Details

Hoofdcategorie: Reportages (189)

Categorie: Reportages

Gepubliceerd: 28 oktober 2014

Een jacquet voor Le Cheval blanc

Je kunt in Reims de boemeltrein nemen richting Châlons-en-Champagne.
       Een ritje van ruim een uur.
Ongeveer halverwege ligt het dorpje Sept Saulx.

Het heeft een prachtig enigszins verloederd stationnetje.

VAN LINKS NAAR RECHTS 

Je besluit uit te stappen en moet dan de rails oversteken.
      Je wordt gewaarschuwd: kijk eerst naar links, dan naar rechts en steek pas dan over.

Gemeentehuis
Het dorp heeft een onopvallend gemeentehuis, dat aan een klein pleintje ligt.

Begraafplaats  

Even verderop is het kerkje met de begraafplaats, waar ondermeer het graf van de familie Jacquet is.

BOM VAN DE VIJAND  

Remi Jaquet was getrouwd met Eugénie Vallé. Hij overleed in 1896 en werd 83 jaar. Vrij oud voor die tijd. Zijn echtgenote werd maar 61 jaar.
      Ze hadden twee zonen.
De oudste was François Remi, die ook al zo oud werd: 89 jaar; overleden in 1929.
      Ook hij overleefde zijn vrouw Elise Cochut, want die werd 75. Overleden in 1924.
De tweede zoon Adzire werd 70 jaar. Maar hij werd in 1914 in de eerste wereldoorlog getroffen door een vijandelijke bom.
      Zijn echtgenote Alice Bertrand werd 83 jaar en overleed in 1934.
Kennelijk hadden zij geen nageslacht.

De Profundis staat er op het graf. (Vanuit de diepten; psalm 130).

ZEVEN WILGEN  

We leren dat Sept Saulx niets anders betekent dan zeven wilgen. En dat het iets meer dan 500 inwoners heeft.

En…. we worden dringend geadviseerd om een hapje te eten in hotel-restaurant Le Cheval Blanc.
      Een -zo leren we verder- vermaard restaurant, dat ooit zelfs een Michelin-ster had.
Specialiteiten: Écrevisse au Champagne en Brochet au beurre champenois.  
      Je zult weten dat je in de Champagne bent.

STRAFREKENING  

Als je vooraf geen champagne neemt maar een glaasje wodka, rekenen ze daar voor straf 12 Euro voor.
      De kamers van het hotel liggen mooi aan een parkje en zijn knap gehorig.

De volgende dag ga je naar Châlons-en-Champagne, dat tot 1998 nog gewoon Châlons-sur-Marne heette.
      Je komt dan door aangename landschappen.

Details

Hoofdcategorie: Reportages (189)

Categorie: Reportages

Gepubliceerd: 17 oktober 2014

 (Vijf jaar eerder)

Ingesneeuwd in oktober

Wij waren op terugreis uit Oost-Europa. 

      Het leek ons leuk om een tussenstop te maken in Liechtenstein.
Je bedenkt wel eens wat, nietwaar?
      Ik reserveerde een kamer in hotel Gorfion in het skioord Malbun. Dat ligt op 1700 meter.

Toen wij in de hoofdstad Vaduz (450 meter hoog) waren was het nog 14 kilometer.
      Wij reden over een smalle bergpas met veel haarspeldbochten.
Halverwege lag er sneeuw in de bergen en toen we eindelijk Malbun bereikten lag daar zo’n twintig centimeter.

Kindertjes 

Het was druk in het hotel, dat ondermeer bekend staat om zijn kinderactiviteiten.
       Vrijwel allemaal Duitsers.

Veertig centimeter 

's Middags en ’s avonds ging het hard sneeuwen en lag er uiteindelijk zo’n halve meter.
      De stemming in het hotel zat er echter goed in.
De kindertjes holden door de gangen, maakten buiten sneeuwpoppen en gingen met sleetjes de bergen af.
      De gasten wisselden ervaringen uit, want vrijwel niemand had hier op gerekend.
Onder veel auto's zaten nog zomerbanden, zodat het nauwelijks mogelijk was om de berg af te rijden.

12 graden onder nul 

De volgende ochtend zou het nog erger worden, want volgens het Gäste-News van het hotel zou het twaalf graden gaan vriezen.

Vervelende situaties 

Reden voor de auto-eigenaars om de sneeuw zo snel mogelijk van de auto te verwijderen, want als al die sneeuw op en onder die auto zou bevriezen zou dat tot heel vervelende situaties kunnen leiden.

Solidariteit

 Zoals wel vaker bij dit soort kleine rampen, ontstaat er solidariteit onder de mensen. 

