Ronald van den Boogaard - Beelden (1161)

Beelden (1161)

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1161); Gepubliceerd: 12 oktober 2013

HET PERSONEELSUITSTAPJE

(Door Peter Flik , photosooph te Hongarije)

Hoe en wie het voor elkaar had gekregen heb ik nooit kunnen achterhalen, maar ik zat in de kleine voorbereidingsbrigade voor het jaarlijkse omroepuitstapje. Het moest Parijs worden, want alle pretparken waren in de loop der jaren al bezocht. We kozen Parijs en zochten een niet te duur hotel uit, en restaurants. De Eiffeltoren moest in het programma worden opgenomen, nachtclubs vermeden we. We kozen voor de trein als transportmiddel en stelden een datum vast. Deze keer mochten alle personeelsleden iemand meenemen, partner, kind of vriend/vriendin. Van deze beslissing zouden we later veel spijt krijgen.
      De dag van het uitstapje is daar, het is een vrijdag en de eerste verwikkeling was er al. Radio 1 zond ook in de nacht uit en iedere omroep moest dan een aantal uren vullen met muziek en praatjes. Toevallig was de VPRO-radio in de nacht van donderdag op vrijdag aan de beurt van twaalf tot vijf. Samen met een paar collega’s bevond ik me op het mediapark in Hilversum; we zouden om vijf uur worden afgelost door medewerkers van de KRO. Er was dan net genoeg tijd om vanuit Hilversum de trein van zeven uur uit Amsterdam naar Parijs te halen. Maar om vijf uur komt er niemand van de KRO opdagen… Bellen met de KRO had geen zin, want dan krijg je een beveiliger aan de telefoon die ook niets kan aanrichten. De zender zomaar stil laten vallen was geen optie. Ik vond de oplossing door aan luisteraars mee te delen in welk vervelend schuitje we waren beland en of er iemand was die deze zendtijd wilde vullen met muziek vanuit zijn of haar huiskamer. Er meldden zich heel veel luisteraars uit wie we een man uit Amsterdam kozen die een mooie stem had en gevoel voor humor. Hij legde zijn telefoon op tafel en heeft twee uur leuke muziek gedraaid. De technische kwaliteit was natuurlijk slecht, maar alles is beter dan stilte.
      De trein werd gehaald en ongeveer tweehonderd personen gingen op weg naar Parijs. Een man die we de poppenneuker noemden had zijn zoontje meegenomen en vroeg om stilte want het huiswerk moest nog worden gedaan. Zelf had ik vriend Jan Tittel meegenomen en ergens voor Parijs stopte de trein en Jan moest natuurlijk uitstappen om te kijken wat er aan de hand was. Maar bij het uitstappen miste hij een trede en viel in het talud van grint. Er moest aan de noodrem worden getrokken om te voorkomen dat de trein zonder Jan zou weg gaan. De conducteur vond het allemaal pas amusant.
      Bij de voorbereiding van de reis, waren we al gewaarschuwd: ga met honderd mensen op een personeelsuitstapje, negentig gedragen zich min of meer normaal, tien van de honderd willen perse uitspattingen. Dat laatste bleek al spoedig in het door ons gereserveerde restaurant. Onze correspondent in Frankrijk ging op luide toon aan tafel meedelen dat het toch heel merkwaardig was dat juist de VPRO hier ging lunchen. Het restaurant was in heel Parijs bekend omdat het bijeenkomsten van fascisten toeliet.. Iemand wilde het Horst Wessel lied beginnen, maar dat kon nog net worden onderdrukt. Wim Schippers, die wel van een relletje hield, nam het woord. Dat er hier regelmatig fascisten komen is al erg genoeg, maar dat ik vijfhonderd kilometer verplaatst ben om hier een doperwt te nuttigen kan echt niet door mijn beugel. Aansluitend begon hij de doperwten de zaal in te schieten op de borden van diverse Parijzenaars. Hij kreeg medestanders, dat ook nog.
      Er zouden die eerste dag nog meer verwikkelingen volgen waaronder het mysterieuze verdwijnen van de echtgenote van collega van G. De volgende morgen wordt er hard op mijn deur geklopt. Han Reiziger komt met bloeddoorlopen ogen mijn kamer binnen. Zegt dat hij het niet langer trekt en dat hij onmiddellijk naar huis wil. En wel met een privé vliegtuig. Hij had zijn eigen vrouw mee op reis genomen en had op de eerste avond net iets te veel aandacht gekregen van mevrouw N.van der D. Ik ken hem goed en weet precies wat ik moet doen. Zeg dat hij eerst een bad moet nemen en dat ik met de vliegtuigen in de weer ga Natuurlijk doe ik dat helemaal niet en zoek hem en zijn vrouw op bij het ontbijt. Deel hem mee dat er geen vliegtuigen beschikbaar zijn en dat ik een treinreis naar Amsterdam kan regelen. Maar eerst een eitje Han. Ik regel de trein gewoon niet en bij de lunch wordt er over de hele kwestie niet meer gesproken. Iemand schijnt haar paspoort in een struik te hebben gelegd en vergeten. Er was werk aan de winkel.

