Beelden (1169)
- Details
- Hoofdcategorie: Beelden
- Categorie: Beelden (1169)
GRENSVERLEGGING
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Al heel mijn leven iets met grenzen gehad. Het nutteloze oponthoud, de onzinnige vragen, de onvriendelijke of vijandige behandeling, de slagboompjes, de controles en ga zo maar door. In het algemeen is het altijd zo geweest dat hoe langer het duurde hoe leuker ik het begon te vinden.
De voormalige grens met Oost Duitsland was natuurlijk de absolute top qua vermaak. Maar Roemenië kan er ook wat van. Nog niet zo lang geleden nam ik met mijn vrouw de nachttrein vanuit Boedapest naar Boekarest. In de late avond, zo tegen elven, wordt de bedden opgemaakt en zou je kunnen gaan slapen. Maar daar komt niks van terecht. Drie a vier maal komen er geüniformeerde sujetten bij je slaapcoupé. Zij eisen dat je je aankleedt en op de gang gaat staan, terwijl zij de coupé grondig inspecteren. Halen ook de bedden af en maken die niet weer op. Soms hebben ze ook honden bij zich. De laatste brigade wil geld zien en verstrekt visa. Hoe lang we in Roemenië denken te blijven wil één van hen weten.
''Als jullie zo blijven doorgaan zo kort mogelijk'', antwoord ik hem. ''Dat worden dan drie dagen'', schreeuwt hij terug. ''En denk erom'', gaat hij verder, ''niet langer blijven, want dan gaat U naar de gevangenis''.
Ik breng naar voren dat ik sterk het gevoel heb al in die gevangenis te zijn. Het maakte de stemming er niet beter op.
Gisteren een apart uitje naar Kroatië gemaakt. Het is dertig juni 2013 en dit is de laatste dag dat er tussen Hongarije en Kroatië nog een grens is. Europa is weer een land groter geworden en de grens gaat open. Ongevraagd krijgen we nog van de Kroaten een stempel in het paspoort. Dit keer blijven de zinloze vragen achterwege. Jaren achtereen wilden ze steeds weten waar we naar toe gingen en ik heb wel twintig bestemmingen ooit genoemd die allemaal goed waren. Het antwoord: dit weet ik niet, werd niet geaccepteerd.
We kregen een folder mee waarop stond waar in Kroatië zich de LIDL’s bevonden. De Europese eenheid, wat prachtig toch.
1 juli 2013: 15.00 uur
Situatie ongewijzigd
Ik ontving zojuist deze foto van Peter Flik. Genomen vanmiddag om drie uur. Bij de grens is nog niets veranderd. Alle gebruikelijke formaliteiten moesten verricht worden.
Hoewel in alle kranten stond dat de grenzen volledig open zouden gaan, blijft de Oost-Europese bureaucratie voorlopig nog doorwerken.
Daarom is de foto ook heimelijk -door de voorruit- genomen.
Want anders kun je alleen maar moeilijkheden krijgen.
Klik HIER voor alle Photosophieën
- Details
- Hoofdcategorie: Beelden
- Categorie: Beelden (1169)
VERKOOPMETHODES IN OOST EUROPA
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Roemenen spannen de kroon om zaken aan de man te brengen. Ze opereren bij goed weer op de parkeerplaatsen van grote winkelketens. Zodra je je boodschappen van de supermarkt in de auto wilt doen, komen ze uit het niets te voorschijn en gooien een handvol sokken in je auto die net geopend is. Ze noemen een prijs. De hele fase van wel of niet willen kopen wordt gewoon overgeslagen. Die sokken zijn al bij jou en de Roemeen wil nog alleen onderhandelen over de prijs. Hij zakt snel en jij bent van hem af als je betaalt. Ik heb ooit een half uur naar ze gekeken en de handel loopt als een trein.
Gisteren kreeg ik te maken met zigeuners die werken vanuit een nogal dure auto. Ik zie in mijn terugkijkspiegel een lichtgrijze Audi met knipperende lichten. We bevinden ons in een smalle éénrichtingstraat die eindigt op een drukke T-kruising. Het is niet doenlijk om in die straat te stoppen. Aan het einde sorteer ik links voor en wacht tot de kruising vrij is. De zigeuner sorteert rechts voor en staat naast me op gelijke hoogte. Hij wenkt me. We openen de ramen en hij begint aan zijn verkooppraatje terwijl auto’s achter ons rustig wachten. Niemand toetert of wat dan ook. Zijn tekst is ijzersterk en ik moet er echt om lachen. “Zeg opa, je bent toe aan een goeie pannenset!” Hij gooit een folder in mijn auto en ik wil wegrijden. “Nee opa, ik wil eerst…”En hoewel hij rechts staat voorgesorteerd gaat hij voor me langs naar links. Thuis gekomen zie ik de prijs: 1679 Euro. 18 delig, dat wel.
