Ronald van den Boogaard - Beelden (1169)

Beelden (1169)

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1169); Gepubliceerd: 13 maart 2014

DE AFSTANDSBEDIENINGEN

(Door Peter flik, photosooph te Hongarije)

Soms lijkt het of het niet erger kan. Maar vaak kom je er later achter dat dit helemaal niet zo is: het wordt toch nog erger. Hoe houdt je een compleet volk dom en onwetend, of hoe zorg je ervoor dat niemand voor wereldvraagstukken nog enige interesse opbrengt. Het antwoord is: laat commerciële televisie toe. Veel commerciële televisie, vooral veel. Succes verzekerd.
      Hier op het platteland van Hongarije is dit al te pijnlijk zichtbaar. Het plaatselijke dorpscafé bezit sinds een jaar een groot televisiescherm waar de narigheid de ruimte instroomt. Het geluid wordt zo hard gezet dat iedereen moet schreeuwen. Door al dat geschreeuw is de teevee bijna niet te verstaan en blijven de beelden over.
      Een week lang maak ik aantekeningen en krijg door wat dit doet met mensen; ze worden misleid en vatbaar voor ongevoeligheid. Maar er is meer aan de hand. De afstandsbediening! Ligt altijd op de bar binnen handbereik. Zodra de beelden te lang blijven staan wordt er van zender gewisseld. Op een bepaalde avond telde ik dertig keer beeldwisselingen. En dat weten ze bij de teevee ook wel en hun antwoord is die beeldwisselingen zelf te doen. Beelden blijven meestal maar 1 of 2 seconden staan. EN DAT DE HELE AVOND. Het pandemonium is compleet als zowel de teevee zelf als de afstandsbediening de wisselingen veroorzaken. Er is geen touw meer aan vast te knopen en velen kijken niet meer. Een enkele verslaafde kijkt alleen nog met die afstandsbediening in de hand.
      Op een andere avond vraag ik of ik het Hongaarse nieuws mag zien en kom er achter dat de gekozen zender NOOIT mensen die spreken laat horen. Je ziet hun monden wel bewegen, maar de nieuwslezer vertelt wat er gezegd wordt.
      Reclame en de feitelijke uitzending wordt zo vormgegeven dat het verschil bijna niet is op te merken.

Kan het nog erger? Ik vrees van wel.

Klik HIER voor alle Photosophieën

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1169); Gepubliceerd: 11 maart 2014

Van snackbar naar kerksingel

Voorstraten vind je vooral in dorpen en stadjes op de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Maar ze zijn er ook in andere provincies.
De Voorstraat, die vaak van de haven -of de dijk- naar het centrum gaat, is vrijwel altijd de belangrijkste straat.
De mooiste panden, de beste winkels, het -voormalige- raadhuis en ook een kerk.
Aan de hand van oude ansichtkaarten en recente foto’s portretteer ik een aantal van die Voorstraten.

Hoe was het en hoe ziet het er nu uit.

Bergambacht Krimpenerwaard

Dit is de Voorstraat in Bergambacht op de Zuid-Hollandse Krimpenerwaard.
      Een kort en smal straatje met weinig opvallende huizen. Een paar keuterboerderijen zijn tot woonhuis verbouwd.
      Aan het begin bevindt zich snackbar Den Uyl. Dat is wel humoristisch voor een plaatsje waar Wim Kok geboren werd. De P.v.d.A. is overigens met twee van de vijftien raadszetels niet bijzonder sterk vertegenwoordigd. En na de verkiezingen van volgende week waarschijnlijk nog minder sterk.
      Het is vrij religieus in Bergambacht. De combinatie CU/SGP heeft vier zetels.

De kerktoren is veranderd. Er was een restauratie nodig die zich voltrok tussen 1960-’63.
De trottoirs zijn smal in de Voorstraat. En de parkeerplaatsen nemen ongeveer de helft van het wegdek in beslag. Een parkeerverbod in deze straat zou de zaak behoorlijk opknappen. En misschien een paar bomen.

Kerksingel

Aan het eind is de aardige Kerksingel. Een soort Kerkring.

Hervormde kerk

De Hervormde kerk heerst over Bergambacht. Een laat-gotisch gebouw uit de eerste helft van de zestiende eeuw.
In 1891 werd de kerk hersteld na een brand.

Hoofdstraat

Horeca en middenstand bevinden zich in de iets verder gelegen Hoofdstraat. Een gevarieerd aanbod.

Op een paar honderd meter heb ik bijvoorbeeld drie bakkers gezien.

Maar het speltbrood is uitverkocht, want ''geloof me meneer, dat loopt als een trein''.
      De gemeente Bergambacht waartoe ook Berkenwoude en Ammerstol behoren, telt zo’n 10.000 inwoners.