Klik HIER voor alle Photosophieën

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1161); Gepubliceerd: 09 oktober 2013

DE OVERSTAP

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Ja, na dertig jaar ben ik om! Al die jaren trouw gebleven aan Microsoft, maar dit jaar overgestapt op Apple. Windows begon echt te zeuren, wilde om het uur iets updaten, crashte op ongelegen tijdstippen en werd langzamer. Nu ik over ben besef ik dat het toch dertig jaar geklooi is geweest.
Heb aan de wieg gestaan van deze razendsnelle computer-ontwikkeling. Nog met DOS-commando’s gewerkt. Een ontwikkeling die nauwelijks bij te houden is. Ik voorspel dat als je niet meedoet met sms'sen, facebooken, chatrooms, smartphones etc., dat je misschien wel wordt opgepakt en afgevoerd. Ik zit nog op de IT-trein maar hoe lang nog.

Eerlijk is eerlijk: Apple is in alle opzichten een verademing. Het begint al in de winkel. Prachtige locaties en overzichtelijk ingericht. Personeel dat goed opgeleid is en in de training heeft meegekregen dat het de bedoeling is om het de klant naar de zin te maken. Ook de apparatuur en de software stralen dat uit.
Alles gaat intuïtief, een handleiding hoef je nauwelijks te lezen. De aftersaleszorg is perfect geregeld. Is er eens wat, je belt maar op en wordt binnen de minuut geholpen. Leve de dode Steve Jobs.

Klik HIER voor alle Photosophieën

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1161); Gepubliceerd: 08 oktober 2013

Over een dorpspomp en een Blauwe Tram

Voorstraten vind je vooral in dorpen en stadjes op de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden.

Maar ze zijn er ook in andere provincies.

De Voorstraat, die vaak van de haven -of de dijk- naar het centrum gaat, is vrijwel altijd de belangrijkste straat.

De mooiste panden, de beste winkels, het -voormalige- raadhuis en ook een kerk.

Aan de hand van oude ansichtkaarten en recente foto’s portretteer ik een aantal van die Voorstraten.

Hoe was het en hoe ziet het er nu uit.

Voorschoten Zuid-Holland

Dit is de Voorstraat in Voorschoten vlakbij Den Haag. Geen winkelstraat maar een voorname straat waar je moet flaneren en neerstrijken op een terras voor een aangenaam drankje.
Er staan mooie panden aan dit voormalige Marktplein, maar de sfeer wordt toch vooral neergezet door de Hollandse linden, waarvan er sommige ouder dan 200 jaar zijn. De dorpspomp is er nog, maar wordt enigszins oneerbiedig gebruikt als fietsenstalling.

Dorpspomp

Rechthuis

Dit is vrijwel dezelfde locatie, maar dan gefotografeerd vanaf de andere kant.
Links het oude Rechthuis van de Heerlijkheid Voorschoten. Daar zit nu een café-restaurant in met een mooi terras.

Het Wapen

In het Wapen van Voorschoten doet een Italiaanse bol met salami, tomaat en mozzarella € 8.30 en er is een Franse Uiensoep voor € 5.50.

Baljuwhuis

Naast het Rechthuis is Het Baljuwhuis. Dat is nu restaurant Floris V. Er is op de huid gebakken zeebaars met een beurre blanc van vanille voor € 26.20 en de specialiteit is huisgemaakte ravioli met bospaddenstoelen , rode wijn en truffels (€ 22,--)

Een zeer oude boomstam

Volgens een inwoner is dit de oudste boom in de straat. Geplant ergens tussen 1750 en 1800.
De stam heeft op de grond een omtrek van drie meter vijftig.

Rijksmonumenten

Glutenvrij

Er zijn maar liefst zestien Rijksmonumenten in de Voorschotense Voorstraat.
Daaronder ook een paar oude stadsboerderijen. De Hervormde Kerk is alom aanwezig.
Het is hier een beetje Haagsche Randstad. Met glutenvrije bonbons en een herensociëteit.
De serveerster op het terras vraagt amicaal: ''Wat willen jullie drinken''

De Blauwe Tram

Tot 1961 reed hier De Blauwe Tram. Er is nu een restaurant met die naam.

