Reportages
- Details
- Hoofdcategorie: Reportages (189)
- Categorie: Reportages
Het café aan de kleine haven
Baggeren
Kijk eens naar dit mooie zeehaventje. Het kleinste van Nederland.
Het ligt in het Groningse Noordpolderzijl. Aan het Wad boven Usquert.
Het is natuurlijk een getijdenhaven, die af en toe moet worden uitgebaggerd.
Er waren lange tijd plannen om het haventje en zijn omgeving ‘aantrekkelijk’ te maken voor toeristen.
Een vuurtoren annex uitkijktoren, asfalt op de kwelder, vergrote toegangswegen en een groot parkeerterrein.
Daar werd -voorlopig met succes- actie tegen gevoerd.
Café ‘t Zielhoes
De voormalige afwatering- en schutsluis is nu het nostalgisch café ‘t Zielhoes. Met mooi behang en bonte kleedjes.
Waarschijnlijk het meest afgelegen café van Nederland.
Je kunt er een Grunneger koffietafel bestellen en er zijn stamppotten als het buiten koud en guur is.
Kunstwerk
De oude sluis (Zijl) werd in 1981 overbodig toen een nieuw gemaal werd geopend.
De Ommelanderzeedijk werd op Deltahoogte gebracht.
Het kunstwerk is van Jan van Loon. Aanzwellende golven in een steenmozaiëk.
Bob Dylan
Een gerucht wil dat Bob Dylan in 1995 in dit café een kopje koffie dronk. Hij zat in dezelfde stoel als ik.
Daarna ging hij -al dan niet in het gezelschap van een Groningse schone- fietsen in deze omgeving, die hem deed denken aan zijn geboortegrond in Duluth Minnesota.
De mythe was aanleiding voor Bill Mensema om zijn tweede roman de titel ‘Fietsen met Bob Dylan’ te geven.
Verhalenverteller en folkzanger Henk Scholte trad op in dit curieuze flmpje.
Daar maakte Herman Sandman dan weer deze humoristische column over
(Eerder geplaatst juni 2011, bijgewerkte versie)
- Details
- Hoofdcategorie: Reportages (189)
- Categorie: Reportages
EEN DUITS WADDENEILAND
Dit is Spiekeroog. Een klein eiland in de Waddenzee voor de kust van Oost-Friesland in Duitsland.
Het is zo'n acht bij vier kilometer.
De prachtige bijna witte stranden zijn soms kilometers breed.
Daarachter liggen duinen, heidevelden en zelfs enkele bossen.
Popperig dorpje
In het enige nogal popperige dorpje is het veel drukker. Er zijn ruim 700 vaste bewoners, die bijna allemaal leven van het toerisme. Het eiland is autovrij.
De vaste bewoners mogen -anders dan bijvoorbeeld op Vlieland of Schiermonnikoog- ook geen auto bezitten.
Het vervoer gaat per fiets, waar vaak een karretje achter hangt.
Terrasjes
Goederen gaan in kleine containers, die met electrisch aangedreven karretjes worden vervoerd. Er is een kleine supermarkt, een slager, twee bakkers, veel souvenierswinkeltjes, de nodige restaurants en hotels.
Uiteraard zijn er veel terrasjes.
Fischerschmaus
De plaatselijke specialiteit is de Fischerschmaus. Dat is een met champignons en paprika in veel boter gebakken scholfilet .Daarover gaat een grote hoeveelheid gekookte Noordzeegarnalen. In het plaatselijke dialect heten die Krabben. Dat is even wennen.
Fameus is ook de zogeheten Teetied.
Inderdaad: gewoon theetijd .Een potje thee voor twee personen, een kannetje room en een glaasje met kandijklontjes.
Op ieder terras te bestellen.
Mooie veerboot
Je gaat ernaar toe met een mooie ouderwetse veerboot, die vertrekt vanuit Neuharlingersiel. De vertrektijden hangen af van eb en vloed, want de boot kan alleen bij hoog water het eiland bereiken.
Het wordt dringend aanbevolen om ruimschoots op tijd aanwezig te zijn, want soms gaat de boot zomaar een half uur eerder weg.
Meeuwen
Het is verboden om de meeuwen te voeren.
Of dit in een soort wetboek van strafrecht staat waag ik echter zeer te betwijfelen.
(Eerder geplaatst mei 2008)
- Details
- Hoofdcategorie: Reportages (189)
- Categorie: Reportages
Voorjaar 2012
Verstild & verscholen
Rose is een verstild vissersdorpje aan de baai van Kotor in Montenegro.
Het ligt verscholen op de uiterste westpunt van het schiereiland Luštica.
Is het elders aan de baai druk & toeristisch; dit schiereiland is nog vrijwel onontgonnen.
De weg langs de kust is smal en bochtig en verkeert in matige staat van onderhoud.
Andere wegen zijn nog slechter en richtingbordjes zijn er ook weinig, zodat je zomaar even de weg kan kwijtraken.
Sommige kustplaatsjes aan de kant van de Adriatische Zee zijn alleen per boot te bereiken.
Als je zo eens rond toert op dit schiereiland is het duidelijk dat dit gebied in de zeer nabije toekomst ontgonnen gaat worden en zich ook ontwikkelt tot een zeer aantrekkelijke toeristische attractie.
Hoe meer je naar het westen gaat hoe groener het wordt. Er zijn olijfgaarden en vrijwel overal heb je zicht op zee.
Haventje
Rose is rustig. Zelfs in de zomer. Het heeft een klein haventje waar maar een paar bootjes liggen.
Er zijn een paar kleine eettentjes, er is een kerkje en je kunt er appartementen huren.
En als je er bent kun je met een watertaxi naar het tegenover liggende Herzeg Novi, een uiterst drukke en levendige badplaats.