      Er is éénrichtingsverkeer in de Hoofdstraat.
Maar niet voor fietsers.

Raadhuis

Tussen de Voor- en de Hoofdstraat is de Raadhuisstraat. En daar is uiteraard het gemeentehuis met een karakteristieke voorgevel.

Meer Voorstraten

12: Kortgene Noord-Beveland
12A: Kats Noord-Beveland
25: Velsen-Zuid Noord-Holland
37: Princenhage West-Brabant
47: Rilland Zuid-Beveland
49: Oostvoorne Voorne-Putten
54: Maurik Betuwe
64: Tzummarum Friesland

Voorstraten die nooit bestonden:

13: Maassluis Zuid-Holland
31: Mijnsheerenland Hoeksche Waard
42: Zuid-Beijerland Hoeksche Waard
56: Yerseke Zuid-Beveland

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1169); Gepubliceerd: 04 maart 2014

HOTELS

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Al vaak overnacht? Honderden keren. Misschien wel duizenden. Is er altijd wat? Er is altijd wat. En nu heb ik het niet over merkwaardige uitzichten, ontbrekende sleutels, geen warm water, neukende buren, metro’s die onder het bed doorrazen, afgeknipte nagels in de natte hoek, niet te stoppen telefoonbellen, lachspiegels. Deze toestanden reken ik inmiddels tot een soort basispakket.
Nee, het gaat hier meer om de totale krankzinnigheid in sommige hotels. Ik heb er een hele lijst van en we doen hier een bloemlezing.

Skopje Joegoslavië

Skopje, in het voormalige Joegoslavië. Bij de receptie begon het al. U heeft geen reservering. Oude Oost Europese onuitroeibare verwisseling van namen. Reservering op voornaam in plaats van achternaam. Uw kamer bevindt zich op de twaalfde verdieping: 1207. Sorry de lift is gisteren kapot gegaan. Maar het is toch nu vandaag, probeer ik nog. Ja dat is wel zo zegt de receptionist, maar onze monteur zit bij het Balatonmeer in Hongarije. Dat wordt zeulen, want enige hulp of interesse daarin is er niet.
Ergens op de vijfde val ik maar eens in een stoel en steek een sigaret op. Een pet schreeuwt me toe dat dit alleen op de kamers mag en niet in het trappenhuis. Uiteindelijk aangekomen open ik 1207. Een complete familie, man, vrouw en drie kinderen liggen in het bed. Ik vraag of ik de receptie mag bellen. Dat mag wel, maar de telefoon doet het niet. Terug dus, met die koffer. De receptionist slaapt. Ik maak hem wakker en zeg dat die 1207 bezet is. Zeker dubbel geboekt is zijn enige reactie. Ik verlaat het hotel en roep een taxi.

Bialystok Polen

Bialystok in Polen. Het is winter en daar zijn ze heel goed in. Drank lost veel op en dus ook deze felle kou. Het is eigenlijk geen hotel en toch ook weer wel. Ook daar zijn ze goed in, daar in dat ingewikkelde land. Het was ooit een jeugdherberg, maar er kwam geen jeugd; toen hebben ze er maar een hotel van gemaakt.
Bij het slapen gaan merk ik dat de bedden veel te kort zijn. Vanaf mijn knieën liggen mijn benen los in de kamer. Bij het ontbijt vraag ik of er ook kamers zijn met langere bedden. Nee, U hebt de langste is het antwoord.

Luena Angola

Luena in Angola. We zijn daar om de Europese verkiezingswaarnemers te observeren en slapen in een hotel met zeshonderd kamers. Ton van der Graaf en ik zijn de enige gasten. Ton had me al gewaarschuwd: mensen met grijs haar dwingen in Afrika respect af. Dat bleek later op de avond!
Het was pikdonker op de gangen, want de elektriciteit was die dag weg. Op de tast vinden wij onze kamer en ik duw met mijn schouder de deur van de hotelkamer open, ik had me herinnerd dat de deur klemde. Eenmaal in de kamer bij het licht
van een zaklantaarn zien we dat de deur aan één kant helemaal geel was.
Wat bleek? Omdat ik grijs haar heb, had de directeur van het hotel besloten om een neger op te dragen de deur van onze kamer overdag geel te verven…..

Hilversum Het Gooi

Hilversum. Het hotel waar wij van de radio altijd op donderdagavond logeerden, want de uitzending op vrijdag begon zeer vroeg. Chris was daar de nachtportier met alle gevolgen van dien. De absolute krankzinnigheid werd bereikt op een vrijdagmorgen bij het opstaan. De stomdronken Chris zag de eerste ontbijtgasten aan voor inbrekers en liet de politie komen.