Klik HIER voor alle Photosophieën
- Details
- Hoofdcategorie: Beelden
- Categorie: Beelden (1169)
VOGELS
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Eigenlijk is het met mij en de vogels nooit wat geworden. Het begon al op de middelbare school. Had je daarvoor gewoon een klassenleraar, nu kreeg je te maken met leraren die alleen een vak gaven. Zo was daar de leraar biologie. En hoewel de middelbare school op drie minuten lopen naar een groot natuurgebied was gevestigd gingen we daar nimmer heen. Het was in de klas zitten en luisteren. Een boek met afbeeldingen op je lessenaar. Je kon soms vragen stellen al was die leraar daar niet dol op. Slecht getimed wilde ik iets zeggen en stak mijn vinger op.
De man was bezig iets uit te leggen over olifanten en hij gaf mij het woord. ''Ik houd eigenlijk niet zo van vogels'', begon ik. Algemeen gelach stak op. De leraar benadrukte dat olifanten dus geen vogels waren, maar vroeg wel waarom ik niet zo van vogels hield.
''Omdat ze niet stil zitten, zodat je ze goed kan bekijken'', zei ik. Hij drukte op een knop op zijn lessenaar en achter hem opende een immens grote wand. En daar zagen we zeker vijfhonderd stoffige opgezette vogels. ''Zie je dat ze volkomen stil zitten'', sarde hij. ''En ik hou al helemaal niet van dode vogels'', zei ik. Maanden later zag ik dat mijn cijfer voor biologie niet al te best was.
In Frankrijk op vakantie zijn en niet een brocante bezoeken is vreemd. Altijd brocantes bezocht en schatten mee naar huis genomen. Ook dit allerliefste vogelkooitje. Maar een vogel daarin opsluiten ging me te ver. Jaren stond het kooitje leeg. Tot de vorige week . Een bezoek aan een Hongaarse brocante. Daar waren kanaries te koop die weliswaar wel stil zaten maar toch niet dood. Papier maché was de oplossing. Ze zitten nu op en in het kooitje.
Klik HIER voor alle Photosophieën
- Details
- Hoofdcategorie: Beelden
- Categorie: Beelden (1169)
Concours d’Aviation 1910
Deze leuke vintage poster lag op een rommelmarkt. Het gelukzalig kijkende stel, dat zich netjes heeft uitgedost met een corsage op de borst lijkt wel op huwelijksreis. De poster is gemaakt door de Franse kunstenaar Jules-Alexandre Grün (1868-1934).
Het concours d’Aviation in Monte-Carlo werd in de maanden februari en maart 1910 gehouden. Dat was dus kort nadat de Gebroeders Wright in 1903 de eerste gemotoriseerde vlucht hadden gemaakt in North-Carolina USA (36 meter in 12 seconden). Maar de luchtvaartontwikkelingen gingen in die dagen snel want in 1909 maakte Louis Blériot al de eerste vlucht over het Kanaal.
Het concours duurde lang en er was veel geld te verdienen; 100.000,-- Franse francs in 1910 stond -inflatie mee gerekend- ongeveer gelijk met € 325.000,--
In de haven van Monte-Carlo varen al wat bootjes. Of die daar zijn om bij eventuele ongelukken in te grijpen weet ik niet. Het paleis ligt mooi aan de baai en een spoorlijn was er toen ook al. Het tweede vliegtuigje telt overigens maar één inzittende.
- Details
- Hoofdcategorie: Beelden
- Categorie: Beelden (1169)
HOGE EN LAGE CULTUUR
(Door Peter Flik, photosooph te Hongarije)
Het is niet zonder risico om de dingen die me de laatste jaren nogal bezig houden op te schrijven. Al gauw ben je een snob of een hele dan wel halve intellectueel die niets met de massa en de massacultuur op heeft.
Het kwam allemaal een tijdje terug toen er voor de nieuwe koning in Nederland een lied moest worden gemaakt. Diverse tekstschrijvers van het Story en Privé niveau knoeiden een rammelende tekst bij elkaar en sommige vertegenwoordigers van de hoge cultuur begonnen een protest. Eindelijk kwam er eens een geluid dat tegen de massa werd gericht. De massa die al zoveel naar zich toe had getrokken: sport op de teevee op gunstige tijden, documentaires het liefst in de nacht. Pulpkranten gratis. Fastfood in de hoogste versnelling.
Liever André Rieux dan Jaap van Zweden. Liever een frikandel dan een Jacobsschelp. En het allervreemdste is nog dat zij van de hoge cultuur wel van André Hazes hebben gehoord, maar van het pulp weet niemand wie Andrea Bocelli is. Aan bomen hebben de meeste mensen van de massa maar een hekel, er vallen maar bladeren van af. Ik wen er nooit aan, en zeker niet in dit tijdsgewricht waarin de VPRO-radio ongeveer is weggevaagd. Een boom zonder bladeren.
Klik HIER voor alle Photosophieën
Subcategorieën
Beelden Aantal artikelen: 408
Pagina 158 van 169