Reportages (187)
- Details
- Categorie: Reportages (187)
Uitgewoond, verrommeld, armoedig
Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) kwam met verrassende cijfers. De Nederlanders zijn beter geluimd, hebben een groeiend vertrouwen in politiek, in politie, rechtsspraak en zelfs in Europa. Mensen zijn over het algemeen ook steeds meer tevreden over hun omgeving, hun behuizing en zelfs over de medemens. Wij zijn kortom gelukkig. Maar er zijn een paar uitzonderingen. Oost-Groningen bijvoorbeeld en dan met name Delfzijl.
Nu was ik toevallig onlangs een aantal dagen in Delfzijl. Te kort om echt een goede indruk te hebben, maar eerste impulsen kloppen vaak en die waren niet bepaald gunstig. Delfzijl maakte een uitgewoonde indruk. Zielloos, verrommeld, armoedig. In De Volkskrant kwamen een paar inwoners zelf aan het woord.
Een paar citaten:
---“Niemand wil hier meer wonen”.
---’’Jongeren trekken massaal weg’’
---‘’Nederland heeft Groningen in zijn sop gaar laten koken’’
---‘’Er blijven alleen ouderen en buitenlanders over’’
---‘’Buurtbewoners worden vreemden van elkaar’’
Cijfers bevestigen dit beeld.
De gemeente Delfzijl heeft 25.000 inwoners. In 1995 waren dat er nog bijna 32.000. Door leegstanden in huizen zijn veel flats gesloopt. Het havengebied staat deels leeg en dat terwijl voor de realisering daarvan hele dorpen werden afgebroken.
Stad achter hekken
Politiek en overheid in Delfzijl realiseerden zich overigens goed, dat er iets moest gebeuren.
Er komt een nieuw winkelplein, het Stationsplein wordt aangepakt, het theater- en congrescentrum De Molenberg wordt opgeknapt, het centrum gaat op de schop en moet nieuwe allure krijgen en dan is er nog een groot plan in uitvoering, namelijk de kust aantrekkelijk te maken voor toeristen, dagjesmensen en eigen inwoners.
Dijkverlegging
Over een lengte van meer dan 11 kilometer -van het stadscentrum naar de Eemshaven- wordt de zeedijk landinwaarts verlegd, versterkt en aardbevingsbestendig gemaakt. Het bestaande strand wordt op deze manier verbreed.
Boulevard
De zeedijk wordt een boulevard. Een nieuwe brug zal de dijk verbinden met het stadscentrum.
Fiets- en wandelpaden worden over het hele gebied uitgebreid.
Eemshotel
Als je logeert in het Eemshotel ervaar je die veranderingen alom. Het hotel staat op palen in de Eemsmonding. Je hebt prachtige uitzichten op het water dat sterke getijdenwisselingen heeft en steeds van karakter verandert.
Maar als je het hotel wil bereiken moet dat over tijdelijke noodwegen, langs hekken en versperringen, langs kranen, bulldozers, tractoren en mannen in pakken met waarschuwingskleuren.
Een absurde surrealistische omgeving.
Maar ook wel weer intrigerend en aantrekkelijk omdat je weet dat het er hier alleen maar beter en aangenamer op kan worden.
Een uitnodiging kortom om er over een paar jaar nog eens naartoe te gaan.
Sunrise op de Eems
- Details
- Categorie: Reportages (187)
.
Polders, bos, kreken en open water
Ik heb nog wel een aardige wandeling voor u. Afwisselend met volop vergezichten. Akkers, landerijen, kreken, haventjes, open water, bos, dijken en molens.
Het speelt zich af in het noordwesten van de Hoeksche Waard, een Zuid-Hollands eiland onder Rotterdam.
Rust, ruimte en de zekerheid, dat je geen toeristen tegenkomt.
Het gaat van het dorpje Piershil naar Goudswaard. Een kilometer of vier/vijf.
Je kunt er een rondje van maken, maar ik prefereer een tocht vice versa.
Haventje
Jeugdsoos
Je parkeert de wagen bij het haventje van Piershil. Plaats zat.
Met het openbaar vervoer kan je er ook komen. Met de metro naar het Zuidplein in Rotterdam en dan met bus 160 of 170 Connexxion.
Je loopt langs De Spar, passeert een kinderboerderij, een ijsclub en de jeugdsoos Gunturwait.
