Reportages
- Details
- Hoofdcategorie: Reportages (189)
- Categorie: Reportages
Nieuwe natuur in dromerige schoolprenten
Bos(je)
Zo’n 35 jaar geleden werd bij mij in de polder een bos aangelegd door Staatsbosbeheer.
Nou ja. Een bosje. Langs een oude kreek. De Borrekeen.
Ten noorden van Zuid-Beijerland op het Zuid-Hollandse eiland de Hoeksche Waard.
Oevers
Ruim vijftien jaar geleden werd een begin gemaakt om de afgekalfde oevers van die kreek weer op te knappen.
Sigaren
Er kwamen nieuwe rietkragen langs de oevers, zodat er weer ‘sigaren’ groeien.
Er werden een paar amfibieënpoelen aangelegd en de kreek werd verbonden met andere kreken, waar men ook bezig is geweest om nieuwe natuur te maken.
Kevers en waterdieren keerden terug en de kreek is zeer visrijk. Soms zie je de karpers aan de oppervlakte verschijnen.
Er drijven hier en daar lelies op het water en dan krijg je plaatjes die erg veel lijken op oude schoolprenten.
Fiets- en wandelpaden
Er werd een betonnen fietspad langs de kreek gelegd en in het bosje ontstonden min of meer natuurlijke wandelpaden.
Walnoten
Het is een kleinschalig gebied. In het seizoen kun je naar bramen zoeken.
Interessanter nog is de jacht op walnoten.
Een man heeft zelfs de moeite genomen om een ladder mee te nemen.
''Je moet er snel bij zijn, want de mensen staan bij wijze van spreken in de rij. Kijk. De onderste noten zijn al geplukt.
Daarom heb ik maar die ladder meegenomen''.
Sluisje
- Details
- Hoofdcategorie: Reportages (189)
- Categorie: Reportages
Een eiland als schip
Maaskade
Nergens in Rotterdam voel je je zo verbonden met de rivier als op het Noordereiland. Bijvoorbeeld hier op de Maaskade.
Verbonden met de haven, het verkeer op het water en daarmee ook met de stad, die met name de laatste tien jaar een heuse metamorfose heeft ondergaan. Een stad waar het woord architectuur tot ware wasdom is gekomen.
Ook al omdat het Noordereiland bij het bombardement van 14 mei 1940 gespaard bleef, heb je hier een Rotterdams gevoel van veiligheid en geborgenheid.
Een echt eilandgevoel bovendien, hoewel het Noordereiland geen natuurlijk eiland is.
Het ontstond in 1876, toen de Koningshaven werd gegraven.
Tanker met skyline
Als je langs de rafelranden van het eiland loopt, lijkt het alsof je je aan boord van een schip bevindt.
Je loopt over het dek en staat als het ware stil, terwijl de stad langs je heen trekt.
Willemsbrug
In het oosten de Willemsbrug; in het westen de Erasmusbrug.
Naar het noorden de skyline van de stad en haar centrum; naar het zuiden de Kop van Zuid en de allernieuwste architectuur.
Erasmusbrug
Het is niet druk op het Noordereiland. Nooit eigenlijk.
Je kunt de auto parkeren zonder iets in een parkeerautomaat te doen.
Er is kunst volop (Beelden 102; Een ode aan Ben Admiraal) en voldoende speelgelegenheid voor de kinderen.
Er is horeca en er zijn terrassen.
''Parlevinker'' met skyline
Containerschip met skyline
Waterbus met skyline
Flat als ''open brug''
Kop van Zuid
Erasmusbrug
Willemsbrug
- Details
- Hoofdcategorie: Reportages (189)
- Categorie: Reportages
Duitse provinciestad in Frankrijk
Elzassisch
Colmar is in grootte de derde stad in de Elzas.
Maar Straatsburg en -in mindere mate- ook Mulhouse zijn het provincialisme ontstegen. Colmar niet.
Colmar is de meest Elzassische stad in dit Duitse gebied in Frankrijk.
Dialect
Ze spreken hier een dialect dat het midden houdt tussen Frans en Duits.
Ze serveren Choucroute (Zuurkool) met spek, worst, casselerrib en krabbetjes.
Maar ze produceren ook meer dan voortreffelijke witte wijnen.
Colmar met zijn vakhuizen, kerken, smalle straten, terrassen, kanalen en pleinen is een toeristenoord van allure.
