bombardement van woorden op het land afgeschoten werden. Speciaal het woord revisionisten viel om de vijf zinnen.
      Ik had geen idee wie of wat dat waren, maar het was niet pluis, zoveel werd wel duidelijk. U moet weten dat dit in die jaren één van de strengste communistische landen op deze aarde was, al jaren geleid door een angstige en wrede dictator. Zijn naam stond in keien op veel bergen geschreven. Door de uitzendingen van dit radiostation werd ik steeds nieuwsgieriger om maar eens zelf te gaan kijken.

Groepsverband

Dat kon alleen in groepsverband, het land liet mondjesmaat toeristen toe. Met dertig personen vliegen naar een grote stad in Joegoslavië, dan met een bus naar de grens, die grens lopend oversteken. De contrôle was zeer streng: geen baarden, geen foto's van dames in badkleding, geen bijbels. En dan was daar de Albanese bus met twee Engels sprekende gidsen die van het marxistisch-leninistisch communisme de hoed en de rand wisten.
      We zouden er twee weken blijven en kregen een streng programma voorgeschoteld. Bezoeken aan musea, coöperatieve landbouwprojekten, fabrieken. Iedere dag weer. Uitslapen was er niet bij, de bus wachtte toeterend en een flinke terechtwijzing volgde onvermijdelijk als er laatkomers verschenen. Tijdens de busreizen konden vragen aan de twee gidsen gesteld worden. Vragen die ze met veel geduld beantwoordden. Ook verzoeken omtrent het programma konden worden gedaan. Op een dag vroeg ik of er voor mij een bezoek aan radio Tirana kon woden geregeld. Ze zouden het proberen. Dagen gingen voorbij en radio Tirana liet niets van zich horen.
      Op een bepaalde avond was een bezoek aan de schouwburg georganiseerd. We zitten met zijn allen in de zaal, het doek kon ieder moment open gaan als er een man plotseling de zaal toespreekt. Mijn naam wordt genoemd en of ik me wil melden in mijn hotel: radio Tirana wacht op mij! Ik haast me naar buiten en in de hotellobby zitten drie heren in van die pakken die je wel meer ziet in Oost Europa; eigenlijk inmiddels een beetje te klein. Ze zeggen dat ze alle vragen die ik heb willen beantwoorden. Maar het punt is dat ik helemaal geen vragen heb.
      Ik heb uit Nederland een met foto's geïllustreerd manuscript meegenomen en wil hen dat laten zien om vast te leggen hoe ze op tal van controversiële plaatjes reageren.

Manuscript

Maar dat manuscript ligt op de hotelkamer en mijn toenmalige partner zit met de sleutel in de schouwburg....Ik excuseer me voor een minuut of tien en ga snel naar de schouwburg. Maar die is op slot en er is geen bel.
Via een raam in een sousterrain kom ik in de kolenkelder en via ingewikkelde gangenstelsels weet ik de zaal te bereiken waar gelukkig een pauze aan de gang is.
Met de sleutel weet ik via diezelfde kelder de straat te bereiken en ben na ongeveer twintig minuten met het manuscript bij de heren terug.

Allereerst bekijken ze me van top tot teen en dan bezien ze het manuscript. Ze vinden het verschikkelijk en laten dat zeer opgewonden blijken. Het treffen is dan spoedig afgelopen, een bezoek aan radio Tirana kan ik wel vergeten. Als ik later in de spiegel kijk wordt me alles duidelijk: ik zie eruit als Zwarte Piet!
Hen heb ik nooit verteld dat ik door kelders van het theater moest kruipen om aan de sleutel van de hotelkamer te komen. Ze moesten van deze gek uit het Westen af.

Klik HIER voor alle Photosophieën

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1169); Gepubliceerd: 13 maart 2013

BRUIN

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

-Pas op die son jo!

-ach joh ik hep faktor vijf

-wa hep jij gister gedoan

-sat ik in de bar

-seker veel ingesloagen

-sat

-hoeveel is sat

-ses rum cola

he jij da schip gesien

woar?

Klik HIER voor alle Photosophieën

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1169); Gepubliceerd: 10 maart 2013

LEVENSSNELHEID

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Vreemde tegenstrijdigheden. Toen ik zes was dacht ik regelmatig: gebeurde er maar eens wat. Nu denk ik vaak: Ik hoop dat er een tijd niets gebeurt.

Het heeft allemaal te maken met de krankzinnige snelheid die de tijd heeft genomen. Sorry, ik moet het schrijven even onderbreken; er verschijnt een pop-up van Lex dat hij me uit Bagdad wil spreken. Maar dat moet ik ook even uitstellen want Michal sms't me dat ze wil weten hoe laat we komen. Eerst Michal dus en dan Lex. Daarna schrijven we weer door.

Nou zeg: in Bagdad niks nieuws. Lex zag me op zijn scherm voorbij komen en vroeg hoe het met me was. Ik heb hem geantwoord dat ik niet weet hoe het met me is, want dat is de waarheid. Wist ik het maar.

Van één ding ben ik overtuigd: er is geen medicijn om die snelheid aan te kunnen. Misschien de slaap, maar volgens mij droom ik ook al sneller.