De tram komt voor in De donkere kamer van Damokles van Willem Frederik Hermans. Hoofdpersoon Henri Osewoudt had namelijk een sigarenwinkel met de opmerkelijke naam Eureka (Ik heb het gevonden) in deze Voorstraat. Een passage uit dat mooie boek als Osewoudt met de tram zijn huis passeert waar de Duitsers zojuist een inval hebben gedaan:
‘Voorschoten. De tram verminderde zijn snelheid en reed de straat binnen waar hij woonde. Zijn hand hield hij nu bijna helemaal voor zijn gezicht, maar zijn ogen boorden zich tussen zijn vingers door naar buiten. Sigarenmagazijn Eureka. Zijn hoofd draaide mee toen hij de winkel zag. Geen Duitse auto voor de deur, geen oploop. Niemand’.

Meer Voorstraten

12: Kortgene Noord-Beveland
12A: Kats Noord-Beveland
25: Velsen-Zuid Noord-Holland
37: Princenhage West-Brabant
47: Rilland Zuid-Beveland
49: Oostvoorne Voorne-Putten
54: Maurik Betuwe

Voorstraten die nooit bestonden:

13: Maassluis Zuid-Holland
31: Mijnsheerenland Hoeksche Waard
42: Zuid-Beijerland Hoeksche Waard
56: Yerseke Zuid-Beveland

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1161); Gepubliceerd: 05 oktober 2013

VERHAALLIJNEN

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Laat ik nou toch eens modern doen, iedereen doet dat, dus waarom ik niet? Verhaallijnen door elkaar laten lopen, totdat je er tureluurs van wordt… Wie zegt wat en waar zijn we nu, dat soort dingen. Als U de weg kwijt raakt heb ik dat veroorzaakt. Goed, we gaan er tegen aan.
De import van de Fiat 500 en misschien wel keelkanker. Alles speelde zich gisteren af in de middag.

Ik: Félek? (Hongaars voor bang)
Hij: Je maakt een fout, je moet vragen of ik bang ben.
Ik: Ben je bang?
Hij: Een beetje wel, daarom gaan we ook nu naar een oncoloog.

Verder blijft het in de auto op weg naar de provinciehoofdstad stil. Elk onderwerp van gesprek zou weg zakken met wat zou gaan komen in de eerstvolgende uren.

Zij is dol op dit monsterlijke autootje. En wat al helemaal wonderbaarlijk is dat niemand haar kan zien als ze er in rijdt. Ze is zo klein dat het lijkt of dat ding zonder chauffeur rijdt. Het heeft een Hollands kenteken en daar wil ze van af. Hongaarse nummerplaten, dat moet het worden. Ze weet hoe de bureaucratie hier werkt en heeft zich daar min of meer op ingesteld.

Kaposvár komt in zicht, nu nog dat verdomde gebouw van de keuring vinden. Dit moet het ziekenhuis zijn denk ik als we een dozijn verwaarloosde behuizingen zien en een sirene horen. Maar waar is de portier, het eerste obstakel dat we tegen komen. De man was even roken in een bijbehorend parkje, bekijkt de verwijzingsbrief en zegt dat er helemaal geen afspraak met een oncoloog is, maar dat er een MRI-scan moet worden gemaakt. Gebouw 21, daar moet U heen.
      Hij wijst naar iets in de verte. Door de telefoon had de man van de douane gezegd dat ze om half twaalf zich moest gaan vervoegen. Om half twaalf stapt zij naar binnen. De man schenkt geen aandacht aan haar en zij besluit hem aan te spreken. Dat ze een tijdstip met hem heeft afgesproken. Ja, dat was wel zo, maar hij moet eerst gaan lunchen, komt U maar om één uur terug.
      In de grote hal van het MRI gebouw zitten veertig terneergeslagen Hongaren en bevinden zich in de wachtstand. Zodra een Hongaar de medische wereld binnen gaat wordt hij klein en timide. Praat nooit hard, maar fluistert. Op de onderste trede van de ladder staan is geen pretje. Er is een afspraak gemaakt voor 13.00 uur, maar het systeem in dit land is misleidend: er worden twintig mensen besteld op dat tijdstip!
      Om 13.00 uur stapt zij weer bij de keuring binnen, en godzijdank is de man er ook. Waar zijn Uw bélyek (betaalzegels) vraagt hij. Ik weet van niks, zegt ze. Dan moet U eerst naar het postkantoor om die te kopen en daarna ga ik keuren.
      Als hij aan de beurt is, na anderhalf uur, blijkt dat de verwijzingsbrief een fout bevat, voor het vaststellen van keelkanker ja of nee moet er geen MRI worden gemaakt, maar een CT… Normaal zou hij terug moeten naar de verwijzende arts, maar ze waren nu toch wel soepel: ze streepten MRI door en maakten er CT van. U moet in gebouw 19 zijn en zich daar melden. Waar is gebouw 19, vroeg hij. Daar, was het antwoord. Eenmaal weer buiten begon het zoeken.
      De keuring werd verricht en de 500 werd goedgekeurd. Hoe kom ik aan nummerplaten, vroeg ze. Die moet U aanvragen, was het antwoord. Nou dat had zij ook wel gedacht, dus vatte ze weer wat moed en vroeg Waar? Daar, was het antwoord en hij wees naar buiten. Eenmaal weer buiten begon het zoeken.