Lange rijen
Je moet er eens op een zon- of feestdag naar toe gaan.
Het is er dan zo druk, dat je aanbevolen plekken als Maison Pfister en de Saint-Martinkerk niet inkomt omdat er lange rijen staan.
Je moet omhoog kijken om die vakwerkhuizen te zien.
Huifkar & gondel
Op de terrassen in het centrum moet je lang wachten op een consumptie en als je moe wordt kun je een soort trammetje nemen óf je met een gondel door een kanaal laten varen óf je in een huifkar laten rondrijden.
Gemeentehuis
- Details
- Hoofdcategorie: Reportages (189)
- Categorie: Reportages
Een plek voor een mooi feest
Weg van de snelweg
Weg van de Snelweg was van 1984 tot 2003 een televisieprogramma van de NCRV.
Een heel aardig programma, dat tot vaak verrassende resultaten leidde.
Je kunt het zelf doen. Het liefst zonder kaart, zonder tom-tom, zonder Internet-informatie.
Een afslag nemen, links, rechts, tweede weer links en dan maar kijken waar je uitkomt.
Bijvoorbeeld bij een verlopen bordje Ontploffingsgevaar.
Zomeravondfestival
Deze week bleek onze bestemming Fort Sabina, dat buiten het vestingstadje Willemstad ligt aan het Volkerak in het uiterste noordwesten van Brabant.
Een spannende plek, waar je een mooi zomeravondfestival zou kunnen houden.
Of een privé-feestje met veel leuke gasten, muziek en droge witte wijn. Een plaats om elkaar mooie verhalen te vertellen.
Doorkijk
Een vrijwilliger, die regelmatig in het fort aanwezig is, kent de geschiedenis van het fort uit zijn hoofd.
Het werd in 1811 gebouwd op last van Lodewijk Napoleon.
Onderdeel van de stelling van het Hollandsch Diep en Volkerak, die de Engelse marine moest tegenhouden.
Later waren er militairen gelegerd.
In 1881 bijvoorbeeld waren dat er 539, die -zegt de vrijwlliger met een knipoog- permanent in gezelschap waren van twee ‘wasvrouwen’.
Authentiek
Je kunt er gewoon in. Het fort is deels gerestaureerd en is voor een ander deel nog in authentieke staat.
Een aantal ruimtes is dicht, want daar overwinteren van oktober tot mei vleermuizen.
Bijvoorbeeld -en ook dat lepelt de vrijwilliger zo op- de baardvleermuis, de grootoorvleermuis en de watervleermuis.
Ze zitten in donkere vochtige ruimtes, die tochtvrij gehouden worden.
In de deuren zijn kleine openingen gemaakt, waar ze door kunnen. (Foto hieronder).
Fortsloot
De fortsloot is brak.
Water van het zoete Volkerak heeft zich vermengd met opgeslagen zout uit de bodem.
Daarom groeit er bijvoorbeeld zegge en moeraszoutgras.
Bewaarde Projectielen
Buiten
- Details
- Hoofdcategorie: Reportages (189)
- Categorie: Reportages
Een Burcht als badplaats
Eén van de meest aantrekkelijke plaatsen aan de Italiaanse Rivièra di Ponente is Finale Ligure.
Een plaatsje van ruim 12.000 inwoners met vrij brede zandstranden, mooie boulevards, terrassen, hotels, restaurants en eettentjes.
Hierboven de middeleeuwse burcht Castel Gavone.
Strand richting Oost
Een goed bewaard gebleven centrum met smalle straatjes, winkeltjes, een middeleeuwse burcht , barokke kerken en abdijen en dan is er een stukje landinwaards de oude stadskern Finalborgo.
Centrum
Natuurlijk is Finale Ligure toeristisch. De plaats is er geheel van afhankelijk.
Maar het aardige van dit badplaatsje is, dat het zijn typisch Italiaanse karakter behouden heeft.
Boulevard
Via Roma
Basilica San Joanissis
PalmenRivièra
Dit deel van de kust noemt men graag de PalmenRivièra.
What's in a name
En als je er even genoeg van hebt ga je een stukje het binnenland in.
Daar liggen schitterende dorpen als Varigotti en -even verderop- Calizzano, Garessio en Castelvecchio di Rocca.
Je kan er ook goed eten in Finale Ligure.
Natuurlijk aan het strand, maar beter in de binnenstad.
Strandpaviljoen
Pagina 5 van 13