Je kunt er overigens ook een kajak huren.
Pandje te koop
Er zijn nog genoeg pandjes te koop.
Fraai gelegen, met prachtige uitzichten en voor prijzen waar West-Europeanen nog niet van schrikken.
Je zou bijna in de verleiding komen.
Uitzicht vanaf terras
En op het terras van je nieuwe pand heb je dit uitzicht op Herzeg Novi
- Details
- Hoofdcategorie: Reportages (189)
- Categorie: Reportages
Voorjaar 2012
Een aangenaam mediterraan stadje
Cetinje is de voormalige hoofdstad van Montenegro. Een zeer aangename mediterrane stad.
Met prachtige monumentale gebouwen en paleizen, musea, kerken en kloosters.
Met kleine huisjes, bont gekleurde winkeltjes, restaurants en terrassen.
Overal zijn de bergen zichtbaar, het Lovcen National Park is dichtbij en de kust van de Adriatische Zee is binnen een uur bereikt.
Njegoševa
De hoofdstraat is de Njegoševa, een autoluwe straat waar het flaneren tot kunst verheven is.
Zien en gezien worden is hier het motto.
Als je een fotootje maakt gaan ze zich een beetje uitsloven en negeren even de achtervolgende mannen .
Presidentieel paleis
Bankgebouwen, paleizen en voormalige ambassades staan hier naast kleine huisjes en lieve winkeltjes.
Hieronder het voormalige presidentieel paleis, dat nu in gebruik is als het Ministerie van Cultuur.
Huisje
Terrassen
Winkeltje
Vriendelijk of stenengooiers?
De mensen in Cetinje waren vriendelijk.
In 1972 was dat nog anders.
Ik kreeg de volgende reactie van Rolf Weijburg, een Utrechts kunstenaar die in 1972 met een vriend de tocht maakte van Kotor via Cetinje naar de hoofdstad Podgorica, die toen nog Titograd heette.
‘Ah, die weg vanaf Kotor naar boven. Prachtig! Ik reed'm in 1972 met een Renault 4 en we kregen halverwege een lekke band. Eenmaal boven werden we in Cetinje met stenen bekogeld en later werd in een gigantische militaire gaarkeuken in Titograd (nu Podgorica), waar we een goedkoop hapje mee dachten te kunnen pikken, mijn maat's paspoort gejat.
Een avond ondervragingen van de politie met een felle lamp op ons gericht was het gevolg. En daarna weer helemaal terug via Sarajevo naar Beograd om 'n nieuw paspoort aan te vragen. We waren op weg naar Griekenland en hadden alle tijd.
Bijgesloten twee fotootjes uit m’n plakboek van weleer…’
Waarom?
Het is me niet geheel duidelijk waarom de mensen toen met stenen gooiden. Rolf wist het eigenlijk ook niet.
Misschien wekte het lange haar wel agressie op. Of de totale uitstraling.
Wellicht enigszins te vergelijken met Easy Rider, de succesfilm uit 1969 die haarscherp de enorme tegenstellingen blootlegde tussen de hippiecultuur en het conservatieve Amerikaanse platteland.
- Details
- Hoofdcategorie: Reportages (189)
- Categorie: Reportages
Voorjaar 2012
Een bergvesting aan zee
Kale fjord
Dit is de baai van Kotor in Montenegro (Boka Kotorska), de mooiste fjord van Zuid-Europa.
Soms smaragdgroen, soms azuurblauw water tegen een achtergrond van donkere bergen.
Aan de overkant op deze foto ligt het oude stadje Kotor met zijn vesting, zijn nauwe straatjes, pleinen, paleizen en oude huizen, zijn cafés, restaurants en terrassen, zijn poorten, doorkijkjes en kerken.
De stad staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco, vooral vanwege zijn vesting, die niet alleen aan de kant van de Adriatische zee ligt ,maar ook tegen de berg op is gebouwd. De wallen stammen uit de negende eeuw.
Stadswal
De culturele achtergronden van Kotor zijn zeer divers.
Ooit behoorde het tot de Romeinse provincie Dalmatië ; vanaf de Middeleeuwen tot 1813 heette het Cattaro en stond het onder beheer van Venetië , het werd Montenegrijns, maar ging terug naar Oostenrijk tot de Eerste wereldoorlog.
Daarna werd het weer bij Montenegro gevoegd, een zelfstandige republiek in het Joegoslavië van Tito.
Nu is het in trek bij grote aantallen toeristen.
Tito zelf
De oude stad heeft drie toegangspoorten.
Bij de ingang aan zee (Vrata od Mora) is na de bevrijding van de Nazi’s deze uitspraak van Tito aangebracht:
Tude necemo svoje ne damo (‘Wat van jullie is, willen we niet, wat van ons is houden we zelf’)
Wallen op de berg
Je kunt de vesting beklimmen , maar dan moet je wel een puike conditie hebben.
Het is een klim met 1350 treden. Je kunt dan diverse fortificaties bezichtigen.
Nog zwaarder is het om de hele berg te beklimmen via een oude route, die bekend staat als de Ladder of Cattaro.
Dit is Mount Lovcen, beter bekend als de Zwarte Berg, waarnaar Montenegro vernoemd is (Crna Gora).
Je kunt verderop de berg ook met de auto op via de Ladder.
Dit is (zeggen ze in Kotor) de meest bochtige weg ter wereld met 25 haarspeldbochten.
Je krijgt dan dit soort uitzichten op de baai.
Doorkijk te Kotor
St. Tryphon’s Cathedral
Plein
Straatje
Terras
Schoonmaker
Zuidpoort
Zeewal
Halo; vesting 's nachts
Pagina 1 van 13