Na twee uur wordt de CT gedaan en loopt hij naar buiten met een Cd’tje waarop de uitslagen staan. Hij heeft geen Cd-speler en als hij er één had zou hij de teksten niet begrijpen. Mensen onder aan de ladder moeten naar de huisarts met die CD. Maar de huisarts is met vakantie en wordt waargenomen door dokter Muskatli, die vijf en zeventig jaar is. Muskatli betekent geranium. We vinden beiden dat we beter niet naar die dokter zullen gaan, het wordt wachten.

De nummerplaten worden aangevraagd in gebouw 19 en meteen vervaardigd. Maar natuurlijk er komt een kink. Het zijn lange platen en op de Fiat 500 moeten platen die vierkant zijn. Opnieuw aanvragen is de enige weg, en dat kost weer 12000 forint. Ze kunnen niet meteen worden aangemaakt, het wordt wachten.

Klik HIER voor alle Photosophieën

Details: Hoofdcategorie: Beelden; Categorie: Beelden (1161); Gepubliceerd: 28 september 2013

DRONES

(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)

Dit heb ik allemaal zelf bedacht, dus kan het ook een hoop onzin zijn, U bent gewaarschuwd… Drones zijn niet zulke grote op afstand bestuurbare onbemande vliegtuigjes. Het eerst hoorde ik over hun bestaan in een documentaire op de teevee. Het kost je nachtrust, maar soms is er wel eens wat op dat ding.
      Een groep Amerikanen op de tennisbaan in Californië. Het is elf uur in de morgen. Bij één van hen gaat de zaktelefoon. Hij neemt op, springt in zijn auto en rijdt naar de militaire basis in de buurt. Op het scherm van de smartphone zien we een paar coördinaten. Hij pakt zijn tablet en voert enige gegevens in. In Pakistan stijgt een drone op en gooit twee bommen op een flatgebouw. Twee terroristen worden gedood. De Amerikaan gaat in zijn auto terug naar de tennisbaan, het is een dik half uur later.
      Oorlog voeren in de eenentwintigste eeuw, that’s the way it is. Het militair gebruik van die vliegtuigjes zal alleen maar toenemen. Later las ik in een Nederlandse krant dat ook in ons land de politie gebruik maakt van drones. Voor bijzonder opsporingen. Maar, en nu komt het: particulieren kunnen zo’n drone gewoon kopen en fotografen maken er nu al dikwijls gebruik van.
      In de hierbij gevoegde pagina van de NRC een voorbeeld. En over dit voorbeeld gaat mijn theorie. Zoals bij elke film, elk toneelstuk, ieder boek, muziekstuk, bestaat er, als het goed is, evenwicht tussen vorm en inhoud. De drone-fotografie houdt zich niet aan dat evenwicht en besteedt maximale aandacht aan de vorm, ten koste van de inhoud. De strandfoto toont dit het beste. Want wat is de echte inhoud van het strandleven? Hitte, uren in de file staan om er te komen, een kuil veroveren, zoekgeraakte kinderen, verbranden, geschreeuw, plezier. De drone-foto geeft dat allemaal niet weer; het is de vorm die overblijft. Ik zou zeggen: fotografen, blijf met beide benen op de wereld staan.

Klik HIER voor alle Photosophieën

Subcategorieën

Beelden Aantal artikelen: 408

Pagina 150 van 166

Hoofdmenu

Beelden (1161)

Beelden 501: Photosophieën 190; Parijse doperwten

Beelden 500: Photosophieën 189; Applefan

Beelden 499: Voorstraten 58; Voorschoten

Voorstraten die nooit bestonden:

Beelden 498: Photosophieën 188; Ouderwetse Oost-Europese bureaucratie

Beelden 497: Photosophieën 187; That's the way it is

Subcategorieën

Beelden Aantal artikelen: 408