Reportages (188)
- Details
- Categorie: Reportages (188)
De Jan Pieter Heijestraat
Ik fiets met drie kleinzoontjes door de Amsterdamse Jan Pieter Heijestraat. Dat is een vorm van topsport, want die mannetjes fietsen mij er finaal uit. De straat ligt in Oud West en loopt van de Kinkerstraat naar de Overtoom/Vondelpark. Het is er druk, divers, chaotisch en zeer internationaal. Ik zal u daar een indruk van geven, maar eerst de kardinale vraag.
Wie was Jan Pieter Heije?
In Amsterdam Oud West krijg je daar tegenwoordig direct antwoord op, want op iedere straat hangt een object met een foto en informatie.
Arts en dichter dus. Geboren in Amsterdam 1809.
Maar wat schreef Jan Pieter Heije?
Versjes. Veel versjes.
Ferme jongens , stoere knapen; Een karretje op de zandweg reed; Een man een man, een woord een woord; Zie, de maan schijnt door de bomen.
En: Heb je van de zilveren vloot wel gehoord?
(Let wel: Een Amsterdammer, die een ode brengt aan een Rotterdammer)
Het gaat zo:
Een triomfantelijk lied
van de zilvervloot
Heb je van de Zilveren Vloot wel gehoord,
De Zilveren Vloot van Spanje?
Die had er veel Spaanse matten aan boord
En appeltjes van Oranje!
(Refrein)
Piet Hein, Piet Hein,
Piet Hein, zijn naam is klein
Zijn daden bennen groot:
Die heeft gewonnen de Zilvervloot!
Zei toen niet Piet Hein, met en aalwarig woord:
‘’Wel Jongetjes van Oranje,
Kom klim reis aan dit en dát Spaanse boord,
En rol me die mat van Spanje!’’
Refrein
Klommen niet de jongens als katten in ’t want
En vochten ze niet haast als leeuwen?
Ze maakten de Spanjerds duchtig te schand,
Tot in Spanje klonk hun schreeuwen:
Refrein
Kwam er nog eenmaal zo’n Zilveren Vloot
Zeg, zou jelui nóg zo kloppen?
Of zoudt gij u veilig, en buiten schoot,
Maar stil in je hangmat stoppen?
Refrein
‘’Wel! Neerlands bloed
Heeft nog wel moed!
Al bennen we niet groot,
We zouden nog winnen een Zilvervloot!’’
Jan Pieter Heijestraat INTERNATIONAAL
- Details
- Categorie: Reportages (188)
Aalscholvers bij de Vesting
Als je op de A-29 de afslag neemt naar Willemstad in West-Brabant kom je bij de uitlopers van het Hollandsch Diep dit eilandje tegen. Die vogels hoog in de bomen. Wat waren dat?
Aalscholvers
Het waren aalscholvers. Ze zaten overal in de bomen.
Vlakehoek
Als je daar ergens je auto parkeert kun je door de zogeheten Vlakehoek naar de vesting van Willemstad lopen. Een aardige afwisselende wandeling van zo’n anderhalf tot twee kilometer.
Vesting: Koepelkerk (Foto gemaakt sept. 2012)
Vesting: oude raadhuis (Foto gemaakt sept. 2012)
Hollandsch Diep
Je kunt het stervormige stadje ronden over de vesting. Daar binnen zijn genoeg mogelijkheden om iets te eten en te drinken. Je kunt teruglopen langs de oever van het Hollandsch Diep.
- Details
- Categorie: Reportages (188)
De Antwerpseweg bij Roosendaal
Ik reed op de Antwerpseweg van Roosendaal naar de grens bij Nispen/Essen (België) en voelde mij onrustig worden. Er was iets met die weg.
Ik wist het zeker.
Maar wat?
Ik woonde van 1968 tot 1972 in Roosendaal. Redelijk dicht bij die weg. Althans bij die plek, want de weg was er toen nog niet. Pas later –in 1991- werd die weg geopend. Een vierbaans autoweg met gelijkvloerse kruisingen.
En toen ik dat bedacht wist ik het. De Antwerpseweg was geen vier banen breed meer, maar twee banen.
Vangrails
Hier en daar waren aan de kant loze vangrails te zien, die voorheen in het midden van de weg lagen. Er lagen grasbanen waar rijbanen waren. Curieus. De weg was gedowngraded.
Waarom investeer je in een vierbaansweg en investeer je opnieuw om er weer twee banen van te maken?
Daar moest een bijzondere reden voor zijn.
Grasbanen
Die bijzondere reden bleek een Roosendaler te zijn. Piet Langen. Hij woont dicht op de weg en begon in 1991 procedures. Er werd ondanks een snelheidslimiet van 100 km per uur volgens hem veel te hard gereden. Daarom was de weg onveilig.