Dat lijkt een wat curieuze naam, maar het is plaatselijk dialect voor ginds (guntur) en wijd (wait). De jeugdsoos zat ooit in de kern van het dorp, maar er was wat veel geluid en toen werd deze enigszins afgelegen plek gevonden.
We gaan veder langs sportvelden en daar ligt aan de overkant de molen Simonia.
Molen Simonia
Je bereikt het Piershilse Gat, een kreek die gekanaliseerd werd omdat de haven door aanslibbing landinwaarts kwam te liggen.
Piershil was ooit een eilandje omringd door open buitenwater.
Piershilse Gat
Je loopt hier over een verhard pad. Steekt het Gat over en komt bij het Piershilse Bos.
Je kunt dan het pad blijven volgen of kiezen voor een onverharde route door het bos.
Piershilse Bos
Je bereikt Het Spui, een zijtak van de Oude Maas. Dit is een getijdenrivier met veel stroming.
Aan de overkant ligt het Zuid-Hollandse eiland Voorne-Putten.
Midden achter: De toren van Zuidland.
Het Spui
Ook langs Het Spui loopt een verhard pad.
Spuipad
Je loopt hier deels boven op de dijk, deels onderdijks.
Daar heb je uitzicht op landerijen met in de verte molen Windlust in Goudswaard.
Molen Windlust
Welkom
En dan ligt daar het recreatiegebiedje met de veelbelovende naam Costa del Spui.
Nog niet zo lang geleden stonden daar caravans en tenten, maar die heb ik nu niet gezien.
Costa del Spui
Je bereikt een andere getijdenkreek Het Sandee
Het Sandee
Je loopt langs de oever van de kreek en een eerste bootje komt je al tegemoet 
Je bereikt de haven van Goudswaard, waar het behoorlijk druk is.
Jachthaven
Je kunt nu dezelfde weg terug nemen. Het verveelt echt niet.
Als je toch een rondje wil lopen -zie de kaart boven- moet je niet de blauwe route nemen. Dat is geen water, maar een provinciale weg zonder voetpad. Het lokale verkeer gaat hard daar. Je kunt dan beter de paarse route (2) volgen.
Als je iets wil drinken of een hapje eten kan dat in Goudswaard of Piershil. Je kunt ook naar het Wapen van Nieuw-Beijerland gaan. Aan het Spui.
Zo blijf je in dezelfde gemeente Korendijk vernoemd naar de oude Coorndyck.
- Details
- Categorie: Reportages (187)
Een voormalig Durchgangslager
Soms denk ik zo langzamerhand alle belangwekkende Nederlandse cultuur-historische waarden wel te kennen.
Maar vorige maand was ik op een tentoonstelling van Armando en herinnerde mij ineens dat zijn oorlogsmonument in het dorp Westerbork vorig jaar vernield werd.
En tot mijn schrik moest ik toen erkennen nog nooit in Kamp Westerbork te zijn geweest.
Een omissie dus.
Vorige week heb ik dat goedgemaakt. Ik ging naar het Herinneringsmuseum en naar het iets verderop gelegen kamp Westerbork.
Een nog altijd imponerende ervaring.
Kamp Westerbork werd op 1 juli 1942 door de Duitsers in bezit genomen.
Het werd een zogeheten Polizeiliches Durchgangslager, vanwaar tussen 15 juli 1942 en 14 september 1944 ruim 107.000 Nederlandse Joden naar vernietigingskampen werden getransporteerd.
Iedere dinsdag ging een trein. Ze gingen naar Auschwitz, naar Sobibor, Bergen Belsen, Theresienstadt en Mauthausen.
De mensen werden vaak direct na aankomst vermoord.
Herinneringsmonument
Dit herinneringsmonument staat in het museum.
Het is van steen en staal en gemaakt door Nina Baanders-Kessler.
Dat gebeurde met steun van het Auschwitz Comité .
Radiotelescopen
Vanaf het museum kun je via het Melkpad langs twaalf radiotelescopen lopen naar het voormalig kamp.
Ongeveer twee kilometer.
Slachtoffers
In Auschwitz werden meer dan 56.500 Nederlandse Joden vermoord, alsmede 200 Sinti en Roma. In Sobibor 34.295, in Bergen-Belsen meer dan 1700, in Theresienstadt ruim 175 en in Mauthausen 1749.