Ik weet niet of het waar is, maar voel het zo aan: mensen die in de zeventiende eeuw leefden verschilden helemaal niet zoveel van hun voorouders in de zestiende. Misschien de mode wat anders, maar dat was het dan toch. Nu in de één en twintigste eeuw, besef ik dat veel uit de twintigste eeuw reeds achterhaald is of gewoon weg. Even naar het postkantoor lopen, vergeet het maar. En zeg ook nooit tegen een twaalfjarige dat je een telefooncel zoekt. Die zal je aankijken alsof je uit een andere wereld komt.

Dit gebeurde gisteren of was het twee uur geleden.... Op bezoek hier in Hongarije mijn dochter en kleinzoon. Ze moeten over een paar dagen weer terug vliegen naar Nederland. Willen graag op hun aai-dingetje inchecken, dat gaat vlugger en goedkoper dan op de luchthaven. Maar hun incheckcode hebben ze achtergelaten bij een zoon van mij in Hoofddorp. SMS, de oplossing. Binnen vijf minuten heeft de opa die code in zijn IPAD in Hongarije. Binnen een minuut flutst hij die door naar hun aai-ding naar kleinzoon aan de andere kant van het huis hier. En de hele affaire inclusief het uitprinten heeft nog geen kwartier geduurd. Dat zou twintig jaar geleden totaal ondenkbaar zijn geweest.

Jezus, er gaat hier een signaal. Iemand heeft me een foto toegestuurd die door een mens op de maan is gemaakt. Ik moet naar de maan, zoveel is duidelijk. Maar eerst moet ik U nog deelgenoot maken van een accordeon-optreden van de kleinzoon. Dat mag U niet missen. LUISTER HIER!

Ik fluts het door.

Ik hoop dat het werkt. Anders haal ik de snelheid niet.

Klik HIER voor alle Photosophieën

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1169); Gepubliceerd: 08 maart 2013

Van Kerkplein naar Brielseweg

Voorstraten vind je vooral in dorpen en stadjes op de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden.
Maar ze zijn er ook in andere provincies.

De Voorstraat, die vaak van de haven -of de dijk- naar het centrum gaat, is vrijwel altijd de belangrijkste straat.
De mooiste panden, de beste winkels, het -voormalige- raadhuis en ook een kerk.

Aan de hand van oude ansichtkaarten en recente foto’s portretteer ik een aantal van die Voorstraten.

Hoe was het en hoe ziet het er nu uit.

Oostvoorne Voorne-Putten

Dit is de Voorstraat in Oostvoorne, een plaatsje vlak aan zee op het Zuid-Hollandse eiland Voorne-Putten.
Althans: Dit was de Voorstraat, maar nog voor de tweede wereldoorlog werd de naam veranderd in Burgemeester Letteweg.
Er is in Oostvoorne overigens nog wel een Voorweg, maar die ligt even buiten de dorpskern.

De oude Voorstraat/Letteweg is erg veranderd. De meeste panden zijn verdwenen.
Er is veel nieuwbouw.

Oude postkantoor

Midden achter ligt het voormalige postkantoor. Daar zit nu het Chinees wokrestaurant Happy City in.
Het pand rechts is gerenoveerd en is nu een slijterij.
Het tweede pand links is blijven staan , maar grondig opgeknapt.

Hervormde Kerk

De Burgemeester Letteweg ‘passeert’ het Dorpsplein en het Kerkplein.
De Hervormde kerk is waarschijnlijk gebouwd in de veertiende eeuw.
In 1627 werd de kerk verhoogd en kwam de peervormige spits erop.

Oude Gemeentehuis

Vlak achter het Dorpsplein is het voormalige gemeentehuis uit 1909.
Oostvoorne was tot 1980 een zelfstandige gemeente. Nu is het onderdeel van de gemeente Westvoorne.

De bouwgrond voor het gemeentehuis werd beschikbaar gesteld door meneer Nicolaas J.C.S.H. Lette, die burgemeester was van 1887 tot 1919.

Of hij ook de naamgever van de straat is wordt mij niet geheel duidelijk, want George F. Lette was van 1850 tot 1884 burgemeester en daar weer voor -van 1825 tot 1850-had Oostvoorne Nicolaas J.C. Lette als burgemeester.
Waarschijnlijk is het dus een eerbetoon aan drie burgemeesters.

Voorweg

Aan de Voorweg wordt ondertussen druk gebouwd. Er is kennelijk genoeg belangstelling.
Oostvoorne ligt dicht bij zee, heeft aardige voorzieningen, het is er rustig en Rotterdam is binnen een half uur bereikt.

Autostrand

Ooit had Oostvoorne een autostrand, het enige in Nederland. Daar werd jarenlang actie tegen gevoerd.
Met succes , want het autostrand ging in 2004 dicht.
Nu is het een stuk rustiger op het Oostvoornse strand, waar de Maasvlakte overigens nooit ver weg is.

Subcategorieën

Beelden Aantal artikelen: 408

Pagina 166 van 169

Hoofdmenu

Beelden (1169)