Lissabon Portugal

Lissabon, hotel Obrigado. Ik had een zeer goedkoop zevendaags arrangement gekocht; vliegreis plus zes hotelovernachtingen. Eenmaal in Lissabon bleek het hotel op het aangegeven adres in het geheel niet te bestaan. Er was wel een telefoonnummer bij gegeven en als je dat belde nam er iemand op met: Obrigado. Nee ze hadden geen kamers. Het hotel bestond gewoon niet.

Klik HIER voor alle Photosophieën

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1169); Gepubliceerd: 26 februari 2014

LANDLEVEN

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Altijd tegen het tuinieren opgezien, een voor mij onoverzichtelijke reeks van handelingen die strikt met de tijd en de seizoenen samenhangen. Daar heb je bij een groenteboer geen last van. Ooit was ik leraar aan een basisschool in Utrecht en ja hoor de schooltuinen kwamen op het programma te staan. Ik die niets wist van zaaien, snoeien, oogsten, stekken en bemesten. Maar de val klapte niet dicht; er kwam een aparte vakleerkracht voor en die wist van wanten, maar wel weer niets van kinderen en hun ouders.
      Zodra er iets opkwam verschenen de ouders op de schooltuin en rukten alles waarvan ze dachten dat het groot genoeg was uit de grond. Het was mijn taak om hen en hun kinderen tot de orde te roepen. Vaak dacht ik dat ik maar beter uit dit beroep kon stappen. Heb ik ook later maar gedaan, dit was niets voor mij.
      Er volgden jaren dat ik niks met tuinen van doen had en dat gaf veel rust in het hoofd. Eens zou ik er toch wel weer mee te maken krijgen, dat vermoedde ik wel. Dat “eens`’ kwam jaren later toe ik verliefd werd op een prachtige vrouw met groene vingers. Die groene vingers zie je niet meteen, maar toen we eenmaal een huis betrokken met meer dan een halve hectare grond kwamen die vingers vanzelf tevoorschijn. Het is haar lust en leven en ze weet ook weer van wanten. (Dat van wanten weten is eigenlijk een onbegrijpelijke uitdrukking maar iedereen weet wat ermee bedoeld wordt…).
      Mijn rol is bescheiden; ik snap er toch niks van. Het eten uit eigen tuin is een voorrecht en iedereen die bij ons is geweest zal dat bevestigen. Om die vrouw met de groene vingers een plezier te doen abonneerde ik haar op het tijdschrift LANDLEVEN. De sfeer van dit blad is die van goed en gezond leven met heel veel geld. Narigheid staat er niet in, er gaan nooit dieren dood en de knolselderie mislukt nooit. Ik schrijf nu op wat daar zoal staat afgedrukt dan weet ook u in welke wereld dat tijdschrift U wil hebben.
      Houten dakpannen, schorskevers, in de bongerd, kardoen zaaien, kruiden op klei, grootmoeders rode bieten, biologische rozen, koperen schrepels, toverhazelaar, Urker volksaard in geknipt papier, buffalowormen, lakenvelders, helleborus weekend, winterriet-peertijden. Pfft.

Klik HIER voor alle Photosophieën

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1169); Gepubliceerd: 19 februari 2014

MENSWORDING VAN EEN HOND

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Hond: Kan het een beetje vlugger?

Zij: Rustig Duna, ik doe het zo snel mogelijk

Hond: Voor je man ben je veel sneller

Zij: Ik kalmeer hem met woorden

Hond: Je denkt dat ik geen woorden versta

Zij: Een paar maar en RUSTIG is er één van

Hond: Ik begrijp alles, ook als ik in mijn mand lig en jullie ruziën

Zij: Wij ruziën nooit, dat zijn grappen en die begrijp je niet

Hond: En steeds mij maar Duna noemen, dat is een rivier en ik ben een hond

Zij: Dat is gedaan uit liefde

Hond: WOEF!

Zij: WOEF! Het is bijna klaar

Hond: Zijn het weer die blikjes van de Spar, die van de Lidl zijn beter

Zij: Hier eet het maar lekker op

Klik HIER voor alle Photosophieën

Subcategorieën

Beelden Aantal artikelen: 408

Pagina 145 van 169

Hoofdmenu

Beelden (1169)

Beelden 542: Photosophieën 213; Het pandemonium

Beelden 541: Voorstraten 66; Bergambacht

Voorstraten die nooit bestonden:

Beelden 539: Photosophieën 212; Totale krankzinnigheid

Beelden 538: Photosophieën 211; Pfft....

Beelden 537: Photosophieën 210; Zij & Duna

Subcategorieën

Beelden Aantal artikelen: 408