Bovendien was de weg te lawaaiig. De toegestane decibellen zouden overschreden worden.
Aanvankelijk kreeg Piet Langen geen poot aan de grond. Volgens de gemeente was er eigenlijk niets aan de hand. En ook bij raadsleden vond hij geen gehoor. Maar meneer Langen hield vol en nam contact op met de provincie, omdat het om een provinciale autoweg (N262) ging. Opnieuw schreef hij bezwaarschriften en benaderde hij politici. Aanvankelijk ook zonder resultaat.
Maar hij zette door. En warempel; in 2004 boekte hij zijn eerste succes. De provincie besloot om een snelheidsbeperking in te voeren. Op de rijbaan van Nispen naar Roosendaal mocht voortaan niet harder dan 70 km. worden gereden, maar aan de andere kant van Roosendaal naar Nispen mocht men gewoon 100 km. blijven rijden.
Een halfslachtige en merkwaardige oplossing, vond Piet Langen. Hij ging door en bleef de provincie bestoken.
En jawel na twintig jaar kreeg hij gelijk. Besloten werd om de rijbanen te halveren. Daarnaast kwamen rotondes op de plaats waar gelijkvloerse kruisingen waren en het lawaaiige betonnen wegdek werd vervangen door asfalt. Bovendien geldt op de hele weg een snelheidsbeperking van 70 km. Het werd in 2012 allemaal uitgevoerd.
- Details
- Categorie: Reportages (188)
Badplaats in ontwikkeling
Neem nou Stella Plage. Een badplaats aan de Opaalkust in het noordwesten van Frankrijk. Een badplaats in ontwikkeling, die nog lang niet kan concurreren met badplaatsen in de omgeving als Le-Touquet-Paris-Plage, Boulogne-sur-Mer of Wimereux.
Stella Plage, dat onderdeel is van de gemeente Cucq, werd in de tweede wereldoorlog vrijwel volledig verwoest.
Er stonden nog slechts twee villa’s overeind.
Hoofdstraat
Jarenlang gebeurde er vrijwel niets, maar pas de laatste tijd is de restauratie op gang gekomen. Dat gebeurt nogal drastisch en modern.
Brede wegen en boulevards, appartementenblokken, hotels, villawijken, pleinen en betonnen obstakels.
In vrijwel niets lijkt dit op een Franse badplaats. En daar komt nog bij, dat er nog veel ontwikkeld moet worden.
Ontwikkeling
Moderne gebouwen staan naast braakliggende bouwplaatsen, hier en daar een grote kraan en aankondigingen van wat allemaal nog komen gaat.
Het is er rustig in oktober. Heel rustig. Sterker: het is vrijwel uitgestorven.
Ook op het brede zandstrand is vrijwel niemand te bekennen.
Boulevard
Braak
Friterie-brasserie
Maar misschien is dit wel een badplaats voor de toekomst, waar het over een jaar of tien zal bruisen.
Beton
Kraan
- Details
- Categorie: Reportages (188)
Springbalsemien, kroos, roet & fakkels
Je kunt er lang en vrijwel ongestoord lopen: De oeverlanden Hollandsch Diep op het Zuid-Hollandse eiland Hoeksche Waard.
Langs kreken en sloten, langs bijenkorven, over smalle vochtige paden kom je bij een pontje, dat je zelf moet bedienen.
Dan gaat een nog smaller pad langs wilgen en veel springbalsemien.
Kroos ligt in de sloten. Vogels laten zich horen en het ronkende geluid van binnenvaartschepen nemen we op de koop toe. 
Rook & vuur
En dan is er ineens rook. En nog meer rook. En vuur. En nog meer vuur.
Als je het dichtbeboste gebied verlaat zie je het duidelijk.
Aan de overkant ligt Shell Moerdijk. Daar wordt overtollig gas verbrand. Affakkelen noemen ze dat. Shell doet dat regelmatig.
Soms komt dat door een storing of een lekkage, soms gaat het om groot onderhoud.
De mensen in het dorp Moerdijk zijn er al aan gewend. Ze klagen over roetdeeltjes en worden geinformeerd door de gemeente.
''Vermijdt intensief contact met de roetdeeltjes. Schoenen goed vegen. Handen goed afspoelen. Roet wegwassen met warm water en zeep''.
Dat soort teksten.
Tevens werd vorige week gemeld dat nog niet zeker was, dat het roet veroorzaakt werd door het affakkelen.
In tal van publicaties (tot en met De Telegraaf) werd dat braaf overgenomen.
De mensen in Moerdijk wachten tot ze min of meer gedwongen moeten vertrekken uit hun dorp.
Dat duurt mischien nog een paar jaar. Maar de strijd is al verloren.
Subcategorieën
Reportages Aantal artikelen: 63
Pagina 24 van 27