Naam & gezicht
Dit project heet ‘Een naam en een gezicht’.
Foto‘s, namen en verhalen van weggevoerde en vermoorde Joden zijn hier verzameld.
Strafkamp
Achter prikkeldraad en een gracht bevonden zich de strafbarakken.
Hier kwamen Joden terecht, die zich hadden onttrokken aan maatregelen van de bezetter. Met name opgepakte onderduikers.
Anne Frank zat hier in strafbarak 67.
Uitkijktoren
Alle barakken zijn verdwenen.
Hier en daar is een wand opgetrokken om een indruk te geven hoe het was.
En er is een uitkijktoren opgericht.
Kampcommandant
Het huis van voormalig kampcommandant Albert Gemmeker is wel bewaard gebleven
Het wordt gerestaureerd en is inmiddels een Rijksmonument.
Schoolkinderen
Kinderen komen er genoeg.
Ook zij zijn na afloop opvallend stil.
- Details
- Categorie: Reportages (187)
Plassen, weides, bossen en binnendijken
Ik heb nog wel een aardige wandeling voor u. Langs en rond het Dijkwater op het Zeeuwse eiland Schouwen-Duiveland.
Het is 4.5 kilometer, maar je kunt er ook je eigen route van maken.
Je hebt wel goede waterdichte schoenen of laarzen nodig.
Je kunt eerst even naar de Gluurmuur gaan. Dan krijg je dit soort beelden.
Dan volg je de rode bolletjes, waar je ook de auto kunt neerzetten.
Na afloop kun je bijvoorbeeld naar het uiterst plezierige terras van restaurant Grevelingen, waar ze mosselen en garnalenkroketen hebben.
Het Dijkwater is het restant van zeegeul De Gouwe, die ooit een open verbinding was tussen de voormalige eilanden Schouwen en Duiveland.
Het is nog steeds zout water.
Na de ramp van 1953 werd het water afgesloten met een nieuwe dijk in de Grevelingen. 
Het is een mooi gevarieerd stiltegebied met bos, weides, kreken en meren. Soms is het water tot tien meter diep.
Er zitten veel vogels en de plantengroei is uitbundig.
Dood hout wordt niet opgeruimd en dat trekt insecten aan, die weer uitnodigend zijn voor vogels.
Er zijn rietkragen en bloemrijk grasland.
Runderen van boeren uit de omgeving houden de begroeiing kort.
Nijlganzen
Binnendijk
Soms loop je over smalle paden, soms over de oude binnendijk.
Soms langs geknotte wilgen
- Details
- Categorie: Reportages (187)
Een baken van rust & properheid
Het is een baken van rust en propere eenheid: Zuidland. Het ligt op het Zuid-Hollandse eiland Voorne-Putten tussen de groeikernen Hellevoetsluis en Spijkenisse.
Een agrarisch dorp met mooie boerderijen, een Ring met een muziektent en veelal eenvoudige huizen, die vrijwel allemaal een Rijks- of Gemeentemonument zijn.
Muziektent
Pandjes
Hotel
Het is dus proper en rein aan de Ring. Veel panden zijn witgeverfd. Zo ook Hotel-Restaurant Blessing met acht kamers.
Een opvallend groot pand voor een dorp van iets meer dan 5.000 inwoners. Maar het strand is niet zo heel ver weg en in het seizoen wil het hier in het dorp nog wel eens druk zijn. Daarom is er nog veel meer horeca.
Dorpsstraat
Via de autovrije Dorpsstraat en de Breedstraat kom je bij de Kerkstraat met de opvallende Dorpskerk. De kerk werd in de eerste helft van de vijftiende eeuw gebouwd maar brandde in 1918 geheel af.
Na de herbouw verzakte de kerktoren. Het dorp kreeg zo zijn eigen scheve toren.
Die scheefstand wordt overigens scherp in de gaten gehouden door de gemeente.
Scheve toren
Slandse Viskraam
In het plaatselijk dialect wordt Zuidland Sland. De visboer vaart er wel bij
Sloppen
De Dorpsstraat en de Kerkstraat worden hier en daar verbonden door uiterst smalle sloppen.
Subcategorieën
Reportages Aantal artikelen: 63
Pagina 12 van 26