      Men gaf elkaar tips, leende schoppen en bezems uit, hielp elkaar met sneeuw ruimen en hieronder zien we een man met een sneeuwblazer, die op mijn verzoek de sneeuw achter mijn auto verwijdert.

Spekgladde wegen 

Twee dagen later probeerden sommige gasten toch met hun auto naar beneden te gaan.
      Dat betekende 1250 meter dalen in veertien kilometer. Over een uitermate gladde weg.

Toen ik er een paar had zien weggaan heb ik het ook maar gewaagd.
      Eerste versnelling, pompend remmend, tegensturend en met de rechterbanden vlak langs de vangrail door de opgehoopte sneeuw rijden om enige weerstand te vinden.

Ruim een uur

We hebben er precies 65 minuten over gedaan.

Man met hoed

En dan was er nog deze man met hoed.
      Hij besloot om maar te gaan lopen

Details

Hoofdcategorie: Reportages (189)

Categorie: Reportages

Gepubliceerd: 10 oktober 2014

De Henriëtte Roland Holst wandeling

 In het zuidwesten van Brabant ligt vlakbij Zundert en de Belgische grens het landgoed De Oude Buisse Heide. 

      Je kunt er aangename wandelingen maken en bijvoorbeeld de Henriëtte-route volgen.
De dichteres Henriëtte Roland Holst en haar man Richard (Rik) waren namelijk eigenaar van dit landgoed. Zij woonden een deel van het jaar in de Angora Hoeve.
      In 1945 werd het landgoed cadeau gedaan aan Natuurmonumenten, dat er een divers en mooi landschap van heeft gemaakt.

 De wandeling is zo’n vijf kilometer lang en gaat over mooie beuken- en eikenlaantjes, door bos en heide en langs vennen. 

      Diverse gedichten van Henriëtte Roland Holst zijn erin opgenomen.
Je komt langs de hoeve, het atelier, de herenkamer en het theehuis.

Heide

Divers

Het bos is een mooie afwisseling van loof- en dennenbomen, struiken, varens en kruiden, een gebied waar oud en dood hout niet wordt geruimd, zodat er veel insecten en vogels zitten.

Paddenstoelen

In dit jaargetij verschijnen er op veel plaatsen paddenstoelen. 

      Sommige liefhebbers hebben zelfs verlichte spiegels bij zich, die ze onder de paddenstoelen houden om ze goed te kunnen bestuderen.
Ze gaan dan op de grond liggen.

Vennetje met beeld

Weides en akkers

Hier en daar zijn nog kleine weides en akkers.

Atelier

In de webbe der tijden

Details

Hoofdcategorie: Reportages (189)

Categorie: Reportages

Gepubliceerd: 23 september 2014

Groeten uit De Blauwe Kamer

Oeverreservaat

Ze noemen het een rivieroeverreservaat. Het ligt aan de Neder-Rijn tussen Rhenen en Wageningen.
      't Favoriete gebied van mijn grote broer Piet.
     
In 1992 is daar de zomerdijk doorgestoken, waardoor een deel van het landschap met enige regelmaat onder water staat.
      Het gevolg is een gevarieerde vegetatie ook al omdat er Galloway-runderen en Konik-paarden grazen.

Grebbeberg

Je kunt er aangename wandelingen maken. Kort maar ook lang omdat het gebied verbonden is met de Grebbeberg (rechts op de foto) bij Rhenen.
      Er zijn veel vogels waaronder aalscholvers, lepelaars, zilverreigers, klapeksters en visarenden.
Er zitten bevers en boommarters, maar ook ringslangen.
      Er groeit -lees ik op een bordje- ondermeer duizendguldenkruid, wilde marjolein, karwei, pastinaak en vlooienkruid.

Oude steenfabriek

Het heet De Blauwe Kamer naar een voormalige steenfabriek, die weer zo heette omdat er ooit een Hofstede onder die naam was. Er werden bakstenen gemaakt van rivierklei. De ruines zijn nog steeds zichtbaar net als de hoge schoorsteen.
      De Neder-Rijn is nooit ver weg. Een pontje vaart naar Opheusden.

Er is een voorlichtingscentrum en een restaurant. Daar kun je ook je schoenen schoonmaken.

Aalscholvers

Soms loop je door verdiepte bosschages, dan weer in het open veld met wijde vergezichten.
      In wielen, die vrijwel nooit meer droogvallen zie je de vogels, die in de bomen nestelen.  
Hierboven "aalscholverbomen"

Verzonken pad

Neder-Rijn

Aan de overkant Opheusden.
      Linksmidden de toren van Kesteren.

Begroeide ruines

Ondergelopen land